Ανάλυση του νέου ασφαλιστικού του «κουμπαρά» κάνει η ΕΝΥΠΕΚΚ. Αλέξης Π. Μητρόπουλος (Καθηγητής Παν/μίου, Πρόεδρος ΕΝΥΠΕΚΚ) και Δημήτρης Π. Μητρόπουλος (Νομικός) αναφέρουν πως: «Το «Σχέδιο Τσακλόγλου» δεν είναι ασφαλιστικό. Δεν στοχεύει στη βιωσιμότητα των συντάξεων! Είναι σχέδιο χρηματοδότησης των ιδιωτών με τις εισφορές των ασφαλισμένων ύψους 70 δις ευρώ!».
Συγκεκριμένα αναφέρουν – μεταξύ άλλων -:
Ι. Ασφαλιστικό «τού κουμπαρά»: Θεσμός ακραία αντικοινωνικός
Το Φριντμαν-ικής επίνευσης τερατούργημα του ενιαίου e-ΕΦΚΑ, που καταργεί όλα τα διαχρονικά επιτεύγματα της οργανωμένης μισθωτής εργασίας και των κοινωνικών αγώνων, απογυμνώνοντας το Κοινωνικό Κράτος από τους σπουδαιότερους θεσμούς τής ταξικής πάλης αλλά και των εργασιακών συναινέσεων, ήταν επόμενο ότι θα γεννήσει και νέους καταστροφικούς τής εργασίας θεσμούς.
Σ’αυτήν την κατηγορία των «γνήσιων τέκνων» τού ΕΦΚΑ ανήκει και ο νέος θεσμός «Ταμείο Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης» (ΤΕΚΑ).
Το σχετικό νομοσχέδιο με τίτλο ««Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση για τη Νέα Γενιά: εισαγωγή κεφαλαιοποιητικού συστήματος προκαθορισμένων εισφορών στην επικουρική ασφάλιση, ίδρυση, οργάνωση και λειτουργία Ταμείου Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης και συναφείς διατάξεις» που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο και τέθηκε σε διαβούλευση μέχρι 13-7-2021, εκπλήσσει κάθε καλόπιστο μελετητή για τις ακραίες και περιθωριακές ρυθμίσεις του εν σχέσει με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και κυρίως για την παντελή έλλειψη μνήμης των συντακτών του εν σχέσει με τις πρόσφατες (αλλά και απώτερες) περιπέτειες τού Ασφαλιστικού.
Είναι ένα σχέδιο συνολικής απαξίωσης και θεσμικής-συνταγματικής αμφισβήτησης τού διαχρονικού ρόλου και της σπουδαιότητας του θεσμού τής Επικουρικής Ασφάλισης στην αιωνόβια σχεδόν ιστορία του, ως δεύτερου αλλά ισότιμου και ισόκυρου πυλώνα τής Δημόσιας Υποχρεωτικής Ασφάλισης. Κι αυτό σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 5 του Συντάγματος και την ερμηνεία του από τα Ανώτατα Δικαστήρια τής χώρας.
Ενδεικτικές ως προς αυτό είναι κυρίως οι αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας με αριθ. 2287/2015, 1889/2019 (Ολομ.), αλλά και η πρόσφατη 2482/2020 του Α’ Τμήματος που εκδόθηκε και υπό την πίεση των κυβερνητικών εξαγγελιών και της απρόσφορης απόπειρας πολλών κύκλων μνημονιακών διανοουμένων να αιτιολογήσουν το …κοινωνικώς επιβεβλημένο και «συνταγματικώς σύμφωνο» τής θέσπισής τους.
