H ανάλυση του ανταποκριτή της εφημερίδας Liberation στις Βρυξέλλες Jean Quatremer για το σκάνδαλο διαφθοράς που προκαλεί αναταράξεις στους ευρωπαϊκούς Θεσμούς, με πρωταγωνιστές την αντιπρόεδρο του ΕΚ Εύα Καιλή, τον πρώην ευρωβουλευτή Pier Antonio Panzeri και συγγενών τους.
Ο δημοσιογράφος στο σημερινό του άρθρο αναφέρει: «Οι υποψίες για διαφθορά που οδήγησαν στη σύλληψη μίας από τις 14 αντιπροέδρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της Ελληνίδας σοσιαλίστριας, Eύας Καϊλή και του συντρόφου της, κοινοβουλευτικού βοηθού, Φραντσέσκο Τζόρτζι αναδεικνύει την κουλτούρα που κυριαρχεί στον θεσμό: ένα μείγμα έλλειψης ελέγχου, ατιμωρησίας, επιφυλακτικότητας και πελατείας που οδήγησε σε αυτό το σκάνδαλο».
Επειδή το Κοινοβούλιο είναι το μόνο κοινοτικό όργανο που εκλέγεται με άμεση καθολική ψηφοφορία, θεωρεί ότι είναι το κέντρο της δημοκρατικής νομιμότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ότι, ως εκ τούτου, δεν λογοδοτεί σε κανέναν. Καθώς οι βουλευτές ήταν που καθόριζαν τους κανόνες λειτουργίας τους και ήταν σε αυτοδιαχειριζόμενο καθεστώς χρειάστηκε πολύς χρόνος και μια σειρά από σκάνδαλα που έγιναν πρωτοσέλιδα για ελάχιστους εσωτερικούς κανόνες από το 2010.
Όμως τα κενά παραμένουν τεράστια και επιτρέπουν τις συγκρούσεις συμφερόντων: έτσι, ο πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου, ο Γερμανός συντηρητικός Klaus-Heiner Lehne, προσλήφθηκε, όταν ήταν ευρωβουλευτής, σε ένα γραφείο δικηγόρων επιχειρήσεων όπου παρέμεινε, ακόμη και μετά την εκλογή του ως Προέδρου της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων της Βουλής.
Ομοίως, η Sylvie Goulard, όταν ήταν μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μπόρεσε να πραγματοποιήσει, χωρίς κρύψει κάτι, μεταξύ 2013 και 2015, think tank για ένα Γερμανοαμερικανό δισεκατομμυριούχο.
Τα παραδείγματα που θα μπορούσαν να απαριθμηθούν είναι πολλά, σημειώνει ο αρθρογράφος.
Η μετατροπή πρώην βουλευτών σε λομπίστες, που διατηρούν ελεύθερη πρόσβαση στους χώρους της Βουλής, είναι κάτι παραπάνω από συχνή και τίποτα δεν τους εμποδίζει να εργαστούν σε τομείς που κάλυπταν ως νομοθέτες.
Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι ο άνθρωπος που βρίσκεται στο επίκεντρο του σκανδάλου που «οδήγησε» στην Εύα Καϊλή δεν είναι άλλος από τον Ιταλό Πιερ Αντόνιο Παντζέρι, ευρωβουλευτή που έχει υπηρετήσει τρεις θητείες και που έχει διατηρήσει το δίκτυο επιρροής του.
Η ΜΚΟ που είχε δεν είναι καν εγγεγραμμένη στο μητρώο διαφάνειας των λόμπι, κάτι ωστόσο που δεν την εμπόδισε να διοργανώνει εκδηλώσεις εντός των εγκαταστάσεων της Συνέλευσης της ΕΕ με τους πόρους της…
Αρκεί να πούμε ότι η ηθική και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν πάνε χέρι-χέρι.
Όσο για τη διοίκηση, που θα έπρεπε να είναι η ραχοκοκαλιά της Βουλής, είναι εντελώς πολιτικοποιημένη: όλοι οι διορισμοί είναι πολιτοκοποιημένοι και οι εσωτερικοί διαγωνισμοί «στημένοι» για την προώθηση «κολλητών».
Το κόμμα που κατέχει τα ηνία του κοινοβουλίου είναι η κύρια πολιτική ομάδα εδώ και είκοσι τρία χρόνια. Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ, συντηρητικό), το οποίο ελέγχεται από τους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες (CDU).
Αλλά οι Σοσιαλιστές, η δεύτερη ομάδα στη Συνέλευση, δικαιούνται επίσης το μερίδιό της από την πίτα. Η πελατειακή σχέση είναι εγγυημένη στους βουλευτές γι’ αυτό και δεν θα χρειάζεται να ανησυχήσουν ποτέ, εκτός κι αν έχουν την ατυχία να ανήκουν σε μια μικρή πολιτική ομάδα…
Ο δημοσιογράφος καταλήγει λέγοντας, πως το Κοινοβούλιο, με τη δύναμη των νέων εξουσιών του που απέκτησε μέσω των Συνθηκών και των δικτύων επιρροής του, κατόρθωσε συχνά να επιβάλει τα πρώην μέλη του, ειδικά αν ήταν από το ΕΛΚ, στα άλλα θεσμικά όργανα, γεγονός που εξουδετέρωνε τους αμοιβαίους ελέγχους . Η Ένωση διοικείται λοιπόν από μια μεγάλη οικογένεια (δεξιά, αλλά και σοσιαλιστική) που προστατεύει τους ανθρώπους της εκτός και αν και προκύψει ένα ιδιαίτερα σοβαρό σκανδάλου.
«Στην Ιταλία θα μιλούσαμε για μαφία. Έτσι ονομάζεται η υπόθεση Καϊλή», αναφέρει ο Jean Quatremer
