Τα πραγματικά χρώματα των πλανητών του Ουρανού και του Ποσειδώνα, που συχνά εμφανίζονται σε εικόνες με τελείως διαφορετικές αποχρώσεις, μπορεί να είναι σχετικά παρόμοια, σύμφωνα με νέα έρευνα που ανατρέπει όλα όσα νομίζαμε μέχρι τώρα.
Οι πρώτες λεπτομερείς εικόνες των δύο παγωμένων πλανητών στο άκρο του ηλιακού μας συστήματος ελήφθησαν από την αποστολή «Voyager 2» της NASA, η οποία πραγματοποίησε λήψεις του πλανήτη Ουρανού το 1986 και του πλανήτη Ποσειδώνα το 1989. Το «Voyager 2», σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα του CNN, παραμένει το μοναδικό διαστημικό σκάφος που πέρασε και από τους δύο αυτούς πλανήτες.
Πηγή φωτογραφίας: Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Η νέα αποκάλυψη για τους δύο πλανήτες
Ο Ουρανός – μέχρι τώρα – φαινόταν να έχει ανοιχτό κυανό χρώμα, ενώ ο Ποσειδώνας απεικονιζόταν με ένα εντυπωσιακό βαθύ μπλε. Το «Voyager 2» κατέγραψε εικόνες του κάθε πλανήτη σε ξεχωριστά χρώματα και οι μονόχρωμες εικόνες συνδυάστηκαν για τη δημιουργία σύνθετων εικόνων. Οι εικόνες του Ποσειδώνα ενισχύθηκαν ώστε να φαίνονται τα λευκά σύννεφα και οι άνεμοι της ατμόσφαιρας του πλανήτη.
Από την πλευρά του, ο Πάτρικ Ίργουϊν, καθηγητής Πλανητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και συγγραφέας μιας νέας μελέτης σχετικά με τις εικόνες του Ουρανού και του Ποσειδώνα, ανέφερε σε σχετική δήλωσή του το εξής: «Παρ’ όλο που οι γνωστές εικόνες του Ουρανού από το “Voyager 2” δημοσιεύθηκαν σε μορφή που πλησιάζει περισσότερο το “πραγματικό” χρώμα, εκείνες του Ποσειδώνα ήταν στην πραγματικότητα ενισχυμένες και, ως εκ τούτου, τεχνητά πολύ μπλε. Παρ’ όλο που το τεχνητά κορεσμένο χρώμα ήταν τότε γνωστό στους επιστήμονες – και οι εικόνες κυκλοφόρησαν με λεζάντες που το εξηγούσαν – αυτή η διάκριση είχε χαθεί με την πάροδο του χρόνου».
Μάλιστα, ο φασματογράφος απεικόνισης του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble και το όργανο Multi Unit Spectroscopic Explorer του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου καταγράφουν ένα συνεχές φάσμα χρωμάτων, με αποτέλεσμα την καλύτερη ακρίβεια των χρωμάτων. Ο Πάτρικ Ίργουϊν και η ομάδα του εφάρμοσαν τα δεδομένα που συλλέχθηκαν με αυτά τα όργανα στις αρχικές εικόνες του «Voyager 2». Οι διορθωμένες εικόνες δείχνουν ότι ο Ποσειδώνας και ο Ουρανός έχουν παρόμοια πρασινογάλαζη απόχρωση. Και οι δύο πλανήτες έχουν ατμοσφαιρική ομίχλη, αλλά ο Ποσειδώνας εμφανίζεται ελαφρώς πιο γαλανός επειδή έχει λεπτότερο στρώμα ομίχλης.
«Εφαρμόζοντας το μοντέλο μας στα αρχικά δεδομένα, καταφέραμε να αναδημιουργήσουμε την πιο ακριβή αναπαράσταση του χρώματος τόσο του Ποσειδώνα όσο και του Ουρανού», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Πάτρικ Ίργουϊν.
Τα αποτελέσματα της ομάδας και η νέα εικόνα, που δημοσιεύθηκαν την Πέμπτη (04/01) στο «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society», όχι μόνο απαντούν σε ένα μακροχρόνιο ερώτημα σχετικά με τους παγωμένους πλανήτες, αλλά ανοίγουν τον δρόμο για την καλύτερη κατανόηση αυτών των δύο αινιγματικών ουράνιων σωμάτων, όπως λένε οι ερευνητές.
Η αλλαγή στα χρώματα του Ουρανού
Στο μεταξύ, η ερευνητική ομάδα άδραξε την ευκαιρία για να απαντήσει σε ένα άλλο ερώτημα: Γιατί ο πλανήτης Ουρανός φαίνεται να αλλάζει χρώματα καθώς περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, όπως αποτυπώνεται και στο βίντεο που ακολουθεί και δημιούργησε το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης;
Ένα έτος στον Ουρανό διαρκεί 84 γήινα έτη. Ενώ ο πλανήτης φαίνεται πιο πράσινος κατά τη διάρκεια των θερινών και χειμερινών ηλιοστασίων, έχει μια πιο μπλε απόχρωση κατά τη διάρκεια των ισημεριών. Ο ασυνήθιστος γίγαντας του διαστήματος περιστρέφεται στο πλάι, έτσι ώστε ο ένας πόλος του πλανήτη να δείχνει προς τη Γη και τον Ήλιο κατά τη διάρκεια των ηλιοστασίων.
Κατά τη διάρκεια της σύγκρισης των εικόνων του Ουρανού για τη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν μετρήσεις της φωτεινότητας του πλανήτη που καταγράφηκαν από το Αστεροσκοπείο Λόουελ, στην Αριζόνα, από το 1950 έως το 2016.
Η ομάδα ανέπτυξε ένα μοντέλο που συνέκρινε τα δεδομένα φωτός από τις πολικές περιοχές σε σχέση με τις περιοχές του ισημερινού και διαπίστωσε ότι οι πολικές περιοχές είναι πιο ανακλαστικές στα πράσινα και κόκκινα μήκη κύματος του φωτός. Το μοντέλο αυτό περιελάμβανε την προσθήκη μιας σταδιακά πυκνότερης ομίχλης από πάγο μεθανίου, η οποία έχει παρατηρηθεί όταν ο πλανήτης κινείται από την ισημερία στο ηλιοστάσιο.
«Με αυτόν τον τρόπο, αποδείξαμε ότι ο Ουρανός είναι πιο πράσινος στο ηλιοστάσιο λόγω του ότι οι πολικές περιοχές έχουν μειωμένη αφθονία μεθανίου, αλλά και αυξημένο πάχος σωματιδίων πάγου μεθανίου που σκεδάζουν έντονα», δήλωσε ο Πάτρικ Ίργουϊν.
Η Δρ. Χάιντι Χάμελ, αντιπρόεδρος για την επιστήμη στην Ένωση Πανεπιστημίων για την Έρευνα στην Αστρονομία, έχει περάσει δεκαετίες μελετώντας τους παγωμένους γίγαντες του διαστήματος. Μάλιστα, παρότι δεν συμμετείχε στην προαναφερθείσα μελέτη, δήλωσε: «Η λανθασμένη αντίληψη του χρώματος του Ποσειδώνα, καθώς και οι ασυνήθιστες χρωματικές αλλαγές του Ουρανού, μας ταλαιπωρούν εδώ και δεκαετίες. Αυτή η ολοκληρωμένη μελέτη θα πρέπει επιτέλους να βάλει τέλος και στα δύο ζητήματα».