Η πιο πρόσφατη υπ’αριθ. 2482/2020 απόφαση του Α’ Τμήματος του ΣτΕ, απαγορεύοντας απολύτως τη συμμετοχή των ιδιωτών στη διαχείριση τής Επικουρικής Ασφάλισης, χαρακτηριστικά αναφέρει:
«Εξ άλλου, μέσω του θεσμού της κοινωνικής ασφαλίσεως μπορεί να ασκείται και κοινωνική πολιτική και να εκδηλώνεται η κοινωνική αλληλεγγύη. Με βάση τα ανωτέρω δικαιολογείται ο υποχρεωτικός χαρακτήρας της κοινωνικής ασφαλίσεως, ήτοι η υποχρεωτική υπαγωγή σε φορέα κοινωνικής ασφαλίσεως (κύριας ή επικουρικής) και η υποχρεωτική καταβολή εισφορών και, εντεύθεν, η ανάθεση της υποχρεωτικής κοινωνικής ασφαλίσεως στο Κράτος ή σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, ήτοι νομικά πρόσωπα υπαγόμενα στη διοικητική, οικονομική και νομοθετική εποπτεία και τον έλεγχο του κράτους, με σκοπό την εγγύηση ότι οι κατά τα ανωτέρω καταβληθείσες εισφορές δεν θα υπόκεινται στους επιχειρηματικούς κινδύνους που συνδέονται με την άσκηση της ασφαλιστικής λειτουργίας από ιδιωτικούς φορείς.».
ΙΙ. Ασφαλιστικό «του κουμπαρά» (ΤΕΚΑ): Θεσμός απαξιωτικός τής νεανικής μισθωτής εργασίας
Κατ’αρχήν ο νέος αυτός θεσμός, ως Νομικό Πρόσωπο αλλά και ως οικονομικό μόρφωμα επιχειρηματικής-χρηματιστηριακής δράσης, «τσουβαλιάζει» σε μιαν ενιαία αγοραία μορφή όλες τις εισφορές επικούρησης των νέων εργαζομένων κατά τις ηλικιακές διακρίσεις που ορίζει. Όλοι οι οικονομικώς ενεργοί νέοι στην αγορά εργασίας εντάσσονται σ’αυτό το ενιαίο δημόσιο «fund» ανεξαρτήτως τής φύσης τής εργασίας τους, δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα (εξειδικευμένη εργασία, αυτοαπασχόληση, παροχή υπηρεσιών επιστημόνων διαφόρων ειδικοτήτων, βιοτεχνική-εμπορική-αγροτική-αλιευτική-δασική κ.λπ. δραστηριότητα).
Έτσι, όπως συνέβη και με το τερατούργημα τού ΕΦΚΑ, καταργείται όλος ο πολιτισμός τής Μισθωτής Εργασίας, ο πλουραλισμός των μορφών της, όλα τα δημιουργήματα των ταξικών αγώνων στις διαφορετικές κατηγορίες εργαζομένων όπως και τα σπουδαία επιτεύγματά τους στην πίεση και στην επιβολή χρηστών και αποδοτικών κανόνων στη διαχείριση των αποθεματικών των Ταμείων και στον «πειθαναγκασμό» των εργοδοτών να συμβάλλουν όχι μόνο στη δημιουργία αλλά και στη διαρκή συμβολή τους στη συντήρηση των ποικίλων Ταμείων-δημιουργημάτων των κοινωνικών αγώνων καιτ ης άμβλυνσης τής ταξικής πάλης.
Γιατί δεν πρέπει να λησμονούμε ότι βρισκόμαστε σε ένα καθεστώς αστικής δημοκρατίας τής ατομικής ιδιοκτησίας που, για να λειτουργήσει αποτελεσματικά και επ’ωφελεία όλων, διαθέτει θεσμούς και Σύνταγμα που εγγυώνται την απρόσκοπτη διεξαγωγή τής ταξικής πάλης και την προστασία όλων των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Η χώρα δεν βρίσκεται υπό καθεστώς ύστερου σταλινισμού κομματικο-κρατικής ταξικότητας (παρότι η μαρξιστική και διαλεκτική ορθοδοξία προσέβλεπε πάντα στην κοινωνικοποίηση και την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής και των θεσμών και στην ισότιμη συμμετοχή όλων των πολιτών), ούτε υπό καθεστώς Πινοσετ-ικής δικτατορίας που όλα εκπορεύονται από την δικτατορική κεντρική διοίκηση με αναστολή των κύριων διατάξεων του Συντάγματος και απαγόρευση των κοινωνικών αγώνων. Επομένως η εισαγωγή τέτοιων θεσμών σε ένα ευρωπαϊκό συνταγματικό κράτος δικαίου προξενεί μία σοβαρή και ανεπίτρεπτη ρωγμή στη ροή και αρμονία τής κοινωνικής συνταγματικής τάξης πραγμάτων.
