Η Νάνσυ Νικολαΐδου, γνωστή τηλεκριτικός και συνεργάτιδα τα τελευταία χρόνια της Ελένη Μενεγάκη στο Mega, είναι ένα από τα «θύματα» της καταστροφικής πυρκαγιάς που σάρωσε το καλοκαίρι του ’21 μεγάλο μέρος της Αττικής. Το σπίτι της στη Δροσοπηγή έγινε παρανάλωμα του πυρός – οι φωτογραφίες που δημοσίευσε μετά το πέρασμα της λαίλαπας έδειχναν τον μαυρισμένο σκελετό του σπιτιού που με κόπο έφτιαξαν ο πατέρας και η μητέρα της, που στέγαζε την ίδια, τον σύζυγό της και τους δύο ανήλικους γιους της.
Ταυτόχρονα με την καταστροφή του σπιτιού της, η Νάνσυ Νικολαΐδου βρέθηκε εκτός τηλεοπτικής πιάτσας, μια συγκυρία που την πλήγωσε βαθιά.
Μιλώντας το Σάββατο στην κάμερα της εκπομπής «Καλύτερα δε γίνεται» και τον Σπύρο Ραφαήλ Κεραμίδα, η γνωστή δημοσιογράφος αναφέρθηκε στην φετινή τηλεοπτική σεζόν, το τηλεοπτικό ρεπορτάζ σήμερα και την «προδοσία» που ένιωσε από ανθρώπους που τους θεωρούσε φίλους όταν χρειάστηκε την βοήθειά τους.
«Υπάρχουν συνεργασίες που είναι παράσημα, όπως υπάρχουν και συνεργασίες που είναι εφιάλτης. Προφανώς έχουν υπάρξει στιγμές στην καριέρα που έχω πει “ναι” γιατί πρέπει να βιοποριστώ.
Είμαστε σε μια εποχή που δεν υπάρχει τηλεοπτικό ρεπορτάζ εύκολα. Εύκολα υπάρχει μια ατελείωτη φημολογία. Φυσικά υπάρχουν οι συνάδελφοι που κάνουν αληθινά ρεπορτάζ, που όταν θα πουν κάτι προκαλεί αίσθηση, προκαλεί και εκνευρισμό, ενοχλεί. Αλλά κάθε πότε παρακολουθείς μια τέτοια είδηση;
Η φετινή είναι μια πολύ αψυχολόγητη τηλεοπτική χρονιά που ακούμε ό,τι να ναι, που έχουν χάσει το τι είναι είδηση και τι μας αφορά και τι πρέπει να μοιραζόμαστε με τον κόσμο και γενικά άλλη μια φορά επιβεβαιώνουμε πόσο αυτοαναφορική είναι η τηλεόραση» είπε η τηλεκριτικός, η οποία απάντησε και για την περίοδο που βρέθηκε χωρίς δουλειά, ούσα στην ουσία άστεγη.
«Ήταν πάρα πολύ δύσκολη η περίοδος που ήμουν εκτός δουλειάς. Όταν στη ζωή σου ζεις αυτό που λες “ε, αποκλείεται να το ζήσω”. Σίγουρα δεν σκέφτεσαι εύκολα ότι “ήρθα σε αυτή τη ζωή, θα έρθει η στιγμή που θα μου καεί το σπίτι και θα χάσω τα πάντα”. Χάνεις τα πάντα από την προηγούμενη ζωή σου, όταν λέμε τα πάντα… τα πάντα. Και σου λέει ο άλλος “άντε, παρ’ το πάλι από την αρχή”.
Δεν ξέρω όμως τι με δυσκόλεψε τόσο πολύ: η απόλυτη καταστροφή που ένιωσα σε προσωπικό επίπεδο ή η δουλειά μου από την οποία βρέθηκα εκτός. Και δεν με ένοιαξε τόσο ότι βρέθηκε εκτός όσο το ότι ένιωσα πως υπήρχαν άνθρωποι που μου τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια.
Στα δύσκολα δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που είναι πρόθυμοι, απ’ ό,τι αποδείχθηκε, να βρεθούν δίπλα σου. Λες “τι έγινε ρε παιδιά;” “Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που νόμιζα ότι είναι δικοί μου που είναι;”. Πουθενά – αυτό είναι το πρόβλημα.
Παρ’ όλα αυτά εστιάζω σε αυτούς που έμειναν ή σε αυτούς που ήρθαν. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και η Ελένη Μενεγάκη. Ήταν ένας άνθρωπος που ήταν εκεί για μένα σε προσωπικό επίπεδο χωρίς να της το ζητήσω και μου άπλωσε το χέρι, που το είχα πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη.
Πρώτα συναισθηματική ανάγκη, όχι επαγγελματική, όσο κουφό κι αν φαίνεται αυτό. Και δεν θα σταματήσω να την ευγνωμονώ για αυτό».
Δείτε το σχετικό βίντεο:
