Για όλα φταίει η Ρωσία. Από το προπατορικό αμάρτημα, την πτώση της Τροίας, την εξαφάνιση της Ατλαντίδας, τη Σταύρωση του Θεανθρώπου, μέχρι την αύξηση της τιμής των καυσίμων και την επισιτιστική κρίση που αρχίζει να λαμβάνει σάρκα και οστά.
Ή άκριτη δαιμονοποίηση του Ρώσου Προέδρου, έχει ξεπεράσει σε γελοιότητα ακόμα και τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας των κατά καιρούς ψεκασμένων.
Ο Πούτιν ευθύνεται χίλια τα εκατό για την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία με την εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου. Μια πράξη πέρα από κάθε έννοια νομιμότητας σ΄ ένα κόσμο όμως που η νομιμότητα και το διεθνές δίκαιο είναι α λα καρτ.
Δίκαιο στην κήρυξη πολέμου δεν έχει κανείς, ούτε φυσικά και ο Πούτιν, παρότι σε αρκετά απ’ όσα λέει για τον ρόλο των ΗΠΑ και των δυτικών εταίρων της Ουάσιγκτον δεν του δίνει συγχωροχάρτι.
Όμως ο τρόπος που έχει αντιδράσει η Δύση, προκαλεί περισσότερα παγκόσμια προβλήματα απ’ όσα υποτίθεται θα έλυνε. Οι τιμές των καυσίμων έχουν πάει στα ύψη, σε λίγο θα πούμε το ψωμί ψωμάκι και ο υπόλοιπος κόσμος αποστρέφεται τη Δύση.
Όμως δεν υπάρχουν μόνο χαμένοι σ΄αυτή την αντιπαράθεση καθώς οι ενεργειακές εταιρείες και οι χώρες παραγωγής ορυκτών καυσίμων καθώς και οι βιομηχανίες όπλων κερδίζουν τριπλά και τρίδιπλα, φτάνοντας και ξεπερνώντας τα κέρδη των φαρμακευτικών την περίοδο της πανδημίας.
Ανάμεσα σ’ αυτές τις εταιρείες υπάρχουν και δυο χώρες που φαίνεται να κερδίζουν. Η μια είναι η Ρωσία που μπήκε για τα καλά στη μύτη της Δύσης. Η άλλη είναι η Τουρκία ως επιτήδειος εμπλεκόμενος.
Ο Πρωθυπουργός της Σλοβακίας μιλώντας μαζί με τον Αυστριακό Καγκελάριο σε φόρουμ της Μπρατισλάβα, για το ζήτημα τα επισιτιστικής κρίσης είπε ότι «πρέπει να απελευθερώσουμε το λιμάνι [Οδησσού] από μια τρίτη δύναμη που θα [εγγυάται] την ασφάλεια ως διαιτητής».
Τα Ηνωμένα Έθνη ή η Τουρκία θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως πιθανοί εγγυητές ασφαλείας για την επαναλειτουργία του λιμανιού της Οδησσού της Ουκρανίας, ώστε να διασφαλιστεί η ασφαλής μεταφορά σιτηρών και τροφίμων που έχουν κολλήσει στη χώρα, δήλωσε ο Έντουαρντ Χέγκερ.
«Έτσι θα μπορέσουμε να μεταφέρουμε τα σιτηρά», πρόσθεσε, τονίζοντας ότι οι επιλογές οδικών και σιδηροδρομικών μεταφορών δεν θα προσφέρουν επαρκή χωρητικότητα για τη μεταφορά των εκατομμυρίων τόνων σιτηρών που έχουν κολλήσει στη χώρα.
«Χρειαζόμαστε τα λιμάνια [και] το πιο σημαντικό ερώτημα είναι πώς θα επιτύχουμε αυτόν τον στόχο», επανέλαβε ο Αυστριακός Καγκελάριος Καρλ Νεχάμερ. «Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε χρόνο – ο κόσμος χρειάζεται τα σιτηρά τώρα».
Γι’ άλλη μια φορά η Τουρκία μπαίνει στο κάδρο ως εγγυήτρια χώρα σε μια διεθνή δράση. Να θυμίσουμε ότι ο Τούρκος Πρόεδρος είναι διαμεσολαβητής και συνομιλητής με τους ομολόγους του από τη Ρωσία και την Ουκρανία σε μια προσπάθεια για να βρεθεί λύση για τον τερματισμό του πολέμου μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