ΙΙΙ. Ασφαλιστικό «τού κουμπαρά»: Η αρχή τού τέλους τής Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Εννέα (9) ανατροπές που ΑΠΟδημοσιοποιούν την Κοινωνική Ασφάλιση
Οι βασικές αρχές τού νομοσχεδίου, που εισάγει και προωθεί την κεφαλαιοποίηση (ή αλλιώς «απο-δημοσιοποίηση») τής Δημόσιας Υποχρεωτικής Επικουρικής Ασφάλισης, είναι οι εξής:
1)Είναι σχέδιο νόμου εκτός πνεύματος και γράμματος τού Συντάγματος, πέραν των νόμων και της Νομολογίας των Ανωτάτων Δικαστηρίων.
Πιο συγκεκριμένα, με τις υπ’αριθ. 2287/2015 και 1889/2019 αποφάσεις της Ολομέλειάς του, το Συμβούλιο Επικρατείας έχει αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο κεφαλαιοποίησης της Επικουρικής Ασφάλισης. Το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας αποφάνθηκε αμετάκλητα ότι σύμφωνα με το άρθρο 22 (παρ. 4) του ισχύοντος Συντάγματος, η Επικουρική Ασφάλιση:
α. είναι δημόσια και υποχρεωτική,
β. παρέχεται αποκλειστικά και μόνο από το κράτος ή από ΝΠΔΔ,
γ. είναι ξένη προς επιχειρηματικούς κινδύνους που συνδέονται με την άσκηση της ασφαλιστικής λειτουργίας από ιδιωτικούς φορείς και
δ. έχει τελικό και μοναδικό εγγυητή το κράτος, το οποίο υποχρεούται να συμμετέχει στη χρηματοδότησή της!!
Σύμφωνα με τις δύο παραπάνω αποφάσεις του ΣτΕ, ολόκληρη η πρόταση για κεφαλαιοποίηση της Επικουρικής Ασφάλισης του νομοσχεδίου, όπως αρχικά συμπεριελήφθη και στην Έκθεση Πισσαρίδη, είναι στο σύνολό της εκτός Συντάγματος και Νομολογίας των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας μας!
Έτσι η ξεκάθαρη και απόλυτη ερμηνεία του άρθρου 22 παρ. 5 του Συντάγματος από το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, δεν αφήνει καμία αμφιβολία για κάθε σκόπιμα ή όχι εθελοτυφλούντα δημόσιο παράγοντα: Δεν επιτρέπεται ούτε κεφαλαιοποίηση ούτε ιδιωτικοποίηση τής Επικουρικής Ασφάλισης. Επ’αυτού υπήρξε αναλυτική ανακοίνωση της ΕΝΥΠΕΚΚ στις 18-12-2020 που έδινε τις θεσμικές, εργασιακές και κοινωνικές διαστάσεις τού ζητήματα.
Επομένως το Σύνταγμα απαγορεύει απολύτως την κεφαλαιοποίηση και τη διαχείριση των ασφαλιστικών εισφορών από ιδιωτικούς φορείς (βλ. και τις από 22-3-2021 και 27-6-2021 ανακοινώσεις τής ΕΝΥΠΕΚΚ) και δεν έχει σημασία, εν προκειμένω, αν το «ένδυμα» τού νέου φορέα ονομάζεται εντελώς ψευδεπίγραφα «Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου», αφού η παράδοση «του κουμπαρά» των ασφαλισμένων στους αγοραίους χρηματιστηριακούς ανέμους καθορίζεται λεπτομερώς. Μάλιστα δε, το νομοσχέδιο φτάνει στο σημείο να θέτει με απρονοησία και αμετροέπεια στους νέους εργαζόμενους την επιλογή τού μεγάλου, μεσαίου ή χαμηλού ρίσκου ως προς την «επένδυση» τού ιδρώτα τους.
2)Το νομοσχέδιο δεν στοχεύει στη βιωσιμότητα των επικουρικών συντάξεων. Είναι σχέδιο χρηματοδότησης των ιδιωτών με τις εισφορές των ασφαλισμένων
Το νομοσχέδιο, που ουσιαστικά στοχεύει στη στήριξη τής ιδιωτικής οικονομίας και των επιχειρηματικών επενδύσεων, συνεχίζει την παράδοση τής ελληνικής πολιτικής τάξης που χρησιμοποίησε τα αποθεματικά των Ταμείων για τη στήριξη τής ιδιωτικής οικονομίας και των επενδυτικών στόχων τής μεγαλοαστικής τάξης. Είναι άλλος ένας γύρος αρπαγής των αποθεματικών για επενδυτικούς και αναπτυξιακούς στόχους.
Το ίδιο συνέβη:
Το 1947 με τη λεηλασία των πρώτων αποθεματικών ύψους 50 δις δραχμών (160 εκατ. ευρώ) δραχμών που αφαιρέθηκαν από τα Ταμεία για τη στήριξη τής πολεμικής και ιδιωτικής επιχειρηματικής οικονομίας.
Με τον αναγκαστικό νόμο Μαρκεζίνη 1611/1950 (ΦΕΚ Α’ 304, άρθρο 4 παρ. 1) που τροποποιήθηκε με το άρθρο 2 του Ν.Δ. 2999/1954 (ΦΕΚ Α’ 211), όταν τα αποθεματικά των Ταμείων δεσμεύτηκαν αναγκαστικά σε λογαριασμούς με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο από τα τότε ισχύοντα τραπεζικά επιτόκια και χρησιμοποιήθηκαν για πολλά χρόνια για τη χρηματοδότηση της γεωργίας, του εμπορίου και της βιομηχανίας.
Το άρθρο 4 του α.ν. 1611/1950 χαρακτηριστικά αναφέρει: «1.Τα παρακατατιθέμενα παρά τω «Ειδικώ Λογαριασμώ Διαχειρίσεως Διαθεσίμων Δημοσίων Οργανισμών» κεφάλαια, θα επενδύωνται υπό της Τραπέζης της Ελλάδος εις εντόκους καταθέσεις παρά Τραπέζαις ή Τραπεζικοίς Οργανισμοίς, χρησιμοποιουμένας υπό τούτων προς χρηματοδότησιν της γεωργίας, του εμπορίου και της βιομηχανίας. Οι σκοποί, οι όροι και αι προϋποθέσεις των τοιούτων επενδύσεων καθορίζονται εκάστοτε δι’αποφάσεως της Νομισματικής Επιτροπής. Εις περίπτωσιν μη συμμορφώσεως των Τραπεζών ή Τραπεζικών Οργανισμών προς τους τιθεμένους υπό της Νομισματικής Επιτροπής όρους ή εις περίπτωσιν αρνήσεως αυτών όπως αποδεχθώσι τοιαύτας καταθέσεις, η Τράπεζα της Ελλάδος δύναται να χρησιμοποιή τα περί ων πρόκειται κεφάλαια εις απ’ευθείας υπ’αυτής χορηγήσεις προς χρηματοδότησιν της γεωργίας, του εμπορίου και της βιομηχανίας. 2.Από της 1ης Ιανουαρίου 1951 μεταφέρονται υπό της Τραπέζης της Ελλάδος εις πίστωσιν των οικείων Τραπεζών ή Τραπεζικών Οργανισμών παρ’εκάστη των εν λόγω Τραπεζών ή Τραπεζικών Οργανισμών κατά την 30 Ιουνίου 1950. Τα ποσά ταύτα αποτελούσι κατάθεσιν της Τραπέζης της Ελλάδος παρ’εκάστη των εν λόγω Τραπεζών ή Τραπεζικών Οργανισμών, εφ’ης καταβάλλεται ο εκάστοτε καθοριζόμενος δι’αποφάσεως της Νομισματικής Επιτροπής τόκος.».
