Ο πρώτος από τους ήρωες της δραματικής σειράς «Το Ναυάγιο» που έκανε μεγάλη εντύπωση στους τηλεθεατές ήταν ο καπετάν Στελής. Ο Λεωνίδας Κακούρης ήταν καθηλωτικός στον ρόλο του έμπειρου καπετάνιου που βάζει τις ζωές πάνω από το κέρδος και το γόητρο.
Ο Λεωνίδας Κακούρης απαριθμεί τις δύσκολες σκηνές στα γυρίσματα της σειράς «Το Ναυάγιο», που έφεραν στο σετ συναισθηματική φόρτιση. Στην συνέντευξη που παραχώρησε στο Βήμα, ο ηθοποιός μίλησε για τα πλάνα που ήταν ψυχοφθόρα, ακόμη και για έναν πολύ έμπειρο καλλιτέχνη.
Εχετε δηλώσει ότι οι ρόλοι του κακού και του άγριου είναι αυτοί που σας κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Στην προκειμένη περίπτωση ο ήρωάς σας δεν διαθέτει αυτά τα χαρακτηριστικά. Τι σας κέρδισε σε αυτόν;
«Είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος. Θα έχετε γνωρίσει Κρητικούς έτσι, που είναι λίγο εξωσιρεφείς και βροντόφωνοι αλλά με καρδιά μικρού παιδιού. Ενας τέτοιος άνθρωπος είναι και ο Στελής. Ενας άνθρωπος με αίσθηση του δικαίου. Ενας αγωνιστής της ζωής με μεγάλη καρδιά που μπορεί να χωρέσει πολύ κόσμο αλλά και πάρα πολύ περήφανος, πάρα πολύ εύθικτος. Ανάβει με το παραμικρό, αλλά έτσι όπως ανάβει, έτσι το ξεχνάει κιόλας. Δεν το κρατάει μανιάτικο».
Ποια ήταν η πιο δύσκολη σκηνή που κληθήκατε να γυρίσετε μέχρι στιγμής;
«Έχω να σας πω ότι όλες οι σκηνές που γύρισα μέχρι στιγμής, εκτός από πολύ λίγες στην αρχή, ήταν από τις πιο δύσκολες σκηνές που έχω κάνει ποτέ. Γιατί ήταν σκηνές θρήνου, πόνου, αγωνίας. Σκηνές όπως στο λιμεναρχείο, που περιμένουν να δουν ποιος έχει ζήσει και ποιος έχει πεθάνει. Νωρίτερα, ο Στελής στο λιμάνι βλέπει ότι το φορτηγό δεν το είχαν ασφαλίσει και το πλοίο έφυγε με την μπουκαπόρτα ανοιχτή, όπως συνέβη και πρόσφατα.
Ήξερε ότι έρχεται μεγάλη θαλασσοταραχή και προσπαθούσε απεγνωσμένα να τους σταματήσει και αντ’ αυτού τον πήραν και τον κλειδαμπάρωσαν στα κρατητήρια του Λιμενικού, όπου εκεί άκουσε το σήμα SOS του Φοίνιξ.
Οπότε όπως καταλαβαίνετε όλες οι σκηνές ήταν πολύ δύσκολες. Οπως και να το κάνεις, ακόμα και στην τελευταία σκηνή στο νοσοκομείο για την αναγνώριση της κόρης, είναι ζόρικο πράγμα και ψυχοφθόρο για έναν πατέρα να γυρίσει τέτοιες σκηνές, ακόμα και αν το κάνεις σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Αγγίζεις χορδές που δεν θα ήθελες να αγγίξεις ποτέ στη ζωή σου».
Το γεγονός ότι το σενάριο της σειράς αφενός βασίζεται σε ένα βιβλίο, αφετέρου περιγράφει και πραγματικά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας μας, όλη αυτή η συνθήκη δημιουργεί σε εσάς τους ηθοποιούς ένα επιπρόσθετο βάρος;
«Αυτό είναι το ωραίο της τέχνης μας. Όλα αυτά που μας στριμώχνουν να μπορούμε να τα μετουσιώνουμε και να μπορούμε με έναν τρόπο να τα εκτονώνουμε. Σίγουρα επειδή τα γυρίσματα έγιναν το καλοκαίρι παράλληλα με όλα αυτά τα δυσάρεστα που συνέβησαν, το ναυάγιο στην Πύλο όπου πνίγηκαν τόσοι άνθρωποι, το δυστύχημα στον Πειραιά με τον νεαρό Αντώνη, λειτούργησαν σαν μια επιπλέον φόρτιση».
