Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας πήρε το όνομα του από τον παππού, έναν άνθρωπο που άφησε το αποτύπωμά του σε όλους τους Έλληνες οι οποίοι εξακολουθούν έως σήμερα να διασκεδάζουν με τις ταινίες του. Από τον παππού του έχει μόνο καλές αναμνήσεις από τις βόλτες που τον πήγαινε μικρός. Όμως για τον πατέρα του, τον γνωστό σε όλους δημοσιογράφο Δημήτρης Κωνσταντάρας, η σχέση του με τον διάσημο κωμικό δεν ήταν πάντα ένας δρόμος στρωμένος με ρόδα.
Λίγο πριν την κυκλοφορία της αναθεωρημένης και επαυξημένης βιογραφίας του του θρύλου Λάμπρου Κωνσταντάρα που θα υπογράφουν οι επίγονοί του, ο παρουσιαστής του «Summer’s Cool» μίλησε στο περιοδικό ΟΚ!
– Με πατέρα τον Δημήτρη Κωνσταντάρα, ένα από τα πρώτα πρόσωπα που μας σύστησε η ελληνική τηλεόραση, ήταν μονόδρομος να ασχοληθείς με τη δημοσιογραφία;
– Όχι. Ήθελα όμως να το δοκιμάσω και τελικά μου άρεσε. Ευτυχώς είχα την τύχη ο πατέρας μου να δημιουργεί τότε κάποιες εφημερίδες και μου είπε: «Έλα να δεις αν θα σου αρέσει». Ξεκίνησα λοιπόν στα 17 μου. Αρχικά πήγαινα μόνο τις Κυριακές, έμεινα δύο χρόνια απλήρωτος. Αργότερα με έβαλε στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Έκανα τρεις δουλειές. Δούλεψα σε ένα πολύ αυστηρό πλαίσιο, αλλά μου έκανε πολύ καλό. Δεν ήθελα να γυρίσει να πει κάποιος: «Α! Έβαλε τον γιο του». Πέρασα δυόμισι χρόνια κόλαση για να μάθω τη δουλειά. Αλλά την έμαθα και ποτέ δεν γκρίνιαξα. Του οφείλω πολλά που δεν μου το έκανε εύκολο.
– Ο αξέχαστος σε όλους μας Λάμπρος Κωνσταντάρας έφυγε από τη ζωή όταν ήσουν μόλις 6 χρόνων. Έχεις αναμνήσεις από τον συνονόματο παππού σου;
– Για κάποιον λόγο θυμάμαι πολλά, σαν να είναι τώρα. Ήμουν 4 ετών και τον κοίταζα σαν γίγαντα. Συχνά με πήγαινε βόλτες σε ζαχαροπλαστεία για να μου πάρει παιχνίδια. Τότε τα πουλούσαν και στα ζαχαροπλαστεία. Ο πατέρας μου πάντα μας έλεγε ιστορίες για τον παππού – πώς ήταν ως πατέρας, τη σχέση τους, με τα εύκολα και τα δύσκολα. Από τις διηγήσεις του είναι σαν να τα έχω ζήσει τα περισσότερα. Οι γονείς του μπαμπά μου είχαν χωρίσει όταν ήταν μικρός και μεγάλωσε με τη μάνα του.
Τελείωσε το Λύκειο στην Αμερική, οπότε ο παππούς έχασε κάποια από τα παιδικά χρόνια του γιου του. Ο μπαμπάς μου είχε παράπονο που δεν υπήρχε κάθε μέρα ο πατέρας του στη ζωή του. Για να τον βλέπει, έπρεπε να πηγαίνει στο θέατρο. Αργότερα αυτό το κενό αναπληρώθηκε με πολλή αγάπη. Μετά τα 25 του ξαναέχτισαν τη σχέση τους. Ο πατέρας μου ήταν αυτοδίδακτος μουσικός και άρχισε να γράφει μουσική και πολλά τραγούδια για ταινίες του παππού μου. Επίσης του έγραψε έναν δίσκο, τα 40 χρόνια θέατρο, στον οποίο τραγουδούσε μόνο ο παππούς μου.
