Για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια από τις πλέον ύπουλες απειλές που αντιμετωπίζει είναι αυτή που ανέδειξε ο ημέτερος, Βασίλης Ανδριανόπουλος, παρουσιάζοντας – με τίτλο: «Όργιο διαφθοράς στις Βρυξέλλες από τα λόμπι των πολυεθνικών» – πρόσφατη έκθεση των οργανώσεων «Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών» και «LobbyControl».
Εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ διατίθενται κάθε χρόνο για να εξασφαλιστούν στις Βρυξέλλες συναντήσεις πίσω από κλειστές πόρτες: επιχειρηματικοί παράγοντες και υψηλόβαθμα στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συζητούν για την προώθηση της ατζέντας των πρώτων.
Σ’ αυτή τη διαφωτιστική έκθεση ιδιαίτερη αξία έχει η αναφορά στην: «φιλοεπιχειρηματική ατζέντα της Φον ντερ Λάιεν», που καθιστά «αποδοτικά» τα – αφανή – κονδύλια που διατίθενται για τον επηρεασμό αποφάσεων – σύμφωνα με τα συμφέροντα πολυεθνικών επιχειρήσεων.
Στο βαθμό που κοινοτικά όργανα και αξιωματούχοι υποκύπτουν στην «αθέμιτη επιρροή», περιορίζεται η προστασία που οφείλει να προσφέρει η Κομισιόν στους ευρωπαίους πολίτες. Η «αγαπητή Ούρσουλα» – που λέει και Μητσοτάκης – είναι «μάνουλα» σ’ αυτά – όπως φάνηκε άλλωστε από όσα τις καταλογίζονται στο «σκάνδαλο των εμβολίων».
Εκτός από «φιλοεπιχειρηματική», η δράση της είναι πλέον και φιλοπολεμική. Αφού μετέτρεψε την Κομισιόν σε μηχανισμό ανεξέλεγκτης στήριξης της Ουκρανίας με ευρωπαϊκούς πόρους – πέραν των εθνικών – και ανατίναξε κάθε γέφυρα με τη Ρωσία, τώρα που αυτή η πολιτική ηττήθηκε, λόγω της αμερικανικής στροφής που τη στήριζε, εισηγήθηκε «επανεξοπλισμό» της Ευρώπης.
Το βράδυ της 6ης Μαρτίου οι ηγεσίες των χωρών – μελών δέχθηκαν τις προτάσεις της και θα δεσμεύθηκαν – στα λόγια τουλάχιστον – να διαθέσουν για την άμυνα 800 δισ. ευρώ – που δεν έχουν!
Θα τα εξασφαλίζουν με δανεισμό, περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες, «ανακατεύθυνση» κοινοτικών προγραμμάτων και… νόμιμη αύξηση ελλείματα στους εθνικούς προϋπολογισμούς – που θα νοθεύσουν το δημοσιονομικό προφίλ τους δια της εξαίρεσης δαπανών για όπλα από το σύμφωνο Σταθερότητας.
Δεδομένου ότι, κατά την έκθεση Ντράγκι, χρειάζονται άλλα 800 δισ. – για να αυξηθούν οι επενδύσεις, ως απαραίτητη προϋπόθεση ανταγωνιστικής επιβίωσης της Ευρώπης, – στην πράξη το δίλλημα είναι: βούτυρο η κανόνια;
Η στροφή στο δεύτερο θα φέρει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε μεγαλύτερη διάσταση με τους λαούς της και θα απομακρύνει οριστικά την προοπτική της ομοσπονδοποίησης. Την απεμπολούν με προχειρότητα οι πολιτικές μετριότητες της σημερινής Ευρώπης, χάριν της ασφάλειας!
Ασφάλεια έναντι τίνος; Εδώ ανεβαίνει στη σκηνή ο Μακρόν: εναντίον της Ρωσίας! Η οποία κατά τη θεωρία του, μετά την Ουκρανία θα επιτεθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ο, απερχόμενος, Γάλλος πρόεδρος πλειοδοτεί στον «επανεξοπλισμό» — που θα ευνοήσει τη γαλλική πολεμική βιομηχανία- και επιπλέον ζητάει ενίσχυση της χώρας του ως πυρηνικής δύναμης.
Πρακτικά επιδιώκει στήριξη για να προετοιμάσει… πυρηνικό πόλεμο εναντίον μιας χώρας με 5.500 πυρηνικές κεφαλές – χωρίς καν την Αμερική στο πλευρό της Ευρώπης.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συντάσσεται με τη χίμαιρα ότι η Ένωση μπορεί να ανταγωνίζεται στρατιωτικά και τις ΗΠΑ και τη Ρωσία ταυτόχρονα. Και ταυτόχρονα κοροϊδεύει τον αξιοθρήνητο Ζελένσκι που θέτει… όρους για βοήθεια από την Ευρώπη, η οποία δεν είναι σε θέση να τον ενισχύσει με τα 30 δισ. που του υποσχέθηκε για το 2025.
Μωραίνει κύριος ον έχει ήδη απωλέσει. Μόνο απελπισμένοι πολιτικοί θα προσυπέγραφαν τον τυχοδιωκτισμό να επιδιωχθεί μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία η αναμέτρηση με τη Ρωσία και όχι η επαναπροσέγγιση με στόχο την σταδιακή ένταξή της στην αμυντική και οικονομική αρχιτεκτονική του Ευρωπαϊκού συστήματος.
