«Ασφαλώς και μπορεί να αλλάξει η πρωτιά. Έχουμε μάθει ότι μία εβδομάδα είναι μεγάλο διάστημα στην πολιτική – άλλωστε η διαφορά φαίνεται τις τελευταίες ημέρες να περιορίζεται στις τρεις μονάδες, πολύ κοντά δηλαδή στο στατιστικό λάθος. Νομίζω ότι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά σε αυτές τις εκλογές και δεν έχει κριθεί τίποτα. Οι αναποφάσιστοι φθάνουν σχεδόν στο 40%, ενώ ένας στους έξι Γερμανούς δηλώνει ότι θα αποφασίσει την τελευταία στιγμή. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα προφίλ αναποφάσιστου είναι για μένα ενδεικτικό του πόσο ρευστή είναι η κατάσταση».
Τα παραπάνω τονίζει ενόψει των γερμανικών εκλογών της ερχόμενης Κυριακής η Φαίη Καραβίτη, εκ των κορυφαίων δημοσιογράφων, ανταποκρίτρια του ΑΠΕ και της τηλεόρασης του «Άλφα» στο Βερολίνο, με συνέντευξη που παραχωρεί στο iEidiseis.
Η Φαίη Καραβίτη μιλάει για τον Σολτς που έως τώρα προηγείται στις δημοσκοπήσεις, για την επόμενη μέρα των ελληνογερμανικών σχέσεων, τις προτεραιότητες που θα θέσει το Βερολίνο για την Ευρώπη, ενώ κάνει και μια αποτίμηση της Άγγελας Μερκελ και της πολυετούς θητείας της στην Καγκελαρία.
Το προβάδισμα Σολτς με βάση τις δημοσκοπήσεις εδραιώνεται. Μπορεί να αλλάξει η πρωτιά; Το προφίλ των αναποφάσιστων ποιο είναι;
Ασφαλώς και μπορεί να αλλάξει η πρωτιά. Έχουμε μάθει ότι μία εβδομάδα είναι μεγάλο διάστημα στην πολιτική – άλλωστε η διαφορά φαίνεται τις τελευταίες ημέρες να περιορίζεται στις τρεις μονάδες, πολύ κοντά δηλαδή στο στατιστικό λάθος. Νομίζω ότι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά σε αυτές τις εκλογές και δεν έχει κριθεί τίποτα. Οι αναποφάσιστοι φθάνουν σχεδόν στο 40%, ενώ ένας στους έξι Γερμανούς δηλώνει ότι θα αποφασίσει την τελευταία στιγμή. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα προφίλ αναποφάσιστου είναι για μένα ενδεικτικό του πόσο ρευστή είναι η κατάσταση. Δεν είναι εύκολο, με άλλα λόγια, να διακρίνει κανείς μεγάλες διαφορές μεταξύ των κομμάτων και, επομένως, δεν είναι εύκολο και να αποφασίσει ποιος τον εκφράζει καλύτερα.
Η κινδυνολογία για τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» σε τι βαθμό μπορεί να πλήξει τον Σολτς;
Είναι ένα από τα βασικότερα προβλήματά του. Για αυτό και ο ίδιος αποφεύγει συστηματικά να τοποθετηθεί σχετικά με το αν θα έμπαινε σε συνασπισμό με την Αριστερά. Για πολλούς, η Linke παραμένει διάδοχος του SED της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας και δεν της έχουν συγχωρέσει το γεγονός ότι δεν έχει επί της ουσίας κάνει την αυτοκριτική της. Επιπλέον, με θέσεις όπως υπέρ της αποχώρησης της Γερμανίας από το ΝΑΤΟ, πλησιάζει μάλλον στην συντηρητική αριστερά και είναι ιδιαίτερα δύσκολο να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση όμως, θα πρέπει να περιμένουμε τι θα αποφασίσει ο γερμανός ψηφοφόρος την επόμενη Κυριακή.
