Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έβαλε δύσκολα σε όλους τους Διεθνείς Οργανισμούς αλλά και σε όλες τις χώρες, μεμονωμένα.
Αυτό που ξέραμε μέχρι πρότινος ως status quo στην διεθνή σκηνή διαταράχθηκε, μάλλον ανεπιστρεπτί. Παραβιάστηκε κάθε αρχή του Διεθνούς Δικαίου κάνοντας κουρελόχαρτο τη διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών.
Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά, που συμβαίνει αυτό. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Έχει συμβεί πολλάκις στο παρελθόν, το όχι και τόσο μακρινό, καθώς μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είχαμε το Βιετνάμ, την Κύπρο, την Σερβία, το Ιράκ, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική κι αλλού.
Αυτό όμως που αμφισβητείται στην προκειμένη περίπτωση είναι το δυτικό μπλοκ, που μετά την κατάρρευση του αντίστοιχου ανατολικού, με την διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ήταν ο αδιαμφισβήτητος «χωροφύλακας» της διεθνούς τάξης.
Ένας χωροφύλακας που φυσικά παραβίασε την έννομη τάξη εξυπηρετώντας τη «δημοκρατία δυτικού τύπου» και τα συμφέροντα κάποιων λίγων, άμεσα συνδεδεμένων με δυτικές κυβερνήσεις.
Παρότι αυτή η πολεμική εμπλοκή, ήταν προδιαγεγραμμένη, η Δύση αιφνιδιάστηκε γι’ άλλη μια φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς η τελευταία ήταν η κατάληψη σε χρόνο μηδέν του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν.
Η ενότητα που δείχνουν οι δυτικοί σύμμαχοι, αυτοί μόνο ακούγονται εξάλλου, απέναντι στη Ρωσία που εισέβαλε στην Ουκρανία, έχει και τις «παράπλευρες» απώλειες, από χώρες που ενώ ανήκουν στη Δύση, έχουν μια διαφορετική προσέγγιση. Όχι στο αν ήταν παραβίαση του διεθνούς δικαίου, αλλά στις σχέσεις τις ιδιαίτερες που έχουν με τον παραβάτη Πούτιν.
Σερβία και Τουρκία είναι δυο από αυτές τις χώρες, που ενώ καταδίκασαν την εισβολή, τώρα βρίσκονται στην δύσκολη θέση να επιλέξουν αν θα ακολουθήσουν τις κυρώσεις που επέβαλαν στη Μόσχα οι ΗΠΑ, η ΕΕ, οι G7.
Η επιλογή είναι δύσκολη και για τις δυο χώρες, καθώς τα συμφέροντα τους είναι εν πολλοίς συνδεδεμένα με τη Ρωσία και θα έχει ιδιαίτερα σημαντικό αντίκτυπο. Το να επιλέξουν την ουδετερότητα θα τους βάλει σε ακόμα δυσκολότερη θέση.
Η Σερβία στρατηγικός εταίρος της Ρωσίας και με ιδιαίτερα στενή συνεργασία στους περισσότερους τομείς, δίνει τις εξετάσεις της απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους που την ταλανίζουν με την είσοδο της στην ΕΕ.
Αν κι έχει κατοχυρώσει την στρατιωτική της ουδετερότητα συνταγματικά, είναι συνδεδεμένο μέλος μιας οικονομικής ένωσης όπως είναι η ΕΕ.
Θα διακινδυνέψει να θέσει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή της πορεία και να μείνει παρίας εντός της γηραιάς ηπείρου; Θα θέσει εν αμφιβόλω την εταιρική της σχέση με την Ρωσία κι ενδεχομένως και την Κίνα;
Θα το μάθουμε αργότερα σήμερα, όπως ανακοίνωσε ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεκσάνταρ Βούτσιτς, ο οποίος ψάχνει την χρυσή τομή. Αναμφίβολα δύσκολη απόφαση, αν αναλογιστεί κανείς ότι στις 3 Απριλίου, διεξάγονται Προεδρικές και βουλευτικές εκλογές, με τους Σέρβους πολίτες, να είναι στο σύνολο τους σχεδόν, υπέρ της Ρωσικής Ομοσπονδίας, μην ξεχνώντας τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη χώρα τους.
Η άλλη χώρα που πρέπει να αποφασίσει να πάρει θέση, είναι η Τουρκία, με τον Πρόεδρο Ερντογάν να πρέπει να πάρει ξεκάθαρη θέση όσον αφορά με ποια πλευρά είναι. Η ικανότητα της Τουρκίας ως επιδέξιου ουδέτερου, αυτή την στιγμή δεν μπορεί να καταστεί εφικτή, όπως έχει διαμορφωθεί η σύγκρουση, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Οι αποφάσεις δυο ισχυρών ηγετών, με τις «ιδιαιτερότητες» τους στον τρόπο διακυβέρνησης των χωρών τους, θα χαρακτηρίσουν και το μέλλον τους, τόσο το προσωπικό όσο και το εθνικό.