Να διαγραφεί επίσης η ευρωπαϊκή στρατηγική επιδίωξη για «Ευρώπη από το Γιβραλτάρ ως τα Ουράλια». Για να μην υποστούν τις πολιτικές συνέπειες στις χώρες τους για την υπέρμετρη εμπλοκή τους στον πόλεμο που έχασαν, διαμορφώνουν όρους για επανάληψη του.
Αυτές οι αβασάνιστες και εντελώς πρόχειρες ιδέες για την άμυνα – στη σύνοδο της Πέμπτης αποφασίσθηκε ότι η Κομισιόν θα παρουσιάσει Λευκή Βίβλο σε… δυο εβδομάδες! – διαμορφώνουν προοπτική αντιστρατεύεται τον θεμελιακό σκοπό ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης: να μην ξαναγίνει πόλεμος στο έδαφος της.
Όχι να γίνει με καλυτέρους όρους από τη μια ή την άλλη πλευρά, αλλά να αποκλειστεί. Για να μην καταβληθεί από τους ευρωπαϊκούς λαούς κόστος προφανώς μεγαλύτερο από τους δυο πολέμους του 20ού αιώνα.
Παραβλέπουν ότι η τελευταία φορά που πολέμησε η Ευρώπη είχε μαζί της τη Ρωσία και αντίπαλο τη Γερμάνια – για την οποία ο υπερεξοπλισμός μόνο καλή ιδέα δεν είναι.
Ότι η σημερινή ελληνική κυβέρνηση, δια του επίσης απερχόμενου, Κυριάκου Μητσοτάκη, συμπράττει σ’ αυτούς του αντιευρωπαϊκούς ακροβατισμούς δεν προκαλεί εντύπωση. Ανήκει στη ομάδα όσων, με αμερικανική επίνευση, έσπευσαν να συνδράμουν τον Ζελένσκι. Και τώρα που οι Αμερικανοί άλλαξαν πολιτική, δεν ξέρουν που να κρυφτούν από τους λαούς τους και το κάνουν χειρότερο, με νέα λάθη.
Δεν ξέρουν καν τι ζητούν. Κοινοτικό ευρωστρατό; Κοινή στρατιωτική δυνατή με ποσοστώσεις; Ή ξεχωριστή ενίσχυση των εθνικών οπλικών συστημάτων, ώστε να συμπράττουν όταν χρειάζεται;
Το τελευταίο αφορά πρωτίστως τις χώρες που παράγουν όπλα. Το δεύτερο είναι άνευ αξίας – αν πρόκειται να πολεμήσει κατά της Ρωσίας. Και τα δυο μαζί καθιστούν την Ένωση πολεμοχαρή δύναμη περιορισμένης όμως ισχύος: είναι θεοπάλαβο ότι τα μέλη της μπορούν να ανταγωνιστούν στρατιωτικά και τις ΗΠΑ και τη Ρωσία ταυτόχρονα.
Μόνο το πρώτο θα είχε αξία… Αλλά είναι αδύνατο χωρίς να έχουν εκχωρήσει τα κράτη μέλη τις αρμοδιότητες Άμυνας και Εξωτερικής πολιτικής στο κοινοτικό κέντρο. Χωρίς να υπάρχει κεντρική κυβέρνηση που θα διευθύνει τις ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις. Αλλιώς σε ποιον θα αναφέρονται; Στη διορισμένη Φον ντερ Λάιεν;
Με άλλα λόγια: δεν νοείται στρατός της Ευρώπης πριν την πολιτική ενοποίηση… Ευλόγως κάθε χώρα επιδιώκει να ενισχύσει τα αμυντικά της συστήματα. Αλλά όσοι ενδιαφέρονται για την κοινοτική Ευρώπη και την άμυνα της, πρέπει να φροντίσουν, όχι για περισσότερα όπλα, αλλά για περισσότερη Ευρώπη.
Δηλαδή για Ευρώπη που αποδέχονται οι λαοί της, γιατί εγγυάται την ευημερία τους και δεν τους κάνει τροφή για κανόνια. Για να είναι ισχυρή αυτή η Ευρώπη απέναντι στη Ρωσία και σε οποιονδήποτε άλλον, πρέπει να εξελιχθεί σε Ομοσπονδία, όχι σε άθροισμα πολεμικών μηχανών…
Όπως έγραψε στην «Καθημερινή» ο δημοσιογράφος Κώστας Καλλίτσης: «Για να έχει τύχη ο ευρωπαϊκός πατριωτισμός, δεν αρκεί η ενίσχυση της ευρωπαϊκής στρατιωτικής άμυνας, χρειάζεται η ενίσχυση της συνοχής των ευρωπαϊκών κοινωνιών».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ότι «είναι ώρα για μεγάλες αποφάσεις» – εμφανιζόμενος στη Συμβούλιο ως… «πρωταγωνιστής», αλλά στην ουσία ήταν αυτό που λέμε «κι η μυλωνού τον άνδρα της, με τους πραματευτάδες». Οι Έλληνες βρίσκονται στους δρόμους κατά της κυβέρνησης τους και αυτός μηρυκάζει τις συνταγές της Φον ντερ Λάιεν. Που δεν είναι διόλου άσχετες με το θέμα που ανέδειξε ο Βασίλης Ανδριανόπουλος, καθώς η διαφθορά κάνει πάρτι στα εξοπλιστικά…
Μεγάλες είναι οι αποφάσεις που κάνουν ισχυρή την κοινοτική Ευρώπη δια των λαών της – και δεν την ξεστρατίζουν, με λάθος στόχους και διασπάσεις σε εθνικό και κοινοτικό επίπεδο. Αλλά αυτές οι αποφάσεις θέλουν και μεγάλους πολίτικους που δεν υπάρχουν σήμερα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες…
