Αν και σιγά-σιγά η ζωή επιστρέφει σε μια νέα «κανονικότητα» στις σεισμόπληκτες περιοχές της Τουρκίας που επισκεφθήκαμε στην δημοσιογραφική αποστολή που συμμετείχε και το iEidiseis μαζί με δημοσιογράφους από τις ΗΠΑ, Γερμανία, Ιταλία, Πορτογαλία και Τσεχία, τα παιδιά είναι το επίκεντρο όλων των προσπαθειών.
Από τα κοντέινερ του Νουρνταγί, στις σκηνές της Αντιόχειας στο Χατάι και το αποβατικό πλοίο «Μπαϊρακτάρ», τα παιδιά ήταν το κύριο μέλημα, ώστε να επανέλθουν στην κανονικότητα και να ζήσουν ένα καλύτερο μέλλον, σβήνοντας τις πληγές που άφησαν οι σεισμοί.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής των ψυχολόγων στο χωριό Νουρνταγί, που συναντήσαμε στα γραφεία ψυχολογικής υποστήριξης των σεισμόπληκτων, περισσότερη προσοχή δίνεται στα παιδιά, αν κι έχουν λιγότερα ψυχολογικά προβλήματα από τους ενήλικες.
Περίπου 20 ειδικοί ψυχολόγοι πραγματοποιούν συνεδρίες, στο οίκημα που έχει δημιουργηθεί στο χώρο που επισκεφθήκαμε στον καταυλισμό των κοντέινερ.
Στην πλατεία που έχει δημιουργηθεί, μια παράσταση κουκλοθέατρου είναι σε εξέλιξη, που όμως διακόπτεται από την απογευματινή προσευχή και τη φωνή του μουεζίνη. Η απουσία των ανδρών είναι εμφανής καθώς οι γυναίκες και τα παιδιά είναι καθισμένα στην πλατεία για την παράσταση.
Στις ειδικές τέντες που είναι περιμετρικά της «πλατείας» άλλα παιδιά ασχολούνται με την ζωγραφική, ζωγραφίζοντας και φτιάχνοντας φιγούρες για θέατρο σκιών, υπό την επίβλεψη ειδικών.
Αν κάποιος δεν γνώριζε ότι η περιοχή είχε καταστραφεί από τους σεισμούς, θα μπορούσε εύκολα να νομίσει ότι βρίσκεται σε κάποια καλοκαιρινή παιδική κατασκήνωση, με τα παιδιά να διασκεδάζουν, να παίζουν και να γελούν σαν να ήταν σε διακοπές.
Παρόμοιες σκηνές και στο Χατάι όπου τα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο, η σχοινάκι τα κορίτσια, ενώ δεν έχαναν την ευκαιρία βλέποντας μας εκεί να ζητούν τα δώρα τους. Βλέπετε ήταν οι διακοπές και το μπαϊράμι όπου σύμφωνα με το έθιμο, κάτι αντίστοιχο με την πρωτοχρονιά σ’ εμάς, έπαιρναν δώρα από τους μεγάλους.
Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν μπορέσαμε να δούμε σε δράση τα σχολεία, όμως είδαμε το ένα από τα τρία καμπ που είχαν δημιουργηθεί στην Αλεξανδρέττα (Ισκεντερούν).
Το ταξίδι για την Αλεξανδρέττα ξεκίνησε από την αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ, όπου μας περίμενε το ελικόπτερο που θα μας μετέφερε στον προορισμό μας και το καμπ για τους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που δημιουργήθηκε σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ.
Όπως ήταν φυσικό, ένας Έλληνας δημοσιογράφος, προκαλεί με την παρουσία του στην στρατιωτική βάση. Όμως, η έκπληξη ήταν περισσότερο για μένα, παρά για τους Τούρκους στρατιωτικούς, ακόμα κι όταν με πειρακτικό τρόπο τους ρώτησα για την Γαλάζια Πατρίδα και πόσα νησιά θέλουν από το Αιγαίο, ενώ τους ρώτησα και τι ώρα το βράδυ θα έρθουν, όπως επαναλαμβάνονταν συχνά σε δηλώσεις Τούρκων πολιτικών.
Η αντίδραση ήταν γέλια και ανταπόδοση του πειράγματος, λέγοντάς μου ότι θα μου στείλουν μήνυμα όταν είναι να έρθουν, συμπληρώνοντας βέβαια ότι είμαστε γείτονες κι όχι εχθροί. Όπως είπαν, η συνεργασία με τους Έλληνες συναδέλφους τους είναι πάρα πολύ καλή και συντονισμένη. Οι πολιτικοί, μου είπαν με νόημα, εμείς ήμαστε στρατιωτικοί.
