Οι φωνές κατά του Ισραήλ για τη σφαγή στη Λωρίδα της Γάζας ολοένα και πληθαίνουν. Από τα ανώτατα διεθνή δικαστήρια και τους ηγέτες κρατών, ακόμη και συμμαχικών, μέχρι τις διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις, τα κινήματα πολιτών και τους δημοσιολόγους, η ισραηλινή κυβέρνηση καταγγέλλεται για αποτρόπαια εγκλήματα στον παλαιστινιακό θύλακα. Η μόνιμη «επωδός» του Ισραήλ και του Μπενιαμίν Νετανιάχου είναι: «Αντισιμητισμός!»
Αυτό ήταν ο χαρακτηρισμός για τον ανώτατο εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου που ζήτησε την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αυτή είναι και η κατηγορία για τους φοιτητές που διαδηλώνουν στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Αυτή είναι εν γένει η απάντηση – αντίδραση για όποιον κατηγορεί την ισραηλινή κυβέρνηση για τη δράση της και τις σφαγές σε βάρος των Παλαιστινίων.
Ο Νετανιάχου και οι υπόλοιποι ισραηλινοί πολιτικοί διαρκώς «ταυτίζουν» τους επικριτές τους με τους Ναζί και τους χειρότερους διώκτες του εβραϊκού πληθυσμού στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα.
«Προσοχή… Η κατάχρηση οδηγεί σε απαξίωση»
«Δεν μπορείς να θυματοποιείς μόνιμα κάποιον άλλο μόνο και μόνο επειδή εσύ ο ίδιος ήσουν θύμα κάποτε. Υπάρχει ένα όριο σε αυτό», είχε επισημάνει στο παρελθόν ο αμερικανοπαλαιστίνιος διανοούμενος Έντουαρντ Σαΐντ. Ο ανώτατος ευρωπαίος διπλωμάτης, Ζοζέπ Μπορέλ, έστειλε πριν από μερικές ημέρες ένα αντίστοιχο μήνυμα: «Η κριτική στην ισραηλινή κυβέρνηση δεν θα πρέπει να θεωρείται αντισημιτισμός […] Είναι εντελώς αβάσιμο και απαράδεκτο».
Με τον ευρωπαίο επίτροπο Εξωτερικών υποθέσεων συμφωνεί και ο Τομ Σεγκέβ, Ισραηλινός ιστορικός. «Δεν είναι κάθε κριτική εναντίον του Ισραήλ αντισημιτική», δήλωσε μιλώντας στο Associated Press και πρόσθεσε: «Όταν λες ότι είναι “αντισημιτικό μίσος” αφαιρείς κάθε νομιμότητα από την κριτική και προσπαθείς να συντρίψεις τη συζήτηση».
Ομολογουμένως, υπογραμμίζουν αναλυτές, μετά την έναρξη του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας υπήρξε μια έξαρση αντισημητικών επεισοδίων και αρκετοί Εβραίοι πολίτες στις ΗΠΑ και την Ευρώπη εξέφρασαν ανησυχίες για την ασφάλειά τους. Ωστόσο η κριτική στην ισραηλινή κυβέρνηση δεν μπορεί να ισοδυναμεί με «αντισημιτισμό», σημειώνουν. Πόσο μάλλον όταν στον παλαιστινιακό θύλακα οι σφαγές αμάχων, γυναικών και παιδιών, και η ανθρωπιστική καταστροφή εξαιτίας της ισραηλινής πολιορκίας και του σφυροκοπήματος συνεχίζονται με αμείωτη ένταση.
Ο ιστορικός Τομ Σεγκέβ αναγνώρισε ότι υπάρχει αύξηση του «μίσους» προς το Ισραήλ, ωστόσο, είπε ότι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει από καιρό χρησιμοποιήσει το εβραϊκό ολοκαύτωμα για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη και να προωθήσει τους δικούς του στόχους. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός σε μόνιμη βάση απορρίπτει κάθε κατηγορία για τον όλεθρο στη Γάζα και τα δεινά των Παλαιστίνιων, υποστηρίζοντας πως όλα είναι «αντιεβραϊκές συκοφαντίες». «Αυτές οι ψευδείς κατηγορίες δεν στρέφονται εναντίον μας λόγω των πράξεων μας, αλλά λόγω του απλού γεγονότος ότι υπάρχουμε ως έθνος», είπε σε πρόσφατη ομιλία του κατά τη διάρκεια μιας τελετής για την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.
Οι ισχυρισμοί αυτοί δεν εκφράζονται μόνο από τον Νετανιάχου. Και άλλοι ισραηλινοί πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης της χώρας, όπως παρατηρεί το Associated Press, προχωρούν συχνά σε ταύτιση της κριτικής που δέχεται το Ισραήλ με τον αντισημιτισμό και υπενθυμίζουν τις διώξεις των Εβραίων, το Ολοκαύτωμα και άλλες μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας. Πολλοί στο Ισραήλ θεωρούν το κύμα κριτικής ως μέρος ενός παγκόσμιου αντισημιτικού κινήματος. Κάνουν επίσης λόγο για υποκρισία, κατηγορώντας τους επικριτές του Ισραήλ για υπερβολική εστίαση στον πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας, την ώρα που άλλες αιματηρές συγκρούσεις βρίσκονται στο σκοτάδι.
