Σε υποχρεωτική συνταξιοδότηση στα 62 έτη, με 40 χρόνια ασφάλισης, οδηγεί τους υπαλλήλους το δημόσιο και ο ευρύτερος δημόσιος τομέας (Νομικά Πρόσωπα, Επιχειρήσεις, Οργανισμοί). Ωστόσο δεν τους απολύει όλους: διατηρεί πολλούς σαν εργαζόμενους-συνταξιούχους.
Το φαινόμενο να παραμένει κάποιος στην εργασία του και, ταυτόχρονα, να λαμβάνει και σύνταξη έχει διευρυνθεί τα τελευταία χρόνια, αφενός λόγω χαμηλών συντάξεων (ακρίβεια, οικογενειακές υποχρεώσεις) και αφετέρου λόγω έλλειψης εργατικών χεριών. Ειδικά όσον αφορά τους τεχνίτες και τους ειδικευμένος εργάτες.
Γ’ αυτό και το υπουργείο Εργασίας προωθεί διάταξη με τη οποία διευκολύνει την εργασία των συνταξιούχων μέσω της κατάργησης της περικοπής της σύναξης κατά 30% και την αντικατάσταση του σχετικού πέναλτι με παρακράτηση του 10% επί του μισθού υπέρ… ΕΦΚΑ.
Ανεργία νέων
Δηλαδή, η πολιτεία συνεχίζει και αντιμετωπίζει την ενεργό γήρανση σαν πρόβλημα του Ασφαλιστικού. Την καταβολή ολόκληρης της σύνταξης που, έτσι κι αλλιώς, δικαιούται ο ασφαλισμένος, πόσο μάλιστα μετά από τόσο δραματικές αυξήσεις στα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης (2015) και την μείωση των καταβολεμένων συντάξεων (2016).
Ωστόσο, το πρόβλημα βρίσκεται στην υψηλή ανεργία των νέων, παρά την σχετική μείωση του μέσου ποσοστού ανεργίας στο 10%.
Και εάν ο αντίλογος υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν, μεταξύ των ανέργων, οι κατάλληλες ειδικότητες που ζήσει η αγορά, δεν μένει παρά ο ΟΑΕΔ (ΔΥΠΑ) να αναλάβει την σχετική κατάρτιση των νέων ανέργων. Ζήτημα που θα μπορούσαν να αναλάβουν και οι (μεγάλες) εταιρείες (υπάρχουν εξάλλου τα σχετικά κοινοτικά κονδύλια).
Η Διοίκηση εμφανίζεσαι αυστηρή ως προς την υποχρεωτική συνταξιοδότηση στο 62ο έτος με 40 χρόνια ασφάλισης, απόφαση που μοιάζει αντισυνταγματική καθώς ο κάθε απασχολούμενους δικαιούται να εργάζεται μέχρι το 67ο έτος στο Δημόσιο. Ειδικά καθώς το ασφαλιστικό σύστημα προβλέπει βελτίωση των συντάξιμων αποδοχών και μετά το 40ό έτος της ασφάλισης…
Το Δημόσιο πληρώνει και μισθό και σύνταξη
Από την άλλη πλευρά όμως σε πολλές επιχειρήσεις και οργανισμούς του δημοσίου παρατηρείτε το φαινόμενο το 10%-15% των απασχολουμένων να είναι συνταξιούχοι. Οι οποίοι απολαμβάνουν μισθό και σύνταξη από το δημόσιο, ενόσω δεν ισχύει στην πράξη κανένα σύστημα αξιολόγησης (των δομών και των υπηρετούνταν).
Με αυτά τα δεδομένα, τα νερά ήρθε να ταράξει το Ελεγκτικό Συνέδριο που ορίζει ότι οι εργαζόμενοι (στο δημόσιο) συνταξιούχοι δεν μπορεί να λαμβάνον το συνήθη μισθό τους κατά την ημέρα κατάθεσης του αιτήματος συνταξιοδότησης καθώς οι ωριμάνσεις και οι προσαύξησης αχούν ενσωματωθεί στη σύνταξή τους.
Αν και ουσιαστικά το Ελεγκτικό Συνέδριο παρεμβαίνει στην σκοπιμότητα διατήρησης ενός εργαζομένου συγκεκριμένης ειδικότητας, προφανώς για την κάλυψη αδήριτων αναγκών της υπηρεσίας, ωστόσο στάθηκε αφορμή για συζήτηση ως προς την γενικεύσει του φαινομένου «διπλοθεσιτών» του δημοσίου (μισθό και σύνταξη).
Αναδρομικά
Ειδικά καθώς εκατοντάδες υπάλληλοι (ΕΡΤ) καλούνται να επιστρέψουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ από τις διαφορές μεταξύ του ασυνήθους μισθού που συνέχιζαν να λαμβάνουν σαν εργαζόμενοι, ενόσω είχαν συνταξιοδοτηθεί. Και κατά το Ελεγκτικό Συνέδριο οι εν λόγω υπάλληλοι έπρεπε να αμείβονται με τον εισαγωγικό μισθό (του δημοσίου).
Αντίστοιχη ανησυχίας υπάρχει και σε άλλες εταιρείες όπου το δημόσιο διατηρεί τον μετοχικό έλεγχο (51% των μετοχών). Και αυτό γιατί η τακτική να συνταξιοδοτούνται πολλοί υπάλληλοι, αλλά να… μένουν (αφορά συνήθως τους ημέτερους της κυβέρνησης) έχει πάρει διαστάσεις.
Μάλιστα, δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν ότι και η υπό ψήφιση διάταξη για την διευκόλυνση της εργασίας των συνταξιούχων, ουσιαστικά στοχεύει στην «κατάληψη» του δημόσιου από μετακλητούς υπαλλήλους οι οποίοι θα… συνδράμουν υπουργούς και κρατικά στελέχη.
Εξάλλου, οι εν λόγω μετακλητοί υπάλληλοι έχουν ξεχωριστό… μισθολόγιο και δεν υπόκεινται στις νόρμες των πρωτοδιόριστων του δημοσίου (κατά την θέση του Ελεγκτικού Συνεδρίου)…
Κατά συνέπεια, δεν αποτελεί πρόβλημα ένας μετακλητός που έχει ονομαστικό μισθό 2.000 ευρώ να λαμβάνει, μετά το πέναλτι του 10%, 1.800 ευρώ, όταν απολαμβάνει και μια σύνταξη 1.400 ή 1.600 ευρώ!
