Δεν περνά μόνο ο έρωτας από το στομάχι, αλλά και οι κινητοποιήσεις σύμφωνα με τους διαδηλωτές στη Γαλλία. Οι μαζικές πορείες και διαμαρτυρίες των τελευταίων μηνών στη Γαλλία κατά της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης Μακρόν έχουν δημιουργήσει το «φαγητό του διαδηλωτή», που μάλιστα δεν προέρχεται από τη γαλλική κουζίνα.
Αντί, λοιπόν, για την υψηλή γαλλική γαστρονομία, «φωτιά» έχει πάρει το λεγόμενο «φαγητό του δρόμου», με ψησταριές και καυτερά λουκάνικα μεργκέζ. Αυτά τα λαχταριστά hot dog είναι φτιαγμένα από μοσχαρίσιο και αρνίσιο κρέας, με κύμινο και την καυτερή βορειοαφρικανική σάλτσα χαρίσα. Οι διαδηλωτές τα απολαμβάνουν μέσα σε μισή μπαγκέτα και όποια σάλτσα επιλέξουν, ανάλογα με τις προτιμήσεις τους.
Όπως αναφέρει το CNN και η τιμή των μεργκέζ απευθύνεται σε κάθε τσέπη. Σε κάποια σημεία τα βρίσκεις 7 ευρώ το ένα, ενώ σε άλλα, 3. Πρόκειται για το street food που έχει ταυτιστεί με τις διαδηλώσεις περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Η «επαναστατική» ιστορία των μεργκέζ
Τα μεργκέζ έφερε στη Γαλλία τη δεκαετία του ’50 το Κομμουνιστικό Κόμμα. Τότε, πωλούνταν στα πάρτι ενίσχυσης της κομματικής εφημερίδας Humanité. Την ίδια περίοδο, έγιναν πολύ δημοφιλή και μεταξύ των αλληλέγγυων στον απελευθερωτικό αγώνα της Αλγερίας και των Βορειοαφρικανών εργατών.
Τον Μάη του ’68 αλλά και στις μεγάλες πορείες του 1995 για το ασφαλιστικό, αποτέλεσαν, ξανά, την go to επιλογή φοιτητών και διαδηλωτών. Πιο πρόσφατα, το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων τα «αγκάλιασε», βαπτίζοντάς τα «επαναστατικό φαγητό». Και τη φετινή Πρωτομαγιά αποτέλεσαν την επιλογή χιλιάδων διαδηλωτών στους δρόμους του Παρισιού, που «φλέγονταν».
«Η madeleine de Proust του εργατικού κινήματος»
Ο Γάλλος μυθιστοριογράφος Μαρσέλ Προυστ έγραψε κάποτε στο εμβληματικό «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο» για το πώς η μυρωδιά των φρεσκοψημένων madeleines (τα γαλλικά μικρά κέικ σε σχήμα αχιβάδας) μπορεί να προκαλέσει την ανάμνηση πραγμάτων του παρελθόντος. Σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Le Monde, οι μυρωδιές του πικάντικου λουκάνικου μεργκέζ είναι «Η madeleine de Proust του εργατικού κινήματος».
Πολιτικός επιστήμονας που παρακολούθησε τις διαδηλώσεις είδε ότι τα μπάρμπεκιου του δρόμου, πέρα από το ξεγελάσουν την πείνα των διαδηλωτών, ήταν και ένας χώρος συνάθροισης φίλων γύρω από την ψησταριά, όπως θα έκαναν και στο σπίτι τους. Αυτό ήταν παραδοσιακά στη Γαλλία η Πρωτομαγιά, μια ευκαιρία για πολιτική και διασκέδαση.
