Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι το υφιστάμενο σύστημα επικουρικής ασφάλισης είναι ανεπαρκές και αδιέξοδο. Δίνει μη ικανοποιητικές αποδοχές και φτάνει στα όριά του λόγω γήρανσης του πληθυσμού. Όμως, την ίδια στιγμή το φορτώνει με επτά πρόσθετα αμαρτήματα…
Την στιγμή που το υπουργείο Εργασίας ετοιμάζει την μεγάλη ανατροπή, βρίσκονται σε αναμονή πάνω από 130.000 αιτήσεως στους οποίους οφείλονται (αναδρομικά) πάνω από 700 εκ. ευρώ.
Αλλά δεν είναι στον μοναδικό τομέα που το υπουργείο Εργασίας αγνοεί τους πολίτες, ενόσω κήδεται, δήθεν, των συμφερόντων τους για μετά από 40 ή 50 χρόνια. Μάλιστα ο υπουργός Εργασίας έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα και δέκα περιπτώσεις υπερβολικών καθυστερήσεων, ταλαιπωρίας και εμπαιγμού των πολιτών. Αν παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι σε μια εξ αυτών των καταγγελιών υπάρχει και σαφής αναφορά για «πλήρη απροθυμία από το γραφείο του υπουργού», εν προκειμένου ο υπουργός… κατήγγειλε την γραμματέα τους, υπάρχουν τουλάχιστον άλλες επτά περιπτώσεις για τις οποίες ο εμπαιγμός και η ταλαιπωρία των ασφαλισμένων οφείλονται στην κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας:
1.Ακόμη δεν έχει εκδοθεί η εγκύκλιος για τον υπολογισμό της δεύτερης σύνταξης (περιπτώσεις παράλληλης ασφάλισης), με αποτέλεσμα πάνω από 60.000 διπλασφαλισμένοι να αναμένουν την σύνταξή τους εδώ και 5 χρόνια (από τον Μάιο του 2016).
2. Πολλές ερμηνευτικές εγκύκλιοι (για την απόδοση των συντάξεων και ερμηνεία νόμων) είναι αλληλοσυγκρουόμενες με αποτέλεσμα να μη ξέρεις ο εντεταλμένος υπάλληλος πια να εφαρμόσει.
3.Οι υπάλληλοι μετακινούνται με ρουσφετολογικά κριτήρια, εγκαθιδρύοντας στον ΕΦΚΑ και τις κεντρικές υπηρεσίες κλίμα αναξιοκρατίας.
4.Οι ασφαλισμένοι που έλαβαν προκαταβολή σύνταξης συνεχίζουν να μην έχουν υγειονομική περίθαλψη «από λάθος στον προγραμματισμό», όπως ανασφάλιστοι ήταν εδώ και 3 ή 5 χρόνια που ανέμεναν να λάβουν την (κανονική) σύνταξη τους (εκκαθάριση της αίτησης).
5.Όταν βγαίνει η οριστική σύνταξη ο ΕΦΚΑ διακόπτει την χορήγηση της προσωρινής. Θα πείτε είναι μια λογική εξέλιξη αφού, επιτέλους, ο ασφαλισμένος θα πάρει την κανονική σύνταξή του. Ωστόσο η πλήρης σύνταξη αποδίδεται, συνήθως, μετά από τρεις μήνες…
6.Οι χήρες και οι ανάπηροι είναι οι πλέον αδικημένοι της νέας επικουρικής. Γιατί μπορεί να έχει ρίσκα η επένδυση των εισφορών, αλλά ο ασφαλισμένος θα πάρει πίσω –σύμφωνα με τις κυβερνητικές διακηρύξεις- τις εισφορές των 30 ή 40 ετών. Για αυτές τις δύο κατηγορίες η «ανταπόδοση» θα είναι για εισφορές 15 ετών, οπότε η επικουρική σύνταξη εκφυλίζεται στα 34 ευρώ το μήνα (για μέσες μεικτές αμοιβές εν ενεργεία 750 € το μήνα).
7.Οι μόνες που βαίνουν αυξητικά είναι οι… μηνιαίες εισφορές του δημοσίου (συν 50 εκ. ευρώ κάθε μήνα και 455 εκ. τον περασμένο Μάιο), κάτι που καταδεικνύει την έκταση των προσλήψεων στο δημόσιο (εκτάκτων και αμετάκλητων υπαλλήλων) τα τελευταία χρόνια.
Το Δημογραφικό
Όσον αφορά το Δημογραφικό είναι εθνικό πρόβλημα και η αντιμετώπισή του είναι όρος επιβίωσης του ελληνισμού. Αναφορικά με το κυβερνητικό επιχείρημα ότι με την ιδιωτικοποπιηση0κεφαλαιοποπιηση της επικουρικής αντιμετωπίζεται ο δημογραφικός κίνδυνος, υπάρχουν δύο παρατηρήσεις:
-Όσο πρόβλημα είναι η γήρανση του πληθυσμού για το υφιστάμενο σύστημα (νοητής κεφαλαιοποίησης) του επικουρικού (ΕΤΕΑΕΠ), άλλο τόσο πρόβλημα είναι και για το σχεδιαζόμενο ιδιωτικό-κεφαλαιοποιητικό με ατομικές μερίδες. Είναι προφανές ότι άλλη σύνταξη θα λάβει ένας ασφαλισμένος μετά από 40 χρόνια εργασίας στο 62ο έτος, με προσδόκιμο ζωής το 82ο (όπως είναι σήμερα) και εντελώς διαφορετικά εάν το προσδόκιμο ζωής αυξηθεί στο 88ο έτος. Και αυτό γιατί οι εισφορές και οι αποδόσεις που θα συγκεντρωθούν με το νέο σύστηνα θα διαιρεθούν δια 312 μήνες (από το 62ο μέχρι το 88ο έτος), ενώ σήμερα όλοι οι υπολογισμοί γίνονται για απόδοση των συντάξεων σε 240 μηνες (20 χρόνια)
-Έστω και σαν μη «σύγχρονο», κατά την κυβερνητική ρητορική το υφιστάμενο ΕΤΕΑΕΠ, έχει πάντως ενισχυθεί με εισφορές για 30 και 40 χρόνια από εργαζόμενους που τώρα αιτούνται σύνταξης, αλλά αναμένουν στην «ουρά» για 5 και 6 χρόνια. Και είναι στοιχειώδης υποχρέωση της πολιτείας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.
