Δέκατη μέρα του πολέμου μετά την εισβολή των ρωσικών δυνάμεων στο έδαφος της Ουκρανίας και οι μάχες συνεχίζονται, με τις απώλειες των ανθρώπινων ζωών να αυξάνονται και η καταστροφή βασικών υποδομών να γυρίζει πολλά χρόνια πίσω τη χώρα.
Ο τρίτος γύρος των διαπραγματεύσεων μεταξύ Μόσχας και Κιέβου, μπορεί να πραγματοποιηθεί αυτό το σαββατοκύριακο, χωρίς όμως να έχει κλειδώσει ο τόπος και ο χρόνος.
Ο κλοιός γύρω από τις μεγάλες πόλεις της Ουκρανίας είναι πλέον ασφυκτικός και η τελευταία εξέλιξη για την δημιουργία ανθρωπιστικών διαδρόμων για την εκκένωση της Μαριούπολης και της Βολνοβάκα είναι το τελεσίγραφο από τις ρωσικές στρατιωτικές, καθώς προετοιμάζονται για την είσοδο στις πόλεις και την κατάληψη τους.
Αν και η Δύση αλλά και οι Ουκρανοί αξιωματούχοι, μιλούν για ηρωική αντίσταση των Ουκρανών, τα αποτελέσματα των μαχών, δείχνουν ότι η κυριαρχία των ρωσικών δυνάμεων διευρύνεται.
Οι συνεχιζόμενες εκκλήσεις από τον Πρόεδρο της Ουκρανίας για ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τον εναέριο χώρο της χώρας του, δεν γίνονται αποδεκτές από τη Δύση, τουλάχιστον μέχρι τώρα.
Μέχρι και τον φόβο για πυρηνικό ατύχημα επικαλέστηκε ο Ζελένσκι για να πείσει του δυτικούς εταίρους του, όμως ούτε αυτό άλλαξε την απόφαση τους, με αποτέλεσμα να επικρίνει το ΝΑΤΟ.
Ήταν τέτοια η επίθεση προς το ΝΑΤΟ και τους δυτικούς εταίρους, από τον Ουκρανό Πρόεδρο, που φαίνεται ότι έχει χάσει την ψυχραιμία του και ο εκνευρισμός του είναι πλέον έντονος, καθώς βλέπει ότι οι όποιες υποσχέσεις για βοήθεια από τους συμμάχους του ήταν κενό γράμμα.
Αυτός ο εκνευρισμός όμως μόνο καλό δεν μπορεί να προσφέρει. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται και ο Ζελένσκι νιώθει ή είναι στα όρια του πνιγμού. Έτσι η αντίδραση του μπορεί να είναι απρόβλεπτη και ίσως αυτοκαταστροφική. Όχι μόνο για τον ίδιο και τους συνεργάτες του, αλλά για το σύνολο του ουκρανικού λαού.
Κι επειδή στον πόλεμο δυστυχώς «όλα» επιτρέπονται δεν αποκλείεται να υπάρξει προβοκάτσια για να συγκινηθούν οι δυτικοί εταίροι και να επέμβουν. Εύχομαι να μην είναι τέτοια η απόγνωση.
Όμως τι έχει μείνει τελικά στον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ως επόμενο βήμα;
Ουσιαστικά έχει δυο επιλογές με βάση τα σημερινά δεδομένα.
Συμφωνία με ή χωρίς διαμεσολαβητές με την Ρωσία ή συνθηκολόγηση.
Οι διαφορές τεράστιες στις δυο περιπτώσεις, τόσο για τον ίδιο όσο και για τη χώρα του και τους πολίτες.
Σε μια συμφωνία, εν μέσω πολεμικών συγκρούσεων, υπάρχει η ελπίδα ακόμα και γι’ αυτόν που χάνει, να κερδίσει κάτι μετά από τις διαβουλεύσεις, καθώς είναι ισότιμος συνομιλητής ακόμα κι έτσι τουλάχιστον δεν θα συρθεί στο να αποδεχτεί όλες τις απαιτήσεις του αντιπάλου.
Από την άλλη η συνθηκολόγηση γίνεται μεταξύ του νικητή και του ηττημένου, έχοντας ως αποτέλεσμα την άνευ όρου παράδοση του, τις περισσότερες φορές.
Αυτό συνεπάγεται ότι το κυρίαρχο κράτος παραιτείται από τη δικαιοδοσία του εντός των συνόρων του επί των υπηκόων ενός ξένου κράτους.
Ο ουκρανικός λαός και ο ίδιος ο Ζελένσκι επέδειξαν ηρωισμό για την δίκαιη δράση σε όλα τα επίπεδα με την αντίσταση και την άμυνα απέναντι στους Ρώσους εισβολείς. Όμως όσο περνάει ο χρόνος και σύμφωνα με τα όσα γίνονται γνωστά, η κατάσταση δεν είναι η καλύτερη για την Ουκρανία σ’ αυτή την παράνομη ρωσική δράση.
Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος για την Ουκρανία και αν θέλει ο Ζελένσκι να έχει χώρα και πολίτες, θα πρέπει να αποφασίσει τι θέλει να πράξει.
