Μετά από την συνέντευξη που παραχώρησε η Κατερίνα Καινούργιου σήμερα στο «Happy Day», η Σταματίνα Τσιμτσιλή «ανταπέδωσε» την επίσκεψη και άνοιξε την καρδιά της στην KatKen στην «Super Κατερίνα».
Η παρουσιάστρια, η οποία είναι συνήθως πολύ διακριτική σε σχέση με την οικογενειακή ζωή της, άνοιξε για πρώτη φορά μπροστά στις κάμερες το βιβλίο των αναμνήσεων της και μοιράστηκε ε τους τηλεθεατές μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της προσωπική της ιστορίας. Τον θάνατο του πατέρα της σε τροχαίο που σφράγισε τη ζωή της και την ανάγκασε να ζητήσει κάποια στιγμή βοήθεια από ειδικό.
«Ήμουν λίγο πάνω από 20 – 20-21, κάπου εκεί. Ήμουν αρκετά μικρή αλλά επειδή είχα ξεκινήσει κι εγώ από νωρίς τη δουλειά, ένιωθα και δυνατή, ήμουν κι η δυνατή με έναν τρόπο της οικογένειας. Πήγα και έκανα κάποια διαδικαστικά: να πάω στο Αστυνομικό Τμήμα, να δω πως έγινε η καταγραφή του συμβάντος, να πάρω το πράγματά του, την τσάντα του, τα κλειδιά του…
Ήταν υγιέστατος. Ενεπλάκη, συγκρούστηκε ένα αμάξι με τρία του άλλου ρεύματος, ένα εκ των οποίων ήταν του πατέρα μου το όχημα. Επέζησαν όλοι πλην του μπαμπά μου που πέθανε από εσωτερική αιμορραγία.
Ήτανε με τη μαμά μου (παντρεμένοι) και δεν θα ξεχάσω που μας είχανε πάρει τότε από το νοσοκομείο, από το ΚΑΤ, γιατί ποτέ δε σου λένε από το τηλέφωνο ότι έχει φύγει ένας δικός σου άνθρωπος και μας λένε ότι έχει τραυματιστεί σοβαρά ο άντρας σας στη μαμά μου, ότι πρέπει να έρθετε να τον δείτε και τα λοιπά… Και μάλιστα ήταν Σάββατο βράδυ και λέγαμε με την αδερφή μου “πο πο τι έπαθε Σάββατο βράδυ”, αλλά ήμασταν χαλαρές γιατί δεν είχαμε καταλάβει, μας είπαν ότι τραυματίστηκε.
Και εκεί είναι που πας εκεί και σου λένε μία άλλη κατάσταση, σου λένε “δυστυχώς δεν τα κατάφερε” και μας είπαν “θέλετε να τον δείτε μια τελευταία φορά;” Και ήταν τόσο γρήγορο και αιφνιδιαστικό όλο που ήταν σοκαριστικό…
Στον ψυχαναλυτή με οδήγησε αυτό σε συνδυασμό με το πως ένιωθα εγώ απέναντι σε αυτό. Γιατί, όταν φεύγει κάποιος ξαφνικά, δεν έχεις προλάβει να πεις πράγματα. Και εγώ η τελευταία συζήτηση που είχαμε ήταν πολύ έντονη, γιατί ήταν πεισματάρης και εγώ ήμουν επίσης έντονη και θυμάμαι ότι είχαν ένα τουριστικό γραφείο με την μητέρα μου και ήθελε κι εγώ και η αδελφή μου να ασχοληθούμε με τον τουρισμό ενώ εγώ είχα χαράξει το δικό μου δρόμο και ήδη δούλευα.
Και ο μπαμπάς μου ήτανε λίγο… ξέρεις. Με αποθάρρυνε γιατί μου έλεγε ότι σε αυτό τον χώρο, αν δεν έχεις κάποιο γνωστό δεν πετυχαίνεις, και τσάμπα χαλάς τις ημέρες σου και δεν θα τα καταφέρεις και η τελευταία μας κουβέντα ήταν κάπως έτσι και εγώ αισθανόμουν τύψεις και ενοχές και έλεγα “αυτός ο άνθρωπος ξέρει ότι εγώ τον αγαπώ;” και δεν μου άρεσε που στην τελευταία μας κουβέντα είχε μείνει αυτό…
Και θεωρώ, αν και το έχω ξαναπεί βέβαια… Είδα ένα όνειρο μετά από περίπου 10 μέρες που δεν ξέρω αν ήταν ο μπαμπάς μου στο όνειρο μου, ή το υποσυνείδητο που ήθελε να μου δώσει αυτό που είχα ανάγκη αλλά θυμάμαι πως έβλεπα στο όνειρο μου ότι οδηγούσε και ήμασταν εγώ με την αδερφή μου πίσω και γυρνάει και μου λέει “να σου πω ξέρω ότι μ’ αγαπάς, δε χρειάζεται να βασανίζεσαι”».
Όμως, παρά τον ανείπωτο πόνο της απώλειας, η Σταματίνα Τσιμτσιλή νιώθει πάντα το προστατευτικό βλέμμα του πατέρα της σε όλες τις κρίσιμες στιγμές της ζωής της.
«Ήμουνα έτοιμη νυφούλα και θα με έδινε η μαμά μου και η αδερφή μου. Και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και ήταν ένας πολύ καλός κύριος που οδηγούσε και μου λέει “είσαι κούκλα, μα τι όμορφη νύφη, με το καλό” και λέω εγώ “σας ευχαριστώ… πώς σας λένε” και μου είπε Κωσταντίνος, το όνομα του πατέρα μου και συγκινούμαι τόσο πολύ γιατί ένιωσα ότι δεν ήταν τυχαίο…
Ο Θέμης (Σοφός) ας πούμε που δεν τον γνώρισε ποτέ μιλάει πολύ όμορφα γι’ αυτόν δεν ξέρω πως να στο εξηγήσω, μου λέει ότι ο πεθερός μου θα ήταν πολύ περήφανος τώρα και με συγκινεί. Έχει τύχει φίλοι του πατέρα μου να μου λένε ότι “αχ Σταματίνα θα ήταν πολύ περήφανος για εσένα…”».
Δείτε το σχετικό βίντεο:
