Στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς «Τα καλύτερα μας χρόνια», είναι Νοέμβριος του 1973 και μια ομάδα φοιτητών, κλείνεται στο Πολυτεχνείο και αμφισβητεί για πρώτη φορά τόσο ανοιχτά και έμπρακτα την δικτατορία. Η κατάληψη γίνεται σύντομα μαζική.
Κατά το πρότυπο του ραδιοφωνικού σταθμού που λειτουργούν οι εξεγερμένοι φοιτητές, ο Άγγελος, με τα δικά του αθώα μάτια, αποφασίζει να στήσει κι αυτός ραδιοφωνικό σταθμό και να εκπέμψει το δικό του μήνυμα σε όλη την Αθήνα. Αρωγός και τεχνικός συμπαραστάτης του, ο κυρ-Νίκος, παλιός ραδιοερασιτέχνης που φυσικά αγνοεί τις προθέσεις του Άγγελου. Την ίδια στιγμή, η Ελπίδα, που κάνει πρόβα σε ένα μικρό υπόγειο θεατράκι στο κέντρο, παίρνει από τους συναδέλφους της ηθοποιούς το μήνυμα για την κατάληψη. Ενώ ο Αντώνης, φαντάρος στο Γουδή και άθελά του αυτή τη φορά από την άλλη μεριά της ιστορίας, έχει να αντιμετωπίσει την αιφνίδια διαταγή που έρχεται στο στρατόπεδο: να κατέβουν τα τανκς στο Πολυτεχνείο.
Απέναντι στο γενικό ξεσηκωμό, ο Στέλιος και η Μαίρη, καλεσμένοι το βράδυ της 16ης προς 17η Νοεμβρίου σε επίσημο δείπνο με τον Μανιά στο σπίτι του κουμπάρου τους Παπαδόπουλου, καλούνται να πάρουν θέση, στη μεγαλύτερη στιγμή της αντίστασης του ελληνικού λαού απέναντι στη χούντα…
