Ο πραγματικός μισθός μειώθηκε πέρυσι κατά 7,4%, μία στις δύο νέες θέσεις εργασίας είναι με μερική απασχόληση, οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα δεν εξελίσσεται μισθολογικά και παίρνουν τα ίδια χρήματα μετά από 12 και 14 χρόνια στην εργασία, ενώ δεν διαθέτουν κατοικία…
Είναι το τετράπτυχο του μισθωτού εν έτει 2023 που διαβιεί εν μέσω ακρίβειας και ανασφάλειας όχι μόνο περί την εργασία, αλλά και την κατοικία.
1. Η πολύ μικρή αύξηση του ονομαστικού μέσου μισθού το 2022 εξαϋλώθηκε και υπερκαλύφθηκε από την αύξηση του πληθωρισμού και την υπεφορολόγηση. Έμμεση φορολόγηση για τις πραγματικές αποδοχές μέχρι πέρυσι και, πλέον, από 1/1/2023 με την αύξηση του βασικού μισθού στα 780 ευρώ και την άμεση φορολογία. Για πρώτη φορά ο εισαγωγικός μισθός φορολογείται, έστω και 5 ευρώ κάθε μήνα…
2. Ο εισαγωγικός μισθός παραμένει… εισαγωγικός και μετά από 14 χρόνια καθώς δια νόμου δεν ορίζεται μόνο από την κυβέρνηση (κράτος) ο κατώτατος μισθός αλλά απαγορεύτηκαν και οι ωριμάνσεις. Ο μισθωτός που εισήλθε στη αγορά εργασίας μετά τον Φεβρουάριο του 2009 παραμένει μέχρι και σήμερα αμειβόμενος με τον εισαγωγικό μισθό, 14 ολόκληρα χρόνια μετά…
3. Σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος Εργάνη, ακόμη και φέτος όπου είχαμε έκρηξη (χειμερινών) αφίξεων, κάτι που παραπέμπει σε ένα τουριστικό ρεκόρ, 1 στις 2 θέσεις εργασίας που προσφέρονται (47,3%) είναι με μερική απασχόληση ή διαλείπουσα εργασία. Καίτοι η αγορά κάνει παράπονα για 70.000 κενές θέσεις, κυρίως στον τομέα του Τουρισμού-Επισιτισμού. Κοντολογίς, ο ιδιωτικός τομέας δεν προσφέρει κίνητρα για την προσέλκυση εργαζομένων. Και αυτό γίνεται λόγω της κατάρρευσης των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
Πλέον οι εργοδότες δεν δεσμεύονται συλλογικά για τις νόμιμες αμοιβές και φοβούνται ότι μια αύξηση των αποδοχών «οικεία βουλήσει» μπορεί να διαταράξει τα (υψηλά) ποσοστά κερδοφορίας, αφού δεν θα ακολουθούσουν, καθώς δεν υπάρχουν ενιαίες κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, οι ομοειδείς επιχειρήσεις
4. Το ισχνό πρόγραμμα «Σπίτι μου» του υπουργείου Εργασίας, που απευθύνεται μόλις σε 3.500 δικαιούχους-δανειολήπτες (10.000 ωφελούμενους) και συνολικό ποσό 500 εκ. ευρώ, οδηγείται σε αποτυχία. Αφενός πρόκειται για «σταγόνα στον ωκεανό» της έλλειψης κατοικίας, κυρίως μεταξύ των νέων, και αφετέρου προσφέρεται πολύ χαμηλή στεγαστική συνδρομή. Μόλις 50.000 ευρώ ανά ωφελούμενο (500 εκ. το συνολικό ποσό του προγράμματος) ποσό με το οποίο μπορείς να αποκτήσεις το πολύ 25 τετραγωνικά μέτρα παλαιάς κατοικίας.
Έτσι, παρά την πληθώρα των αιτήσεων κατά τις πρώτες ημέρες του προγράμματος (σχεδόν 15.000 αιτήσεις και 3.500 δάνεια), δεν έχουν βρεθεί και οι αντίστοιχες, για αγορά, κατοικίες.
Και τούτο γιατί:
– Το μέσο κόστος αγοράς μιας παλαιάς κατοικίας (σ.σ. προϋπόθεση του προγράμματος είναι η αγορά κατοικίας άνω των 15 ετών) ανέρχεται στα 2.500 ευρώ το τετραγωνικό. Άρα μια αξιοπρεπής κατοικία για τετραμελή οικογένεια υπερβαίνει τα 250.000 ευρώ, όταν η ΔΥΠΑ προσφέρει έως το 90% της εμπορικής αξίας και μέχρι 150.000 ευρώ.
– Με 100.000 ευρώ δεν βρίσκεις δυάρι διαμέρισμα πάνω από 50 τ.μ., ικανά να στεγάσουν μόλις ένα άτομο…
– Στα 150.000 ευρώ του δανείου θα πρέπει η δικαιούχος οικογένεια να έχει αποταμιεύσει αλλά 15.000 ευρώ για την «ιδία συμμετοχή» (10%), συν τα έξοδα που τραπεζικού φακέλου, το κόστος μεταβίβασης καθώς και τα χρήματα που ενδεχομένως θα απαιτηθούν για ένα μικρό φρεσκάρισμα στο σπίτι…
– Όλα αυτά θα πρέπει να επιτευχθούν με οικογενειακό εισόδημα 800 ή 1.000 ευρώ το μήνα. Από τα οποία δαπανά ήδη για ενοίκιο, ενώ και συντηρεί την οικογένειά του…
