Ο Μπλίνκεν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο Σάλιβαν επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας και η Γκρίνφιλντ πρέσβης στον ΟΗΕ.
Μια Τριάδα που προέρχεται από τον στενό κύκλο που διαμόρφωνε την Εξωτερική Πολιτική στην Οκταετία Ομπάμα.
Ειδικότερα ο Σάλιβαν θεωρείται ότι διαδραμάτισε ρόλο κλειδί στις διαπραγματεύσεις ΗΠΑ-Ιράν στο διάστημα 2013-5.
Μπλίνκεν, Σάλιβαν και Γκρινφιλντ έχουν το στίγμα των ανθρώπων των μηχανισμών που συνδιαμορφώνουν τις σταθερές της Εξωτερικής Πολιτικής τόσο της γραφειοκρατίας του Υπουργείου Εξωτερικών όσο και των Υπηρεσιών που απαρτίζουν το Βαθύ Κράτος.
Παραμερισμένες και υποτιμημένες από την προσωπική απρόβλεπτη διπλωματία Τραμπ οι γραφειοκρατίες ευελπιστούν ότι όχι μόνο θα αποκαταστήσουν αλλά θα διευρύνουν τον ρόλο τους.
Έτσι εκ πρώτης όψεως νομιμοποιείται το ερώτημα αν η Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ μετά τον απρόβλεπτο Τραμπ επιστρέφει στην κανονικότητα της περιόδου Ομπάμα.
Μια πιο προσεκτική ματιά επιβάλλεται για να αναδειχθούν τα όρια και τα εμπόδια στις επιλογές του Μπάιντεν σε ότι αφορά την Εξωτερική Πολιτική.
Όλα τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου πρέπει να εγκριθούν από την Γερουσία η οποία είναι πολύ πιθανόν να παραμείνει υπό τον έλεγχο των Ρεπουμπλικάνων.
Με πιο πιθανή εξέλιξη ο Τραμπ να παραμείνει στην Πολιτική Σκηνή μη παραδεχόμενος την ήττα του και συνεχίζοντας την διχαστική-πολωτική ρητορική η Εξωτερική Πολιτική να αποτελέσει ένα από τα βασικά πεδία αντιπαράθεσης του Μπάιντεν με τον προκάτοχό του.
Στην δεύτερη θητεία Ομπάμα ξεκίνησε η προσέγγιση με το Ιράν και λίγο μετά κορυφώθηκε στο χειρότερο μετά το 1989-91 σημείο η ψυχροπολεμική αντιπαράθεση Ουάσιγκτον-Μόσχας με αφορμή τις εξελίξεις στην Ουκρανία.
Με δεδομένη την επένδυση στην κατηγορία για διαπλοκή του Κρεμλίνου υπέρ του Τραμπ το 2016 από τους Δημοκρατικούς δεν αποκλείεται αναζωπύρωση του παγωμένου σήμερα αυτού μετώπου με τον Μπάιντεν να επιβάλλει πρόσθετες κυρώσεις στην Ρωσία.
Θυελλώδες προδιαγράφεται το σκηνικό της υλοποίησης της πρόθεσης Μπάιντεν να επιστρέψουν οι ΗΠΑ στην Συμφωνία του 2015 για τον διεθνή έλεγχο του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.
Η πρόσφατη συνάντηση στην Σαουδική Αραβία του διαδόχου του θρόνου Μπιν Σαλμάν με τον Νετανιάχου παρουσία του Πομπέο έχει το στίγμα προειδοποίησης ότι Ριάντ και Τελ Αβίβ θα εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα παρεμπόδισης μιας επαναπροσέγγισης Ουάσιγκτον-Τεχεράνης.
Σε ότι αφορά την γνώση και την εξοικείωση της Τριάδας με τις προκλήσεις εξ Ανατολών που αντιμετωπίζει η Ελλάδα μπορεί να θεωρείται ως δεδομένη με βάση την προϋπηρεσία τους στις κυβερνήσεις Κλίντον και Ομπάμα.
Όμως η αναβάθμιση της χώρας μας στην στρατηγική θεώρηση των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια έχει πλέον την δική της διμερή δυναμική ανεξάρτητα από την τροπή που θα πάρουν επί Μπάιντεν οι σχέσεις Ουάσιγκτον –Άγκυρας.
