Σαν ένα ταμείο που θα αποφασίζει ο ασφαλισμένος χωρίς να ξέρει όλα τα επενδυτικά δεδομένα, αλλά ο εντεταλμένος διαχειριστής που ξέρει θα απαλλάσσεται των ευθυνών περιγράφουν οι πολίτες το νέο ιδιωτικό επικουρικό που βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση.
Ορισμένοι πολίτες που μετέχουν στο δημόσιο διάλογο βλέπουν μια ευκαιρία να πάρουν καλύτερη σύνταξη, αρκεί οι ίδιοι να επιλέγουν τις επενδύσεις, αλλά να είναι υπόλογοι οι διαχειριστές. Και αν το σχήμα αποτύχει, να πληρώσει το κράτος (φορολογούμενοι) τις συντάξεις…
Από τα πρώτα σχόλια φαίνεται ότι οι περισσότερες ενστάσεις αφορούν στην διαχείριση των πόρων και μάλιστα μέσα από την υποχρεωτική συμμετοχή. Ένας ασφαλισμένος μάλιστα εξομοιώνει τους διαχειριστές με τους βουλευτές: «Ουσιαστικά αποκτούν βουλευτική ασυλία… άρα θα μπορούν να σχεδιάζουν και να υαλοποιούν χωρίς άγχος το σχέδιο της επεξεργασίες των χρημάτων μας και του μέλλοντός μας με πρακτικές είτε δόλου π.χ. επένδυση σε μια φιλική εταιρεία, ομόλογο, οτιδήποτε, ή υλοποιώντας πρόχειρα σχέδια ανεύθυνα και καταστροφικά… γιατί πολύ απλά θα έχουν το ακαταδίωκτο… (για να διωχτούν για δόλο ξέρουμε ότι πρέπει να πιαστούν μόνο με το δάκτυλο στο μέλι πράγμα σπάνιο)» αναφέρει ένας εξ αυτών…
Το περίεργο με το νέο ταμείο ΤΕΚΑ επισημαίνει ο δικηγόρος-εργατολόγος Λουκάς Αποστολίδης: «Θα έχουν λόγο οι ασφαλισμένοι στις επενδύσεις (των εισφορών τους), αλλά δεν θα υπάρχει τριμερής σύνθεση (δημόσιο, εργοδότες, εργαζόμενοι) στη διοίκηση του ταμείου…» Πρόκειται για την αποθέωση του… ατομισμού.
Ιδιωτικές επενδύσεις-Εγγυημένες αποδόσεις
Σαν δήμευση καταθέσεων, σταθερών ανά έτος, χωρίς εύλογη απόδοση περιγράφουν άλλοι οι πολίτες το νέο ιδιωτικό επικουρικό. «Γιατί να τα δώσει (ο ασφαλισμένος) στην ΤΕΚΑ και όχι αλλού λοιπόν; Από τη στιγμή όμως που η ΤΕΚΑ συγκεντρώνει υποχρεωτικά αυτά τα χρήματα (ασφάλιστρα), πρέπει να εγγυάται μια ελάχιστη απόδοση και όχι απλά την επιστροφή του κεφαλαίου. Αλλιώς, να είμαστε ελεύθεροι να επενδύουμε τα χρήματά μας οπουδήποτε μας κάνει εμάς κέφι (ακίνητα, καταθέσεις, κινητές αξίες κ.α.)».
Στην διαβούλευση κυριαρχεί η ανάγκη για εγγυημένες συντάξεις και καλύτερες επιδόσεις. Οι μετέχοντες στη συζήτηση δεν μοιάζει να αγωνιούν για το εάν επενδύοντας στο νέο ΤΔΕΚΑ υπάρχει κίνδυνος να χάσουν τα λεφτά τους (τις αποταμιεύσεις τους) και εν τέλει μπορεί να πάρουν πίσω σαν σύνταξη μονό τις εισφορές. (Σ.σ.: Τις οποίες εγγυάται σήμερα το νομοσχέδιο, αλλά δεν προβλέπονται πόροι για αυτή την αναπλήρωση-διασφάλιση…)
«Ποιόν τελικά ωφελεί ένα τέτοιο σύστημα, όπου οι κύριοι ενδιαφερόμενοι είναι κατά βάση αδύνατο να λάβουν ενημερωμένες αποφάσεις για τη λειτουργία του και στο οποίο οι διοικούσες υπηρεσίες δε φέρουν καμία ευθύνη;» αναφέρει άλλος ασφαλισμένος.
Και η κατακλείδα: (Να) «δίνει δηλαδή τα χρήματά του σε μια επενδυτική εταιρεία (ΤΕΚΑ) αναμένοντας να βγάλει ένα εύλογο κέρδος και όχι απλά να πάρει πίσω το κεφάλαιό του. Να διασφαλίσει το κέρδος το κράτος…»
Το «κράτος» η μαγική λέξη
Εν μέσω απαξίωσης των συνταξιοδοτικών προσδοκιών οι νέοι φαίνεται να «βλέπουν» το νέο ασφαλιστικό, αλλά όχι σαν ιδιωτικό ρίσκο, αλλά υπό… κρατικές προϋποθέσεις. Ότι δηλαδή το δημόσιο αφενός θα εγγυηθεί τις εισφορές, στο βαθμό που οι εισφορές είναι υποχρεωτικές και αφετέρου ότι θα διασφαλίσει καλύτερες συντάξεις απ ότι το σημερινό σύστημα.
Και καθώς οι συνταξιούχοι είναι λιγότερο εξοικειωμένοι με το “opengov” όπου διεξάγεται ο σχετικός διάλογος, δεν υπάρχουν σχόλια για τα σχεδόν 5 εκ. συνταξιούχων και ασφαλισμένων που κινδυνεύουν να μην πάρουν συντάξεις ακριβώς γιατί το δημόσιο επικουρικό ΕΤΕΑΕΠ θα στερηθεί των εσόδων του (εισφορών) τα οποία θα επενδυθούν σε ιδιωτικές τοποθετήσεις (αλλά οι φορολογούμενοι θα εγγυηθούν τις συντάξεις). Και χωρίς έσοδα, αλλά μόνο με δαπάνες δεν υπάρχει ταμείο…
