Οι περισσότερες Αραβικές χώρες καταδικάζουν τις ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα ζητώντας συγχρόνως κατάπαυση των εχθροπραξιών για να δοθεί ανθρωπιστική βοήθεια στους εγκλωβισμένους Παλαιστίνιους.
Αν και οι περισσότεροι Άραβες ηγέτες, κατηγορούν τις πρακτικές του Ισραήλ, εντούτοις δεν κάνουν προσωπικές αναφορές για τυχόν ευθύνες, για τη σφαγή που συντελείται στη Γάζα, στον Ισραηλινό Πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
Αυτός που έχει βάλει στο στόχαστρο του τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ, είναι ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που δεν έχει σταματήσει, μετά τον βομβαρδισμό του νοσοκομείου Αλ-Άχλι, να κατηγορεί προσωπικά τον Νετανιάχου για τα όσα συμβαίνουν στα Παλαιστινιακά εδάφη.
Οι σχέσεις των δυο ανδρών δεν ήταν ποτέ καλές. Είναι γνωστό ότι σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις του Νετανιάχου με ξένους ηγέτες, περνούσε γενεές δεκατέσσερεις των Τούρκο Πρόεδρο. Αυτός εξάλλου ήταν και ένας από τους λόγους που επένδυσε πάρα πολλά στην τριμερή συνεργασία με Ελλάδα και Κύπρο, ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός, ώστε να παρακάμψει την Τουρκία στα ενεργειακά του σχέδια.
Οι σχέσεις Νετανιάχου – Ερντογάν
Παρότι προσπάθησε ο Νετανιάχου να αφήσει απ’ έξω την Τουρκία, όταν άρχισαν να καταρρέουν τα μεγαλεπήβολα σχέδια για τον EastMed και τις διασυνδέσεις με Κύπρο και Ελλάδα, υπήρξαν δεύτερες σκέψεις για την προσέγγιση Άγκυρας και Τελ Αβίβ.
Σ’ αυτό βοήθησε και το μικρό χρονικό διάστημα των 18 μηνών, που έμεινε εκτός εξουσίας ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, όταν οι Ναφτάλι Μπένετ και Γιαΐρ Λαπίντ ως Πρωθυπουργοί προσέγγισαν την Άγκυρα ώστε να συμπεριληφθεί στους ενεργειακούς σχεδιασμούς και η Τουρκία.
Πριν από την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ, στις 7 Οκτωβρίου, οι διμερείς σχέσεις Άγκυρας-Τελ Αβίβ είχαν μπει σε τροχιά, όχι απλής εξομάλυνσης, αλλά συνεργασίας, με προγραμματισμένες εκατέρωθεν υψηλές επισκέψεις. Αυτό επιβεβαιώθηκε στην πρώτη συνάντηση του Ερντογάν με τον Νετανιάχου στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης των ΗΕ στη Νέα Υόρκη τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Ενδεικτικό του καλού κλίματος ήταν ότι οι πρώτες αντιδράσεις μετά την επίθεση της Χαμάς και της ένοπλης αντίδρασης του Ισραήλ, από την πλευρά του Ερντογάν ήταν ισορροπημένες και καθόλου έντονες προς το Ισραήλ ή τον Νετανιάχου.
Όπως ειπώθηκε η αλλαγή στη συμπεριφορά του Τούρκου Προέδρου ήρθε μετά τον βομβαρδισμό του νοσοκομείου Αλ-Άχλι και οι συνεχιζόμενες επιθέσεις και απώλειες γυναικόπαιδων στη Λωρίδα της Γάζας.
Δημιουργία παλαιστινιακού κράτους
Πέρα από την ιδιαίτερη ευαισθησία που δείχνει για το Παλαιστινιακό, ο Ερντογάν, το άλλο είναι το «κυπριακό» από την τουρκική οπτική, θεωρεί ότι η συνέχιση των βομβαρδισμών και η στοχοποίηση αμάχων από τις δυνάμεις άμυνας του Ισραήλ, του δίνει τη δυνατότητα να ηγηθεί του αγώνα για την παύση των εχθροπραξιών, αλλά και την δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους, που πλέον έχει γίνει μόνιμη συζήτηση.
Το κέρδος από αυτή την παρέμβαση, μακροπρόθεσμα εφ’ όσον ιδρυθεί Παλαιστινιακό Κράτος, θα είναι η επιρροή και η παρέμβαση που θα έχει η Τουρκία στα παλαιστινιακά εδάφη και φυσικά σε μια ενδεχόμενη Παλαιστινιακή ΑΟΖ όπου αποδεδειγμένα υπάρχουν πολλοί ενεργειακοί πόροι. Μην ξεχνάμε ότι υπήρξαν δημοσιεύματα κατά καιρούς για χάραξη θαλάσσιων συνόρων Τουρκίας-Γάζας.
Αυτό εξάλλου έχει κάνει και στη Λιβύη, στα κατεχόμενα στην Κύπρο, στην Συρία, στο Ιράκ, ενώ κάτι αντίστοιχο προσπάθησε να το κάνει και στην Αίγυπτο με τον Μόρσι και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους.
Μ’ έναν ιδιότυπο τρόπο ο Ερντογάν ανασυνθέτει την παλιά Οθωμανική Αυτοκρατορία, αναδεικνύοντας την Τουρκία σε περιφερειακή δύναμη στην καρδιά του Αραβικού κόσμου.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Νετανιάχου για τον Ερντογάν είναι ο αδύναμος κρίκος, καθώς το πολιτικό του μέλλον είναι αβέβαιο, εφόσον τελειώσει η σύρραξη στη Λωρίδα της Γάζας.
Ήδη τόσο στο κόμμα του Νετανιάχου όσο και στον κυβερνητικό συνασπισμό οι συζητήσεις έχουν ξεκινήσει για την αντικατάσταση του Ισραηλινού Πρωθυπουργού και δεν αποκλείεται στην πρώτη ευκαιρία να τεθεί θέμα ηγεσίας.
Εφόσον συμβεί αυτό, ο γνωστός για τις μεγάλες ανατροπές Ερντογάν, θα φορτώσει στον Μπέντζαμιν Νετανιάχου την κρίση των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων, συνεχίζοντας με το νέο κυβερνητικό σχήμα την εξομάλυνση των σχέσεων.
