Οι διαβουλεύσεις για το σχέδιο του ΤΧΣ, το οποίο επί της ουσίας είναι η μεταφορά του ιταλικού μοντέλου (Asset Protection Scheme) στην ελληνική πραγματικότητα, καθυστέρησαν. Τον περασμένο Ιανουάριο, μάλιστα, αποχώρησε από τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού (DG Comp) όλη η ομάδα των τεχνοκρατών που είχε ασχοληθεί με το μοντέλο που εφαρμόστηκε στην Ιταλία κι ως εκ τούτου, το ούτως ή άλλως δύσκολο εγχείρημα βρέθηκε αντιμέτωπο και με τη διστακτικότητα ή τις αγκυλώσεις των νέων Ευρωπαίων τεχνοκρατών. Μετά ήρθαν δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις στην Ελλάδα…
Αυτή τη στιγμή, το συνολικό project βρίσκεται εν εξελίξη κι αφού ξεπεράστηκε το εμπόδιο της τιμολόγησης του κινδύνου, που θα αναλάβει το Δημόσιο για να εγγυηθεί τις επικείμενες τιτλοποιήσεις «κόκκινων» δανείων, η υπόθεση μπαίνει στην τελική ευθεία. Από τη στιγμή που η DG Comp ανάψει το πράσινο φως, δηλαδή αποφανθεί και τυπικά ότι η προετεινόμενη λύση δε συνιστά κρατική ενίσχυση προς τις τράπεζες, αφού η τιμολόγηση του κινδύνου θα είναι συμβατή με τους όρους της αγοράς, τότε θα απαιτηθεί η αναγκαία νομοθετική ρύθμιση. Αυτό είναι το «κλειδί» για να φανεί πόσα «κόκκινα» δάνεια μπορούν να καλυφθούν τελικά από το ιταλικό μοντέλο.
Με δεδομένο ότι η πρόθεση του υπουργείου Οικονομικών- τουλάχιστον ως τώρα- ήταν να παράσχει εγγυήσεις 4-5 δις ευρώ, μπορεί να εκτιμήσει κανείς με σχετική ασφάλεια ότι οι τράπεζες θα μπορούσαν να απαλλαγούν από τουλάχιστον 16 δισ. ευρώ προβληματικών δανείων.
Προφανές είναι φυσικά ότι αν το υπουργείο Οικονομικών ανεβάσει τον πήχη των εγγυήσεων, τότε η περίμετρος του ιταλικού μοντέλου θα διευρυνθεί. Μια τέτοια απόφαση θα πρέπει να περάσει, όμως, από το τραπέζι των διαβουλεύσεων με τους Θεσμούς και μια σκέψη είναι να τεθεί υπό διαπραγμάτευση η εξαίρεση αυτών των εγγυήσεων από το δημοσιονομικό αποτέλεσμα του Προϋπολογισμού, κοινώς να μην επηρεάζεται ο στόχος των πλεονασμάτων.