Είναι γνωστό ότι, κατά την περίοδο 1955-1973, η Νομισματική Επιτροπή είχε ορίσει επιτόκιο για τα αποθεματικά των Ταμείων ύψους 4%, όταν την ίδια περίοδο τα επιτόκια καταθέσεων κυμαίνονταν από 9-9,5%!!
Εξάλλου, την εικοσαετία 1974-1994, τα επιτόκια καταθέσεων είχαν εκτοξευθεί στο 20-24%!! Έτσι, τα αποθεματικά των Ταμείων, που ήταν αναγκαστικώς κατατεθειμένα στον «Ειδικό Λογαριασμό Διαχείρισης Διαθεσίμων Δημοσίων Οργανισμών» (άρθρο 2 παρ. 2 α.ν. 1611/1950), χρησιμοποιήθηκαν για τη δανειοδότηση της ιδιωτικής οικονομίας, κυρίως της βαριάς. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς συνδικαλιστικών οργανώσεων και ανεξαρτήτων μελετητών, εάν αυτά τα χρήματα των Ταμείων τοκίζονταν από το 1950 με τα τρέχοντα τότε επιτόκια, στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 θα ξεπερνούσαν τα 25-30 τρις δραχμές (ή 75-90 δις ευρώ)!!
Με τους ν. 2076/1992 (ΦΕΚ Α’ 130, επί Κων.Μητσοτάκη) και 2676/1999 (ΦΕΚ Α’ 1, επί Κ.Σημίτη) παραχωρήθηκε το δικαίωμα στις Διοικήσεις των Ταμείων να επενδύουν αρχικώς έως 20% και αργότερα έως 23% των αποθεματικών τους σε μετοχές και άλλες επενδύσεις υψηλού ρίσκου.
Μόνο από την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου, τα Ασφαλιστικά Ταμεία έχασαν 4 δις ευρώ την περίοδο 1999-2002. Απώλειες ύψους 2 δις ευρώ είχαν επίσης τα Ταμεία με βάση τους ανωτέρω δύο νόμους από τις επενδύσεις σε «εξειδικευμένα χρηματιστηριακά προϊόντα υψηλού ρίσκου», όπως δομημένα ομόλογα που είχαν ανατεθεί σε επενδυτικά funds αντί υπέρογκων αμοιβών.
Με τους ν. 4050/2012 των Βενιζέλου-Κουτρουμάνη «κουρεύτηκαν» τα Ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου (ΟΕΔ) κατά 53,5% στο 100% της ονομαστικής τους αξίας που διακρατούσαν μέχρι τότε τα Ταμεία. Οι συνολικές απώλειες στην πρωτογενή και δευτερογενή αγορά ήταν για τα Ταμεία ύψους 26-30 δις ευρώ.
Επίσης είχαμε και τις εξής απώλειες:
Απώλειες από το 2012 έως σήμερα περίπου 6 δις ευρώ είχαν τα Ταμεία από τους μειωμένους ετήσιους τόκους των «κουρεμένων» ομολόγων.
Σωρευτικές απώλειες ύψους 4 δις ευρώ είχαν τα αποθεματικά των Ταμείων από τις τρεις ανακεφαλοποιήσεις των Τραπεζών.
Αν σε όλα τα παραπάνω ποσά προσθέσουμε και τις σημερινές οφειλές προς τον ΕΦΚΑ που εγγίζουν, με στοιχεία Ιουνίου 2021, το ιλιγγιώδες ποσό των 40 δις ευρώ, εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το πρόβλημα βιωσιμότητας του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης δεν έχει να κάνει με τις εισφορές, τις παθογένειες του συστήματος ή ακόμη και την αρχιτεκτονική του, αλλά με συνειδητή διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών του, σωρευτικού ύψους από το 1947 μέχρι και το 2018, ύψους 180 δις ευρώ!!