«Είναι καθήκον του Νετανιάχου να καταδικάσει τον αντισημιτισμό ως πρωθυπουργός του Ισραήλ και ως επικεφαλής μιας χώρας που θεωρεί τον εαυτό της υπεύθυνο για τον παγκόσμιο Εβραϊσμό», ανέφερε ο Μόσε Κλουγκχαφτ, πρώην σύμβουλος του πρωθυπουργού του Ισραήλ. Όταν ο Νετανιάχου εξαπολύει τις κατηγορίες για αντισημιτισμό το κάνει έχοντας κατά νου την ισραηλινή κοινή γνώμη, σημείωσε ο Ρουβέν Χαζάν, πολιτικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ.
Ο Χαζάν, μιλώντας στο Associated Press, υπογράμμισε για παράδειγμα πως ο Νετανιάχου προσπάθησε να αξιοποιήσει τις διαμαρτυρίες στις πανεπιστημιουπόλεις των ΗΠΑ για να συσπειρώσει τους ισραηλινούς γύρω του, σε μια περίοδο που η δημόσια υποστήριξη προς το πρόσωπό του έχει πάρει τον κατήφορο. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρεί να «αποτινάξει τις ευθύνες από πάνω του, αποδίδοντας τα όποια λάθη όχι στην πολιτική του, αλλά σε έναν γενικό αντισημιτισμό». «Αυτή η αφήγηση τον ωφελεί πολύ», σημείωσε ο Χαζάν.
Ο Σμούελ Ρόσνερ, ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Πολιτικής Εβραίων Λαού, δεν συμφωνεί πως αυτή η πρακτική τελικά ωφελεί τόσο πολύ τον Νετανιάχου και για την ενίσχυση της άποψής του δείχνει την ολοένα και εντονότερη κριτική που δέχεται η χώρα το τελευταίο διάστημα. Υπογραμμίζει επίσης πως με την κατάχρηση του «αντισημιτισμού» το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να περιορίζεται η βαρύτητά του και σταδιακά να απαξιώνεται. «Θα ήμουν πιο προσεκτικός σε σχέση με την ισραηλινή κυβέρνηση όσον αφορά στο ποιους ανθρώπου και ποιους θεσμούς και οργανισμούς αποδίδω τον χαρακτηρισμό “αντισημιτικός”» τόνισε.
Ο Νετανιάχου εξελίσσεται σε «κίνδυνο για τη χώρα του»
Η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt σε δικό της δημοσίευμα ασκεί δριμεία κριτική στον Μπενιαμίν Νετανιάχου, τονίζοντας πως «εξελίσσεται σε κίνδυνο για την ίδια του τη χώρα». «Σπανίως οι πόλεμοι διεξάγονται βάσει σχεδίου. Όποιος όμως δεν έχει κανένα απολύτως σχέδιο, δεν είναι σε θέση και να κερδίσει έναν πόλεμο. Αυτό ακριβώς κινδυνεύει να πάθει και το Ισραήλ στη Γάζα. Και το γεγονός αυτό οφείλεται λιγότερο στον στρατό και περισσότερο σε έναν άνδρα: τον Νετανιάχου», αναφέρεται στο δημοσίευμα.
Αν και οι πιέσεις από τη διεθνή κοινότητα αυξάνονται διαρκώς, «ο Νετανιάχου δεν αλλάζει πορεία. […] Και μέχρι στιγμής δεν πετυχαίνει και κανέναν από τους στόχους του: ούτε η Χαμάς έχει ηττηθεί, ούτε και έχει καταφέρει το Ισραήλ να απελευθερώσει τους περισσότερους από 120 ομήρους που κρατούν οι εξτρεμιστές. […] Ο πόλεμος εναντίον της Χαμάς διαρκεί πλέον περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο πόλεμο στα 76 χρόνια ιστορίας του Ισραήλ. Και η τραγωδία για τους Ισραηλινούς είναι πως έχουν γίνει όμηροι ενός πολιτικού, που δεν έχει το ανάστημα να σταθεί στις πιο δύσκολες στιγμές. Διότι ο Νετανιάχου δεν είναι πρόθυμος να βάλει το μέλλον του έθνους πάνω από το δικό του», υπογραμμίζει η Handelsblatt.
Ανάλογη κριτική έκανε σε πρόσφατο δημοσίευμά του και το Foreign Policy, υπογραμμίζοντας πως το Ισραήλ κινδυνεύει να μετατραπεί σε έναν «διεθνή παρία». «Το Ισραήλ», κατέληγε το Foreign Policy, «έχει τη δυνατότητα να αντιστρέψει την πορεία απομόνωσης», ωστόσο «η σημερινή ισραηλινή κυβέρνηση δεν έχει ούτε τη βούληση ούτε την ικανότητα να το κάνει. Η ακροδεξιά δίνει τον τόνο για μεγάλο μέρος της πολιτικής. Για αυτούς τους ακροδεξιούς ηγέτες, το Ισραήλ δεν πρέπει να χάνει χρόνο ανησυχώντας για το τι πιστεύει ο κόσμος […] Χωρίς αλλαγή κυβέρνησης, το Ισραήλ μπορεί πράγματι να είναι καθ’ οδόν προς το “καθεστώς παρία”».
