Η Ελένη Φουρέιρα βρέθηκε στο πλατό του «Ενώπιος Ενωπίω» καλεσμένη του Νίκου Χατζηνικολάου για να μιλήσει για τα δύσκολα χρόνια της παιδικής ηλικίας της στην Αλβανία αλλά και τις δυσκολίες που συνάντησε στην «πατρίδα» της Ελλάδα μετά από την εγκατάσταση της οικογένειάς της εδώ.
Ανάμεσα στις αναμνήσεις της ξεχωριστή θέση κατέχουν το εφιαλτικό τελευταίο δίμηνο στην Αλβανία, μετά από την έκρηξη του εμφυλίου, το 1997 -98 και η ηρωική στάση της μητέρας της, η οποία αγωνίστηκε με νύχια και με δόντια για να προστατεύσει τα παιδιά της.
«Εγώ θυμάμαι πολύ όμορφα παιδικά χρόνια και για κάποιο λόγο ο εγκέφαλός μου έχει κάνει ένα delete σε πάρα πολύ άσχημες καταστάσεις που -εννοείται- τις θυμάμαι αλλά υπάρχουν σημεία σε αυτή την περίοδο της ζωής μου, όπως ήταν ο εμφύλιος, που τα θυμάμαι πολύ έντονα, όπως και σημεία που τα έχω ξεχάσει τελείως» θυμήθηκε η σταρ.
«Θα πάρω την ιστορία από την αρχή. Θυμάμαι ότι ήμουν με τη μαμά στο σπίτι εγώ και τ’ αδέλφια μου. Κάποια στιγμήν, ήταν 2-3, δεν θυμάμαι, το βράδυ, άρχισε να χτυπάει μια σειρήνα, ένας πολύ περίεργος θόρυβος, που εγώ δεν τον είχα ξανακούσει σαν παιδί. Ξυπνήσαμε τρομαγμένοι. Μπαίνει η μάνα μου λοιπόν στο δωμάτιο και λέει “Μην αγχώνεστε, όλα είναι καλά. Κοιμηθείτε αλλά, όταν ξυπνήστε, θέλω να είστε στο πάτωμα. Μην σηκωθείτε όρθιοι”. Δεν ξέρω πραγματικά -η μάνα μου είναι ο ήρωας της ζωής μου… Τον πρώτο μήνα ήμασταν συνέχεια κάτω στο πάτωμα, δεν σηκωθήκαμε καθόλου. Γιατί ειδικά στον Αυλώνα όπου είμασταν εμείς τότε, η κατάσταση ήταν ανεξέλεγκτη».
Απαντώντας στην παρατήρηση του Νίκου Χατζηνικολάου ότι ο δεν έχει αναφερθεί καθόλου στον πατέρα της, η Ελένη Φουρέιρα είπε: «Ο μπαμπάς μου ήταν στην Ελλάδα και μάζευε λεφτά για να μας φέρει. Είχε ακουστεί αυτό που θα συνέβαινε με τον Μπερίσα και την πυραμίδα. Ο κόσμος είχε χάσει τα λεφτά του όλα και η οικογένειά μου ήταν μέσα σε αυτούς. Οπότε προετοιμαζόταν. Μας έστειλε ταξί στην Αλβανία για να μας πάρει».
Και συνέχισε: «Την ημέρα που φύγαμε για την Ελλάδα δεν την ξεχνάω ποτέ. Έχω ξεχάσει άλλα κι άλλα. Έχω ξεχάσει που μας πήγαινε ο ιταλικός στρατός σχολείο, που μου λέει η μαμά μου. Όπως και το σκυλί μου που ήταν νεκρό από τις σφαίρες στο μπαλκόνι. Δεν τη θυμάμαι αυτή την εικόνα. Την απώθησα. Αλλά θυμάμαι ακριβώς την ημέρα που φύγαμε πως ένιωθα και τί έλεγα».
Όμως, το σημείο στο οποίο επέμεινε η Ελένη Φπυρέιρα είναι η στάση της μητέρας της που την εντυπωσιάζει μέχρι σήμερα. «Η μαμά μου ήταν μόνη με τέσσερα ανήλικα παιδιά. Εγώ είμαι η τρίτη, ο αδελφός μου είναι ο τέταρτος. Είχε τρεις ανήλικες κόρες και είχε μια καραμπίνα του παππού μου στο σπίτι. Σ’ εκείνη τη φάση όλος ο κόσμος είχε πάρει όπλα και βαρούσε. Ήταν πολύ τρομακτικό. Η μητέρα μου έπαιρνε την καραμπίνα κι έβγαινε τρεις η ώρα το μεσημέρι και βαρούσε στον αέρα. Για να ακούσουν ότι υπάρχει όπλο στο σπίτι. Να μην μπούνε και πάρουν τις ανήλικες κόρες. Γι’ αυτό λέω για τη μαμά μου…»