Και σε άλλες χώρες τής Ευρώπης χρησιμοποιήθηκαν τα αποθεματικά των Ταμείων για σύντομο χρονικό διάστημα προς εξυπηρέτηση δημοσίων σκοπών (κυρίως ανασυγκρότηση τού κράτους και των κύριων υποδομών του). Όλα όμως επέστρεψαν εντόκως και εντός σύντομου χρονικού διαστήματος τα αποθεματικά των Ταμείων των ασφαλισμένων ώστε να ενταχθούν πάλι αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση τού συνταξιοδοτικού τους συστήματος.
Στην Ελλάδα όμως υπήρξε μεγάλη εκτροπή από τον κοινωνικό και συνταγματικό σκοπό των Ταμείων. Αλλά, όπως συμβαίνει δυστυχώς και με πολλούς άλλους θεσμούς στην Ελλάδα, αντί τα παθήματα τού παρελθόντος να γίνονται μαθήματα και να θεσπίζονται επανορθωτικές ρυθμίσεις ώστε να αποφεύγονται οι επαναλήψεις (πολύ περισσότερο οι επιδεινώσεις) των οικονομικών τού Ασφαλιστικού, ακολούθησε ένας νέος κύκλος «αγριότερης» λεηλασίας των αποθεματικών υπό το νέο καθεστώς της μνημονιακής δημοσιονομικής ετερονομίας.
3)Το σχέδιο νόμου, παρά το Σύνταγμα, τους νόμους και τη Νομολογία του ΣτΕ, ως ανωτέρω, αποκόπτει απολύτως τη Δημόσια Επικουρική Ασφάλιση από το κράτος και την κρατική υποστήριξη των συντάξεων
Είναι χαρακτηριστικό το άρθρο 8 του νομοσχεδίου που αναφέρεται στους πόρους τού νέου ΤΕΚΑ. Η συμμετοχή τού κράτους περιορίζεται ΜΟΝΟ και για μεταβατική περίοδο πέντε ετών στην κάλυψη των λειτουργικών δαπανών και των υψηλών (ως φαίνεται) αποδοχών των manager (ή άλλως πως στη χρηματιστηριακή αγορά «golden boys») που θα αναλάβουν την αγοραία τύχη των εισφορών των ασφαλισμένων.
Οι πόροι τού ΤΕΚΑ χωρίς κρατική χρηματοδότηση θα χρησιμοποιηθούν κατά το άρθρο 8 παρ.1 του νομοσχεδίου, μαζί με τα λίγα αποθεματικά που απέμειναν, τα οποία θα ρευστοποιηθούν στην πρώτη δύσκολη μεταβατική περίοδο και θα οδεύσουν στις χρηματιστηριακές τοποθετήσεις διαβαθμιζόμενου ρίσκου.
Χαρακτηριστικά το άρθρο 8 του νομοσχεδίου αναφέρει: «1.Πόροι του Ταμείου Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (Τ.Ε.Κ.Α.) είναι: α) τα έσοδα από τις ασφαλιστικές εισφορές των ασφαλισμένων και των εργοδοτών,
β) οι αποδόσεις από τη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων του Ταμείου, γ)λοιπά έσοδα, πόροι, περιουσιακά στοιχεία που προβλέπονται από τη νομοθεσία και οι πρόσοδοί τους, δ) πόροι προερχόμενοι από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ε) επιχορήγηση από τον τακτικό προϋπολογισμό του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων για την κάλυψη της δαπάνης που αφορά στις πάσης φύσεως αποδοχές των οργάνων διοίκησης του Ταμείου και του προσωπικού που υπηρετεί σε αυτό με οποιαδήποτε σχέση εργασίας. 2.Για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τα πέντε (5) έτη από την έναρξη λειτουργίας του Ταμείου και κατά παρέκκλιση κάθε αντίθετης γενικής ή ειδικής διάταξης, το Ταμείο λαμβάνει ετησίως επιχορήγηση από τον τακτικό προϋπολογισμό του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων για την κάλυψη των λειτουργικών εν γένει δαπανών του.».
Προηγήθηκε το γ’ Μνημόνιο (ν. 4336/2015), ο νόμος Κατρούγκαλου 4387/2016 (άρθρο 96) και ο νόμος Βρούτση 4670/2020 (άρθρο 44), που παρά το Σύνταγμα, τους νόμους και τη Νομολογία του ΣτΕ, απαγόρευσαν την οικονομική υποστήριξη των επικουρικών συντάξεων.
4)Το νομοσχέδιο αναθέτει στους ασφαλισμένους τα λειτουργικά έξοδα τού ΤΕΚΑ και τους μισθούς των στελεχών του.
Την αναμενόμενη τύχη των εισφορών των ασφαλισμένων προδιαγράφει το σχετικό νομοσχέδιο που εισάγει εξ αρχής την αφαίρεση του 1% του ποσού των συνολικών εισφορών (άρθρο 9) για την κάλυψη των λειτουργικών δαπανών του ΤΕΚΑ!!
Χαρακτηριστικά το άρθρο 9 του νομοσχεδίου αναφέρει: «1.Οι ασφαλιστικές εισφορές υπόκεινται σε κρατήσεις, οι οποίες σχηματίζουν το αποθεματικό λειτουργίας του Ταμείου Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (Τ.Ε.Κ.Α.) και χρησιμοποιούνται, ιδίως, για την κάλυψη των λειτουργικών δαπανών του Ταμείου. 2.Το ύψος των ανωτέρω κρατήσεων, το οποίο δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσοστό του ένα τοις εκατό (1%) επί των καταβαλλόμενων εισφορών, καθορίζεται ετησίως με απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, ύστερα από σχετική εισήγηση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου.».
Έτσι, αφαιρείται εμμέσως ποσό από την καταβολή που προορίζεται για την χορήγηση των επικουρικών συντάξεων. Κι αυτό αποτελεί μιαν αποστομωτική απάντηση σε όσους τολμούν να υποστηρίζουν ότι οι επικουρικές κεφαλαιοποιητικές συντάξεις θα αυξηθούν εν σχέσει με τις σημερινές!!
5) Το νομοσχέδιο θεσπίζει το ποινικό ακαταδίωκτο και την πλήρη αστική ασυλία των αγοραίων διαχειριστών των αποθεματικών για τις σχετικές με την άσκηση των καθηκόντων τους πράξεις.
Είναι πρωτοφανής στα διεθνή χρονικά η διατύπωση του άρθρου 19 που χαρακτηριστικά αναφέρει: «Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ.) του Ταμείου Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (Τ.Ε.Κ.Α.): α) δεν εξετάζονται, δεν διώκονται και δεν υπέχουν ποινική ή αστική ευθύνη έναντι του Τ.Ε.Κ.Α. για αιτιολογημένη γνώμη που διατύπωσαν ή για πράξεις ή παραλείψεις τους στο πλαίσιο άσκησης των καθηκόντων τους ή επ’ ευκαιρία αυτής, εκτός εάν ενήργησαν με δόλο ή με βαριά αμέλεια ή με σκοπό να προσπορίσουν στον εαυτό τους ή σε τρίτο παράνομο περιουσιακό όφελος ή να βλάψουν το Δημόσιο ή άλλον κατά τις κείμενες ποινικές διατάξεις, καθώς και εάν παραβίασαν το απόρρητο των πληροφοριών και στοιχείων που περιήλθαν σε γνώση τους κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, και β) δεν υπέχουν αστική ευθύνη έναντι ιδιωτών για πράξεις που σχετίζονται με την άσκηση των καθηκόντων τους.».