Φυσικά, όταν τους είπα να παίξουμε για την Γαλάζια Πατρίδα στο επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι που βρισκόταν στην αίθουσα αναψυχής των πιλότων των ελικοπτέρων, γέλασαν, αλλά δεν δέχτηκαν να παίξουν μαζί μου. Είχε ήδη ξεκινήσει να παίζει μια τετράδα που αποτελούνταν από έναν Τούρκο, με τους δημοσιογράφους από την Τσεχία, την Γερμανία και την Πορτογαλία. Δυστυχώς, μέχρι που ανεβήκαμε στο ελικόπτερο δεν επιτρεπόταν να φωτογραφίσουμε κάτι, γιατί ήταν μια απολαυστική συνάντηση με πολλά καλοπροαίρετα πειράγματα, ευγένεια και σεβασμό.
Πετώντας με το ελικόπτερο για περίπου 40 λεπτά, περάσαμε πάνω από περιοχές που είχαν πληγεί από τον σεισμό για να προσγειωθούμε λίγο έξω από την Αλεξανδρέττα, όπου γίναμε δεκτοί από τον επικεφαλής του στρατού που είχε υπό την ευθύνη του το καμπ που είχε δημιουργηθεί από το ΝΑΤΟ για 1.600 παιδιά δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης καθώς τα σχολεία τους δεν παρείχαν ασφάλεια για μαθήματα.
Στις 312 οικολογικές σκηνές που είχαν στηθεί σε έναν ασφαλισμένο και περιφραγμένο χώρο, οι 302 ήταν κοιτώνες, σκηνές των 30 τετραγωνικών μέτρων όπου φιλοξενούνταν τα παιδιά ανά οχτώ, από την Δευτέρα μέχρι την Παρασκευή. Η μετακίνηση γινόταν με λεωφορεία από τις γύρω περιοχές, ενώ άλλα δυο παρόμοια καμπ λειτουργούσαν στην περιφέρεια.
Στο καμπ λειτουργούσαν εστιατόριο, ιατρεία και άλλες αίθουσες για τις ανάγκες των παιδιών και των εκπαιδευτικών. Υπήρχαν αίθουσες, υπολογιστών, τεχνολογίας, μουσικής, ζωγραφικής, ότι χρειάζονταν για να γίνει το σύνολο των μαθημάτων.
Από το σχολικό καμπ, πήγαμε στο ένα από τα δυο τουρκικής κατασκευής αποβατικά πλοία, το Μπαϊρακτάρ, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο από τις πρώτες ώρες του σεισμού, παρέχοντας υγειονομικές υπηρεσίες σε περισσότερους από 15 χιλιάδες ασθενείς, διαμορφώνοντας το κατάστρωμα σε νοσοκομείο.
Όπως μας εξήγησε ο κυβερνήτης του αποβατικού σκάφους Μπαϊρακτάρ, κανείς από όσους μεταφέρθηκαν τραυματισμένοι στο πλοίο δεν πέθανε κανείς, ενώ πραγματοποιήθηκαν πάνω από 35 εγχειρήσεις και γεννήθηκαν δυο παιδιά, που πήραν συμβολικά ως δεύτερο όνομα το Μπαϊρακτάρ.
Στο πλοίο είχε διαμορφωθεί, πέρα από ιατρεία καρδιολογίας, γυναικολογίας, πρώτων βοηθειών και άλλων, υπήρχε και παιδιατρικό τμήμα, όπου τα παιδιά χάρισαν στο προσωπικό τις ζωγραφιές τους που έκαναν μέσα στο πλοίο.
Το πλοίο Μπαϊρακτάρ μαζί με το αδελφό του αποβατικό Σανσακτάρ, βρίσκονται στην περιοχή και συνεχίζουν να προσφέρουν στους σεισμόπληκτους με υγειονομικές υπηρεσίες, καθώς τα ιατρεία λειτουργούν πλήρως και δέχονται για εξετάσεις περίπου 30 άτομα τη μέρα όπως μας ενημέρωσαν.
Η φιλοξενία καθ’ όλη τη διάρκεια της επίσκεψης μας από τους αξιωματικούς και το προσωπικό του Μπαϊρακτάρ, ήταν άψογη και απάντησαν σε όλες μας τις ερωτήσεις, με μια προϋπόθεση, να μην φωτογραφίζουμε πρόσωπα.
Φυσικά, δεν έμεινε ασχολίαστο ότι είμαι Έλληνας και τα πειράγματα έδωσαν και πήραν, βλέποντας μια πραγματικότητα τελείως διαφορετική απ’ όσα πιστεύουμε στην Ελλάδα. Βέβαια ουδείς γνωρίζει, τι θα συμβεί σε περίπτωση κάποιας εμπλοκής ανάμεσα στις δυο χώρες.
Έτσι κι αλλιώς, αυτή τη στιγμή η προτεραιότητα στην Τουρκία είναι η αποκατάσταση από τους σεισμούς και φυσικά οι εκλογές.
