Με τον Τέρενς Κουίκ καλεσμένο ξεκίνησε τη νέα εβδομάδα το Στούντιο 4 στις 13/5. Μετά από μια μακρά πορεία στη δημοσιογραφία, μιλά για την ενασχόλησή του με την πολιτική και την επάνοδό του στα media.
Η επιστροφή του στη δημοσιογραφία παραδέχεται πως είχε σκαμπανεβάσματα, μέχρι που κατέληξε σε κανάλι της Κύπρου: «Δεν ήταν εύκολη η επιστροφή από την πολιτική στην δημοσιογραφία. Βεβαίως ο Ιβάν Σαββίδης μου ζήτησε να πάω να το οργανώσουμε λίγο, μαζί με άλλους επιφανείς συναδέλφους, το διοικητικό συμβούλιο και να φτιάξουμε ένα καινούργιο OPEN.
Οπότε από εκεί ξεκίνησα πάλι να μπαίνω αλλά προτίμησα να φύγω και να πάω στην Κύπρο όπου ομολογώ ότι είχα μια πολύ μεγάλη επιτυχία σε ένα κανάλι που δεν είχε αφεντικά», είπε.
Ο Τέρενς Κουίκ αποκάλυψε πως το πρόσωπο που τον βοήθησε να επιστρέψει δημοσιογραφικά από την Κύπρο στην Ελλάδα ήταν ο Νίκος Χατζηνικολάου: «Με τον Νίκο Χατζηνικολάου δεν υπήρξαμε ποτέ ανταγωνιστές. Υπήρξαμε συναγωνιστές, ποτέ όμως αντίπαλοι. Ο καθένας στη δουλειά του, με πολύ σεβασμό, κάναμε παρέα, μιλάγαμε.
Δεν σας κρύβω ότι σε πολύ μεγάλες και κρίσιμες στιγμές, που ο ένας είχε την ανάγκη της βοήθειας του άλλου, το έκανα. Τον γνώρισα όταν του την έπεσε ο Ανδρέας Παπανδρέου σε μια συνέντευξη τύπου και σηκώθηκα και τον υπερασπίστηκα.
Εκεί ήταν η πρώτη μας γνωριμία και τώρα ο Νίκος είναι αυτός που μου έβαλε πλάτες, το εννοώ και συγκινούμαι που το λέω, στην επανένταξη μου στα ελληνικά δημοσιογραφικά δρώμενα μετά από τρία χρόνια που έκανα στην Κύπρο», συμπλήρωσε στο απογευματινό μαγκαζίνο της κρατικής τηλεόρασης.
Όσα είπε σχετικά ο Τέρενς Κουίκ:
Σε μια προσωπική εξομολόγηση, ο Τέρενς Κουίκ αναφέρθηκε στον πατέρα του και τη μεταξύ τους σχέση: «Ήμουν πάντοτε πολύ αυτοπροσδιορισμένος, δηλαδή ήξερα ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι από τη στιγμή που δεν το θέλουν οι άλλοι. Ό,τι κάνω το κάνω μόνος μου. Και πιστεύω ότι στη ζωή μου τελικά έκανα πολλά πράγματα μόνος μου. Από ένα σημείο και πέρα ήξερα που ήταν ο πατέρας μου. Όπως δεν έδωσε εκείνος σημασία σε μένα, δεν έδινα κι εγώ σημασία σε εκείνον.
Μέχρι που τον είδα για δυο μέρες 12 χρονών. Ήρθε να μου φέρει δώρο ένα μαγνητόφωνο. Ήθελε να έρθει τότε και με είδε, αυτά τα πράγματα τα προσπέρναγα. Δεν ρώτησα τη μητέρα μου ποτέ, ούτε ήθελα να της ξυπνήσω πράγματα που ενδεχομένως να της ήταν πολύ δυσάρεστα. Ήμουν από τους τυχερούς που μεγάλωσαν με τον παππού και τη γιαγιά. Ευτυχώς που δεν υπήρχε τότε τηλεόραση, μπορεί να ήμουν big story σε όλες τις εκπομπές. Ήταν συντηριτικές οικογένειες τότε σε περίεργους πολιτικούς ρυθμούς, με ΚΚΕ στην παρανομία για παράδειγμα...
Δεν πληγώθηκα, κέρδισα την αγάπη της μητέρας μου, των φίλων μου... δεν είχα ποτέ την ανάγκη του να θυμάμαι τον όποιο πατέρα μου που δεν με ήθελε εμένα. Στα 19 ειδοποιήθηκα ότι πέθαινε, ότι είχε δυο τρεις μέρες μόνο και πήγα με δική μου πρωτοβουλία. Από μια αίσθηση να είμαι εντάξει. Μου χάρισε ένα πακέτο τσιγάρα, μου είπε «πάρτο αλλά μην καπνίσεις» κι εγώ άρχισα να καπνίζω. Το έκοψα όταν πήγα στη Θεσσαλονίκη στην ΕΡΤ», πρόσθεσε.