Οι επιστήμονες εξέδωσαν μια ενημέρωση σχετικά με τον «καταστροφικό» αστεροειδή που πρόκειται να περάσει επικίνδυνα κοντά από τη Γη το 2032.
Ενώ η NASA έχει ευτυχώς αποκλείσει κάθε πιθανότητα να χτυπήσει τη Γη ο 2024 YR4, νέες παρατηρήσεις με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST) δείχνουν ότι το φεγγάρι εξακολουθεί να βρίσκεται στη γραμμή του πυρός.
Οι ερευνητές λένε τώρα ότι υπάρχει σχεδόν 4% πιθανότητα αυτός ο διαστημικός βράχος μεγέθους κτιρίου να συγκρουστεί με το φεγγάρι.
Οι νέες παρατηρήσεις, όπως γράφει η DailyMail, δείχνουν επίσης ότι ο αστεροειδής είναι ακόμη μεγαλύτερος από ό,τι θεωρούνταν προηγουμένως.
Με βάση επίγειες παρατηρήσεις, οι διαστημικές υπηρεσίες είχαν αρχικά εκτιμήσει ότι ο 2024 YR4 είχε διάμετρο περίπου 40 μέτρα.
Ωστόσο, οι νέες άμεσες μετρήσεις δείχνουν ότι ο διαστημικός βράχος έχει στην πραγματικότητα διάμετρο 60 μέτρα – περίπου το ύψος ενός 15ώροφου κτιρίου.
Τι θα γινόταν αν ένας τέτοιος αστεροειδής χτυπούσε την Γη;
Εάν ένας αστεροειδής αυτού του μεγέθους χτυπούσε τη Γη, θα εξαπέλυε μια έκρηξη 500 φορές ισχυρότερη από εκείνη της ατομικής βόμβας που έπεσε στη Χιροσίμα.
Τον Φεβρουάριο, οι παγκόσμιες διαστημικές υπηρεσίες προειδοποίησαν ότι υπήρχε σοβαρή πιθανότητα ο 2024 YR4 να χτυπήσει τη Γη στις 22 Δεκεμβρίου 2032.
Αν και οι περισσότεροι ειδικοί ανέμεναν ότι η πιθανότητα πρόσκρουσης θα μειωνόταν προς το μηδέν καθώς οι επιστήμονες θα βελτίωναν τις προβλέψεις τους, η κατάσταση κρίθηκε αρκετά σοβαρή ώστε να απαιτούνται καλύτερες παρατηρήσεις.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αβεβαιότητας, η NASA έλαβε την «επείγουσα» απόφαση να παραχωρήσει σε μια διεθνή ομάδα αστρονόμων πρόσβαση στο JWST.
Στις 26 Μαρτίου, το JWST κατέγραψε τον αστεροειδή για πέντε ώρες καθώς περιστρεφόταν στο διάστημα.
Ομοίως, αν ο 2024 YR4 χτυπήσει το φεγγάρι το 2032, η γνώση του ακριβούς μεγέθους και της σύνθεσης του αστεροειδούς θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντική βοήθεια για τους επιστήμονες σε όλο τον κόσμο.
Η έκρηξη δεν θα επηρέαζε τη Γη, αλλά θα ήταν η πρώτη φορά που οι επιστήμονες θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν σε πραγματικό χρόνο έναν γνωστό αστεροειδή να δημιουργεί σεληνιακό κρατήρα.
Τα δεδομένα που θα συγκεντρωθούν από αυτή την πρόσκρουση θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν περισσότερα για άλλους κρατήρες στη σεληνιακή επιφάνεια.