Αν εκλεγεί ο Σολτς θα εκλεγεί ως σοσιαλδημοκράτης, με μια διακριτή πολιτική από τους χριστιανοδημοκράτες ή, ουσιαστικά, θα ακολουθήσει μια παρεμφερή πολιτική;
Ο Όλαφ Σολτς είναι ό,τι πλησιέστερο γνωρίζουμε στην …Άγκελα Μέρκελ. Ήπιος, μετριοπαθής, οπαδός των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και του Συμφώνου Σταθερότητας. Τόσο η ρητορική του όμως όσο και οι θέσεις του διατηρούν πάντα ένα κεντροαριστερό πρόσημο και αυτό έχει σημασία. Η επόμενη κυβέρνηση θα έχει να αντιμετωπίσει την πρόκληση της μετά την πανδημία εποχής, της ψηφιοποίησης και της κλιματικής αλλαγής και σε αυτά τα θέματα πραγματικά δεν βλέπω τόσο μεγάλες διαφορές. Μάλλον ούτε και οι Γερμανοί, για αυτό και δυσκολεύονται να αποφασίσουν…
Οι ελληνογερμανικές σχέσεις, άμεσα ή έμμεσα (πχ σχέσεις Βερολίνου-Άγκυρας) θα επηρεαστούν από το πρόσωπο που θα εκλεγεί ή δεν θα επηρεαστούν καθόλου;
Δεν πιστεύω ότι θα επηρεαστούν σημαντικά. Γερμανία και Ελλάδα παραμένουν εταίροι στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ και συνδέονται με κοινά συμφέροντα, τα οποία θα παραμείνουν και στο μέλλον ίδια. Ο υποψήφιος των Χριστιανοδημοκρατών Άρμιν Λάσετ τηρεί πολύ πιο ήπια στάση έναντι της Άγκυρας σε σχέση με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους, αλλά η Τουρκία παραμένει σημαντική χώρα για το Βερολίνο και δεν μπορώ να φανταστώ μεγάλες ανατροπές. Θα παίξει βέβαια ρόλο η σύνθεση του κυβερνητικού συνασπισμού που θα προκύψει μετά τις εκλογές. Τότε θα γνωρίζουμε περισσότερα.
Είναι σαφές πως όλη η Ευρώπη παρακολουθεί με αγωνία τις εκλογές στη Γερμανία, όχι απλά για το ποιος θα εκλεγεί, αλλά και για τη στάση που θα ακολουθήσει το Βερολίνο την επόμενη μέρα. Ποια εκτιμάς ότι θα κινηθεί η Γερμανία στην ΕΕ; Τι προτεραιότητες θα θέσει στα μείζονα θέματα;
Η Ευρώπη παρακολουθεί εύλογα με έντονο ενδιαφέρον. Η Γερμανία παραμένει η ισχυρότερη οικονομία στην ΕΕ και με την αποχώρηση της Άγκελα Μέρκελ τελειώνει και μια εποχή. Όλοι οι υποψήφιοι διάδοχοί της όμως είναι δηλωμένοι ευρωπαϊστές και δεν περιμένω αλλαγή στη στάση του Βερολίνου. Ακόμη και με μια ριζική αλλαγή στην ηγεσία, με μια κυβέρνηση δηλαδή SPD – Πρασίνων – Αριστεράς, τα περιθώρια διαφοροποίησης είναι περιορισμένα.
Αν σου ζητούσα μια αποτίμηση της θητείας της «κόρης του πάστορα» τι θα έλεγες;
Η Άγκελα Μέρκελ αφήνει πίσω της σίγουρα έργο με θετικό πρόσημο. Αντιμετώπισε τόσες κρίσεις – διεθνής οικονομική, ευρωκρίση, προσφυγικό, κορονοϊός – κατά γενική ομολογία επιτυχώς. Κατόρθωσε να θεωρείται «ο ηγέτης του ελεύθερου κόσμου», όταν στις ΗΠΑ κυριαρχούσε ο Ντόναλντ Τραμπ, ενώ ήταν ίσως ο μοναδικός ευρωπαίος ηγέτης που μετρούσε εκτός Ευρώπης. Το σημαντικότερο όμως για μένα ήταν ότι επί 16 χρόνια αποτέλεσε εγγύηση σταθερότητας – πρώτα για τη χώρα της. Οι κυβερνήσεις της δεν φλέρταραν ποτέ με τον λαϊκισμό και την επικοινωνία και η ίδια κέρδισε τον κόσμο με ένα προφίλ εντελώς διαφορετικό από αυτό των χαρισματικών προκατόχων της. Αυτό κατά τη γνώμη μου λέει πολλά, τόσο για την ίδια όσο και για τον γερμανικό λαό.
