Η Κατερίνα Καραβάτου και ο Κρατερός Κατσούλης ανακοίνωσαν σήμερα Τρίτη 17 Αυγούστου την πρόθεσή τους να τραβήξουν ξεχωριστούς δρόμους, όχι μόνο στην επαγγελματική ζωή τους -αυτό είχε συμβεί ήδη στις 5 Μαΐου με την αποχώρηση του Κρατερού Κατσούλη από τη «Φωλιά των Κου Κου»- αλλά και στην προσωπική.
Μετά από δέκα χρόνια γάμου ο ηθοποιός και η παρουσιάστρια, που απέκτησαν δύο παιδιά, βάζουν τελεία και παύλα στη σχέση τους, στο τέλος μιας χρονιάς με πολλά προβλήματα, κλάματα, συγκινήσεις, ανατροπές και απροσδόκητο τέλος.
Την αντικατάσταση της «Φωλιάς των Κου Κου» μετά από τέσσερα χρόνια από την πρωινή ζώνη του Star. Μια εκπομπής που, παρά τις περσινές δυσλειτουργίες -απουσίες λόγω προβλημάτων υγείας, το «φάουλ» με τους δίδυμους αδελφούς Βαρουξή του «Big Brother» κ.λπ.- είχε φανατικούς τηλεθεατές.
Το ξέσπασμα της Κατερίνας Καραβάτου στην αυλαία της εκπομπής προκάλεσε την έκπληξη πολλών, οι οποίοι θέλησαν να αποκρυπτογραφήσουν τα λόγια της.
Τι είπε η παρουσιάστρια: «Δεν χρειάζεται να με κοιτάτε με αγωνία. Και θα σαν πω γιατί. Εγώ ανέκαθεν έχω υπάρξει ένας πάρα πολύ αξιοπρεπής άνθρωπος που τιμάει τη δουλειά του, τιμάει τους εργοδότες του, τιμά τους συνεργάτες του και πορεύεται με αγάπη, ακόμα και όταν δεν την εκλαμβάνει. Και θα σας πω κάτι. Εγώ αυτή τη στιγμή αισθάνομαι πολύ μεγάλη αγάπη και ευγνωμοσύνη και βέβαια ευθύνεστε εσείς (το κοινό) πάρα πολύ γι’ αυτό, εκτός από τους συνεργάτες, γιατί εσείς κάνατε αυτή την εκπομπή αυτό που είναι. Μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν θα σας θυμίσει ότι και ξέρω να φέρομαι και ξέρω να εκτιμώ και επίσης ξέρω να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες και τις δικές μου και των άλλων. Επίσης, ξέρω τα σηκώνομαι όταν πέφτω. Αυτό το έμαθα. Η κρητική μου καταγωγή μου έχει δώσει αυτό το πλεονέκτημα. Αυτή την καλώς εννοούμενη περηφάνεια. Λέει μια μαντινάδα: “Καλοχαιρέτα τους πεζούς όταν καβαλικέψεις για να σε χαιρετούν κι αυτοί όταν θα ξεπεζέψεις”. Εγώ πιστεύω λοιπόν ότι η συνέπεια, η ταπεινότητα, η σεμνότητα, οι καλοί τρόποι δεν είναι αδυναμία. Είναι υποχρέωση». …………….. «Πιστεύω ότι κάθε αποχαιρετισμός είναι ένας μικρός θάνατος. Κι εγώ βίωσα αυτή την κατάσταση έτσι ακριβώς, όπως σας το λέω. Στην αρχή δεν το πίστεψα. Έκανα ότι δεν καταλαβαίνω. Προσπάθησα να με πείσω ότι είναι ψέματα. Έκλαψα. Πέρασα πάρα πολύ άσχημα, τόσο άσχημα που δεν μπορώ να σας πω – ίσως κάποια στιγμή μιλήσω γι’ αυτό αλλά όχι τώρα. Πένθησα. Υπήρξα απαρηγόρητη. Έκλαψα. Υπήρξα δυνατή. Και μετά κατάλαβα τι ήμουν. Ήμουν θυμωμένη. Και όταν το κατάλαβα αυτό μου ήρθε στο μυαλό ένα βιβλίο που μου είχε κάνει δώρο η κουμπάρα μου η Κατερίνα την οποία υπεραγαπώ, και είναι το “Να σου πω μια ιστορία” του Χόρχε Μπουκάι. Λέει εκεί μέσα: “Θα ήταν χρήσιμο να μην θυμώναμε ποτέ. Ωστόσο κάθε φορά που νιώθουμε οργή, λύσσα, τσαντίλα, ο μόνος τρόπος να γλιτώσουμε είναι να τη βγάλουμε από πάνω μας μετατρέποντάς τη σε δράση. Σε αντίθετη περίπτωση, το μόνο που θα καταφέρουμε αργά ή γρήγορα είναι να εξοργίσουμε τον εαυτό μας”. Κι εγώ δεν θέλω να εξοργιστώ». …………………….. «Έρχομαι σήμερα λοιπόν εδώ με ψηλά το κεφάλι ως η Κατερίνα που εσείς γνωρίζετε ως συνεργάτη και όπως εσείς τη γνωρίζετε τα 17 χρόνια της πορείας μου για να αποχαιρετήσω την Κατερίνα Καραβάτου της “Φωλιάς των Κου Κου”». ………………………. «Ακούω και διαβάζω από εδώ και από εκεί μετά κατάλαβα, κατέληξα σε αυτό που ήταν εδώ μπροστά μου. Ότι είναι σίγουρα το χειρότερο από το να φας ένα μήλο με ένα σκουλήκι μέσα, είναι να φας ένα μήλο με μισό σκουλήκι μέσα».
Ακούστε όσα είπε η Κατερίνα Καραβάτου στην αυλαία της «Φωλιάς των Κου Κου»:
