Στον παγκόσμιο εργασιακό χάρτη, η ισορροπία ανάμεσα σε προσωπική και επαγγελματική ζωή δεν ήταν ποτέ απόλυτη προτεραιότητα των εργαζομένων. Συχνά στον βωμό της εργασιακής ανέλιξης και της επιχειρηματικής άνθισης, η προσωπική ζωή θυσιαζόταν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ωστόσο, η Gen-Z (1997–2012) ήρθε να το αλλάξει (και) αυτό. Αρνούμενη να παραγκωνίζει την προσωπική της ευημερία και να την μεταθέτει σε ένα αόριστο απώτερο μέλλον, προτάσσει το λεγόμενο ‘work-life balance’ (ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής) πιο πολύ από ποτέ. Οι νέοι επιθυμούν να ζουν το παρόν, «εδώ και τώρα». Και ίσως έχουν δίκιο.
Στο πλαίσιο αυτό, εντάσσεται και η καινοτόμος αναδυόμενη τάση του «micro-retirement». Πρόκειται για μια νέα στάση ζωής που στοχεύει στην καταπολέμηση του burnout, ενώ παράλληλα επιτρέπει στους νέους να κυνηγήσουν και να πραγματώσουν τα όνειρά τους όσο είναι καιρός.
Σε αντίθεση με τις προηγούμενες γενιές που παρέμεναν στον ίδιο εργοδότη για δεκαετίες, ίσως και για μια ολόκληρη ζωή, σήμερα οι νέοι εργαζόμενοι ακολουθούν μια πιο δυναμική, ατομικά προσαρμοσμένη εργασιακή πορεία. Πρόκειται για ένα ενήλικο gap year, ένα ανασκευασμένο sabbatical; Περίπου, με κάποιες σημαντικές διαφορές: ενώσω αποφασίζεις να απέχεις από τον εργασιακό στίβο, δεν λαμβάνεις μισθό, ούτε έχεις εξασφαλισμένη εργασιακή θέση άμα τη επιστροφή σου.
Οφέλη του «micro-retirement» στην εργασία
Η μέθοδος του «micro-retirement» επιτρέπει στους Gen-Z να μαζεύουν κάποια χρήματα και ύστερα, ανά κάποια χρόνια εργασίας, να κάνουν σκόπιμα διαλείμματα προκειμένου να αφοσιωθούν σε προσωπικά τους ενδιαφέροντα, να ταξιδέψουν, να αποκτήσουν νέες δεξιότητες ή απλώς να επαναφορτίσουν τις μπαταρίες τους.
Όσο και αν αγαπάς το επάγγελμά σου, το να αποσυνδέεσαι πλήρως από τον εργασιακό χώρο και να επικεντρώνεσαι στον εαυτό σου, δύναται να αποβεί καταλυτικά ευεργετικό. Επιστρέφεις ανανεωμένος, με αναπτερωμένο το ενδιαφέρον, την όρεξη και την έμπνευση, με επαναπροσδιορισμένες προτεραιότητες και στόχους.
Με πιο απτούς όρους, το «micro-retirement» μπορεί να βελτιώσει εν γένει την ψυχική υγεία και να μειώσει τα επίπεδα του burnout. Έρευνα έχει καταδείξει ότι η πραγματοποίηση τακτικών διαλειμμάτων από την εργασία και η απομάκρυνση από τις καθημερινές απαιτήσεις και προκλήσεις, μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο επαγγελματικής εξουθένωσης και συνδράμει στη συνολική ψυχική υγεία και ευεξία του εργαζομένου.
«Γιατί να περιμένουμε τα 60 ή 70 για να ταξιδέψουμε;»
Επίσης, η Gen-Z (εύλογα) αναρωτιέται:
«Γιατί να περιμένουμε μέχρι τα 60 ή τα 70 μας για να ταξιδέψουμε τον κόσμο και να ασχοληθούμε με τα χόμπι μας, αντί να εκμεταλλευτούμε τα νιάτα μας, την ενέργειά μας και την υγεία μας;».
Πολλοί νέοι της Gen-Z ονειρεύονται να ταξιδεύουν δουλεύοντας ή να δουλεύουν ταξιδεύοντας. Ωστόσο, όσο αυτό δεν τους το επιτρέπει η φύση του επαγγέλματός τους ή απλώς δεν έχουν βρει τον τρόπο, έχουν ανακαλύψει άλλη λύση: 3 χρόνια εργασίας, ακολουθούμενος από 1 χρόνο ταξιδιών.
Επιπλέον, περίοδοι «micro-retirement» μπορούν να αξιοποιηθούν και ως ευκαιρία για την καλλιέργεια νέων δεξιοτήτων, για περαιτέρω επαγγελματική κατάρτιση. Έχει διαφανεί ότι οι επαγγελματίες που επιδίδονται σε δράσεις επιμόρφωσης ή και εθελοντισμού, τείνουν να βιώνουν μεγαλύτερη εργασιακή ικανοποίηση, αλλά και να ανελίσσονται επαγγελματικά σε υψηλότερα ποσοστά. Καθίστανται δε, πιο «πολύτιμοι» για τους εργοδότες.
Ισορροπία στην εργασία και στην προσωπική ζωή το Νο1 ζητούμενο
Σύμφωνα με έρευνες, για μεγάλο μέρος της Gen-Z, η προσωπική ολοκλήρωση, η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και η ευελιξία είναι ιεραρχικά σπουδαιότερα ακόμα και από τον μισθό. Όλως περιέργως, λοιπόν, οι επιχειρήσεις που είναι διατεθειμένες να παρέχουν την πολυπόθητη αυτή ευελιξία επιδεικνύοντας εμπιστοσύνη στους νέους που οδεύουν προς «micro-retirement», είναι πιθανότερο να απολαμβάνουν αφοσίωσης και πίστης από αυτούς. Έτσι, με το να επιτρέπονται –ή ακόμα και να προβλέπονται– τέτοιες σύντομες παύσεις στην εργασιακή μας διαδρομή, ενδυναμώνεται η προσήλωση, η αίσθηση δέσμευσης και η ευγνωμοσύνη της Gen-Z στους εργοδότες αυτούς.
Συνεπώς, η νέα τάση του «micro-retirement» σηματοδοτεί μια ξεκάθαρη αλλαγή στην παγκόσμια εργασιακή σκηνή. Οι απαιτήσεις για ευελιξία, καλύτερη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής και ουσιαστικές ευκαιρίες ανέλιξης, «κλείνουν το μάτι» στις επιχειρήσεις να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα που επιτάσσει η νέα γενιά, αν θέλουν να διατηρούν ευχαριστημένους τους ικανούς υπαλλήλους τους. Από το να αντιστέκονται στην τάση αυτή, μπορούν να την αναγνωρίσουν, να επανασχεδιάσουν τη μορφή που θα λαμβάνει αυτό το «διάλειμμα» και να το ενσωματώσουν στις πολιτικές τους.
