Ο Μανώλης Κονταρός έχει απασχολήσει πολλές φορές το τελευταίο διάστημα την επικαιρότητα, κυρίως με αφορμή την φιλική σχέση που τον συνδέει με το ζεύγος Μπισμπίκη – Βανδή. Μάλιστα, το σχόλιο του για τα «κουμπαράκια του», όπως έγραψε σε ανάρτησή του στα social media, προκάλεσε σάλο και αποτέλεσε την πρώτη «επίσημη» αναγνώριση της σχέσης του ηθοποιού με την τραγουδίστρια.
Μιλώντας σήμερα στην εκπομπή «Mega Καλημέρα» και τον Κώστα Τσουρό, με αφορμή την κυκλοφορία του βίντεο κλιπ του τραγουδιού του «Σ’ αγαπάω αλλά», σε στίχους και μουσική Πέτρου Ιακωβίδη, ο Μανώλης Κονταρός αναφέρθηκε στην ευγνωμοσύνη που νιώθει προς την Νατάσα Θεοδωρίδου, το ατύχημα που τον κράτησε καθηλωμένο στο κρεβάτι επί μήνες και αποκάλυψε από που άντλησε δύναμη για να παραμείνει δραστήριος και δημιουργικός.
Για το «Σ’ αγαπάω αλλά» Ο Μανώλης Κονταρός ευχαρίστησε, κατά σειρά, τον Πέτρο Ιακωβίδη και την Νατάσα Θεοδωρίδου που μεσολάβησε για τη γνωριμία τους. «Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Νατάσα Θεοδωρίδου, γιατί μέσα από τη γνωριμία και τη συνεργασία που είχαμε το καλοκαίρι στις συναυλίες στην Κρήτη προέκυψε και η γνωριμία με τον Πέτρο Ιακωβίδη. Η Νατάσα ήταν εκείνη που είπε θα γράψετε ένα τραγούδι μαζί. Η Νατάσα ήταν πίσω από όλα. Την ευχαριστώ πάρα πολύ και για την αγάπη, και για την υποστήριξή της, και για την δύναμη που μου δίνει με τις συμβουλές της. Την αγαπώ πολύ» τόνισε ο Μανώλης Κονταρός, ο οποίος παραδέχτηκε ότι οι στίχοι του τραγουδιού αντικατοπτρίζουν τον χαρακτήρα του.
«Κάθε άνθρωπος όταν αγαπά πρέπει να είναι ο εαυτός του. Προσπαθώ όσο μπορώ να είμαι αυτό που είμαι και να μην προσποιούμαι κάτι άλλο» είπε ο τραγουδιστής και οργανοπαίκτης, που εμφανίζονταν, προ των απαγορεύσεων λόγω κορονοϊού, στο Lido με τον Γιώργο Τσαλίκη.
Και ομολόγησε τι είναι αυτό που του λείπει περισσότερο μετά από το ατύχημα που είχε πριν από 11 περίπου χρόνια. «Μου άρεσε πολύ ο χορός. Στερούμαι το χορό τώρα και μου λείπει πολύ» είπε, όμως δεν μεμψιμοιρεί. «Έντεκα χρόνια μετά το ατύχημά μου σκέφτομαι πως άλλη μια φορά στη ζωή μου ήμουν πολύ τυχερός, αφού παρέμεινα στη ζωή. Αφού παραμένω στη ζωή προσπαθώ να είμαι δημιουργικός και στη δουλειά μου και στην οικογένειά μου και στην κοινωνία, να είμαι όσο γίνεται πιο σωστός και πιο χρήσιμος».
Οι πρώτες ημέρες μετά από το συμβάν που παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή ήταν οι πιο δύσκολες. «Τα πάντα θυμάται ο άνθρωπος. Ό,τι και να έχει περάσει από τη ζωή του είναι στιγμές που περνάν και ξαναπερνάν. Θυμάμαι τα πάντα από το ατύχημα.
»Τις πρώτες ημέρες μετά το ατύχημα ψιλοέπεσα,αλλά είμαι πάντα αισιόδοξος και όλα καλά. Ο κάθε άνθρωπος όταν συμβεί κάτι δύσκολο στη ζωή του που έχει να κάνει με την υγεία του στενοχωριέται και λέει “γιατί;”, αλλά το να καθόμαστε πάνω από το πρόβλημα και να λέμε γιατί και γιατί δεν ωφελεί. Προχωράμε μπροστά.
»Είμαι μόνιμα όλα αυτά τα χρόνια σε ένα Γολγοθά – ανεβαίνω κάθε μέρα. Στο νοσοκομείο στη Γερμανία έρχονταν συνέχεια φίλοι από την Ελλάδα και μετέτρεπαν το δωμάτιο σε ένα μικρό ταβερνάκι. Έφερναν μουσικά όργανα και κάναμε παρέα και με κάνανε χαρούμενο πολύ».
Δείτε το σχετικό βίντεο:
