Αυτό θα είναι το τέλος του κόσμου μας όταν ο Ήλιος θα σβήσει. Επιστήμονες μελέτησαν το τέλος της ζωής των λευκών νάνων αστέρων, αφότου έχουν εξαντλήσει όλη την καύσιμη ύλη τους, η οποία παρασύρει στον όλεθρο ολόκληρα τα πλανητικά συστήματα, στα οποία βρίσκονται στο κέντρο τους.
Η τεράστια βαρυτική τους έλξη συνθλίβει ό,τι βρίσκεται στην περιφέρειά τους, αστεροειδείς, φεγγάρια και πλανήτες, τα οποία μετατρέπονται τελικά σε σκόνη. Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιοποιήθηκε στο περιοδικό «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» (MNRAS), αυτό θα είναι και το τέλος του δικού μας πλανήτη, της Γης, όταν το άστρο μας θα «σβήσει».
Από ερυθρός γίγαντας, λευκός νάνος…
Με τον όρο «λευκός νάνος» χαρακτηρίζεται το υπόλειμμα του πυρήνα ενός αστέρας, μικρής ή μεσαίας μάζας. Ό,τι απομένει δηλαδή μετά τον θάνατο του. Οι «λευκοί νάνοι», μαζί με τους αστέρες νετρονίων και τις μαύρες τρύπες, αποτελούν τα τρία είδη «αστρικών πτωμάτων».
Βάσει της αστρικής εξέλιξης, ο Ήλιος, λόγω μεγέθους, εκτιμάται πως θα μετατραπεί σε «λευκό νάνο». Η δύναμη του άστρου μας είναι το υδρογόνο που βρίσκεται στον πυρήνα και η σύντηξη είναι η πηγή της ζωής του, η διαδικασία που απελευθερώνει τις τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Καθώς το υδρογόνο εξαντλείται, ο Ήλιος μετατρέπεται αρχικά σε ερυθρό γίγαντα.
Αυτό σημαίνει πως ο αστέρας συνεχίζει να συντήκει υδρογόνο σε ένα λεπτό κέλυφος γύρω από τον αδρανή πυρήνα του. Καθώς οι πιέσεις και οι θερμοκρασίες αυξάνονται, αυξάνεται και η παραγωγή ενέργειας. Ο αστέρας ακτινοβολεί 1.000 ως 10.000 φορές περισσότερο και η πίεση ακτινοβολίας προκαλεί μια μεγάλη διαστολή των ανώτερων στρωμάτων του.
Ο αστέρας διογκώνεται τόσο πολύ ώστε η ακτινοβολούσα επιφάνεια αυξάνεται πολύ περισσότερο από την αύξηση της ακτινοβολίας και η ενεργός θερμοκρασία της επιφάνειάς του μειώνεται, πράγμα που μετατοπίζει προς το ερυθρό την παραγωγή φωτός. Μόλις ολοκληρωθεί και αυτή η διαδικασία ο αστέρα αρχίζει να συστέλλεται, καθώς αδρανοποιείται ο πυρήνας του και μετατρέπεται σε έναν «λευκό νάνο»
Οι πυρηνικές αντιδράσεις τερματίζονται οριστικά, όπως και κάθε άλλη διαδικασία που μπορεί να παράγει ενέργεια. Πλέον η θερμική του ενέργεια ακτινοβολείται ως ηλεκτρομαγνητική. Είναι ωστόσο τόσο πυκνό και θερμό, που χρειάζεται πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια γήινα χρόνια για να ψυχθεί.
Το τέλος του κόσμου
Σύμφωνα με τους επιστήμονες των πανεπιστημίων που συμμετείχαν στη μελέτη, ο Ήλιος πεθαίνοντας θα καταπιεί τους πλανήτες. Το πιο πιθανό είναι πως η Γη θα συνθλιβεί κατά τη μεταμόρφωση του αστεριού, όπως και ο Ερμής και η Αφροδίτη.
Για τους υπόλοιπους πλανήτες το ακριβές μέλλον τους είναι αβέβαιο. Πάντως ήδη από την πρώτη φάση τα σώματα που περιφέρονται γύρω από αυτούς, όπως τα φεγγάρια του Δία, θα εκτροχιαστούν και θα συνθλιβούν. Το πιθανότερο είναι οι τέσσερις γίγαντες αερίων, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας, να παραμείνουν σε τροχιά γύρω από τον λευκό νάνο Ήλιο.
Η έρευνα δείχνει πως όταν οι αστεροειδείς, τα φεγγάρια και οι πλανήτες πλησιάζουν σε λευκούς νάνους, η τεράστια βαρύτητα σχίζει τα πλανητικά σώματα σε όλο και μικρότερα κομμάτια έως ότου τελικά τα μετατρέψει σε σκόνη, η οποία καταλήγει στον λευκό νάνο.
Για να καταλήξουν σε αυτά τα συμπεράσματα σχετικά με το τέλος του ηλιακού μας συστήματος, περίπου σε πέντε δισεκατομμύρια χρόνια, οι ερευνητές μελέτησαν τη μοίρα άλλων πλανητικών συστημάτων, που έμοιαζαν με το δικό μας, και των οποίων τα αστέρια μετατράπηκαν σε λευκοί νάνοι.
Μελετώντας τα σώματα που περιστρέφονται γύρω από τους λευκούς νάνους, οι ερευνητές μπορούν να διαμορφώσουν μια εικόνα για τα υλικά τα οποία συνέθεταν τους αρχικούς πλανήτες. Επίσης συγκεντρώνουν πληροφορίες για τη διαδικασία εξέλιξης των άστρων και σχηματισμού των λευκών νάνων.
«Τα θλιβερά νέα είναι ότι τη Γη πιθανότατα θα την καταπιεί ένας διαστελλόμενος ήλιος, προτού γίνει λευκός νάνος», δήλωσε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Γουόργουικ, Μπόρις Γκένσικε. Παρότι η μελέτη προσφέρει εντυπωσιακά στοιχεία για το τέλος του κόσμου μας, ο Γκένσικε υπογράμμισε πως «αν και πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο σε ό,τι αφορά στις μελέτες μας, η μοίρα των πλανητικών συστημάτων ενδεχομένως να είναι πολύ πιο πολύπλοκη από ότι θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε».
