Ενστάσεις και χρηματοδοτικά κενά για τα επιδόματα ανεργίας δημιουργεί η αύξηση των βασικών μισθών.
Με βάσει τις νέες εξαγγελίες, αφενός οι κατώτατες αμοιβές δεν καλύπτουν τις ελάχιστες ανάγκες των μισθωτών, πόσο μάλιστα των μερικώς απασχολουμένων οι οποίοι καλούνται να επιβιώσουν ακόμη και με τα μισά έσοδα, ιδίως μετά την έκρηξη των τιμών στα τρόφιμα και αφετέρου η ίδια η κυβέρνηση πυροδότηση την ακρίβεια με την διατήρηση υψηλών (έμμεσων) φόρων. Έμμεσοι φόροι και μη μισθολογικό κόστος των επιχειρήσεων (ασφαλιστικές εισφορές, φορολογία κ.α.) που καθιστούν ακριβή την απασχόληση, χωρίς όφελος για τον μισθωτό.
Κοντολογίς, με τις αυξήσεις δεν βελτιώνεται πάντα το διαθέσιμο εισόδημα, ενώ σίγουρα αυξάνεται το εργατικό κόστος. Το οποίο θα μπορούσε να προστατευτεί από την ακρίβεια με τον κοινωνικό μισθό (δωρεάν υγεία, παιδεία, φθηνές μεταφορές, προγράμματα κοινωνικού τουρισμού, ξενοδοχειακά καταλύματα, επιδότηση ενοικίου και χαμηλότοκο δανεισμό απόκτησης πρώτης κατοικίας, ελέγχους στην αγορά κ.α.)
Αντιθέτως η κυβέρνηση, εν μέσω πληθωριστικής έκρηξης, επέλεξε να αντλήσει έσοδα από την έμμεση φορολογία στα είδη πρώτης ανάγκης, όπου κατευθύνεται το σύνολο του κατώτατου μισθού, έτσι ώστε να έχει «διαθέσιμα» προκειμένου (250 ευρώ κ.α.).
Αποτέλεσμα, μεγαλύτερος πληθωρισμός, συρρίκνωση του τζίρου στην αγορά, συγκέντρωση της αγοράς σε λίγα χέρια (ολιγοπωλιακές καταστάσεις λόγω και «μέτρων» τύπου «market pass»). Και τώρα αυτοί οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες καλούνται να αντιμετωπίσουν υψηλότερο εργασιακό κόστος, μετακυλώντας το οικονομικό βάρος στα προϊόντα, πριμοδοτώντας έτσι τις ηλεκτρονικές αγορές, οι οποίες καταστρέφουν τις θέσεις εργασίας…
-Δημόσιοι υπάλληλοι: Η ανακοίνωση του κατώτατου μισθού των 780 ευρώ δημιούργησε ενστάσεις από τους εργαζόμενους στο δημόσιο (όπου ισχύει το ενιαίο μισθολόγιο). Είναι η πρώτη φορά που οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα (14 μισθοί) λαμβάνουν υψηλότερες αποδοχές εν σχέσει με το δημόσιο (12 μισθοί).
Σύμφωνα με την παράταξη «Αδέσμευτη Φωνή» της ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ), ο αμοιβές στο δημόσιο υπολείπονται κατά 130 ευρώ.
-Επιδόματα ανεργία: Το νέο επίδομα ανεργίας διαμορφώνεται στα 479,17€, περίπου στο 60% του βασικού μισθού, από το 80% του τελευταίο μισθού εκάστου εργαζομένου που θα ήταν ένα ποσοστό κάλυψης των στοιχειωδών οικογενειακών αναγκών μετά την απόλυση (σ.σ. έστω και εάν μετά τους πρώτους 6 μήνες αποκλιμακωνόταν σαν κίνητρο εξεύρεσης νέας εργασίας).
Αλλά και με αυτά τα ποσά, ο προϋπολογισμός του ΟΑΕΔ (νυν ΔΥΠΑ) για φέτος προβλέπει την κάλυψη μόλις 182.000 ανέργων κάθε μήνα (προϋπολογισμός 1.348 εκ. ευρώ με 528 ευρώ ανά οικογενειάρχη με ανήλικα/προστατευόμενα τέκνα το μήνα και 7.400 ευρώ το χρόνο). Όταν τον περασμένο μήνα (Φεβρουάριο) οι επιδοτούμενοι άνεργοι ήταν 239.196 άτομα, ενώ το σχετικό κονδύλι φέτος είναι μειωμένο κατά 16εκ. ευρώ εν σχέσει με το 2022.
-Τριετίες: Η κατάργηση των ωριμάνσεων έχει στερήσει έως και 3 τριετίες από τον εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα, ενώ δεν είναι στα «βασικά» και το επίδομα γάμου συν 10% (παραμένει το τέκνων, επιστημονικό, ανθυγιεινό). Άρα, από το 2012 που υιοθετήθηκε η σχετική διάταξη και μέχρι σήμερα οι μισθωτοί χάνουν μέχρι και 40% των αμοιβών τους.
Κατά συνέπεια, όλοι όσοι εντάχθηκαν στην αγορά εργασίας κατά τα τελευταία 20 χρόνια (μετά το 2003) έχουν απώλειες έως και 312 ευρώ (επί του βασικού μισθού).
-Μικροί εργοδότες: Οι μικροί εργοδότες, αποκλεισμένοι από τον τραπεζικό δανεισμό, άρα βρίσκονται και εκτός ΕΣΠΑ ή Ταμείου Ανάκαμψης (κοινή χρηματοδοτική πρόταση με τις τράπεζες) και με τον τζίρο να μετακινείται προς τις μεγάλες αλυσίδες, καλούνται να ανταποκριθούν σε ένα υψηλότερο μισθό, όπου μόνο τα 2/3 του συνολικού κόστους καταλήγει στους απασχολούμενους (και το υπόλοιπο στο κράτος με την μορφή φορολογίας, εισφορών κ.λπ.)
