Δίχως αμφιβολία πρώτη πρόκληση για την νέα χρονιά είναι και θα παραμείνει το κόστος της Πανδημίας ο προσδιορισμός του οποίου είναι σε ευθεία συνάρτηση με το εύρος και την διάρκειά της.
Μπορούν να αντιμετωπισθούν οι επιπτώσεις και οι παρενέργειες της Πανδημίας με μέτρα έκτακτης ανάγκης προσδιορισμένης χρονικής διάρκειας μετά το τέλος της οποίας δρομολογείται αυτόματα η επιστροφή στην κανονικότητα;
Μπορούν πολιτικές έκτακτης ανάγκης και εργαλεία χρηματοδότησης όπως το Ταμείο Ανάκαμψης της Ε.Ε να αποτρέψουν την διεύρυνση των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων σε παγκόσμια κλίμακα;
Ή μήπως δεν είναι εξορισμού αρκετή η απόκλιση με τις προεξοφλούμενες επιπτώσεις της Πανδημίας να απαιτούν στρατηγική στροφή σε παγκόσμια κλίμακα;
Στρατηγική στροφή με τα σημερινά δεδομένα της παγκοσμιοποίησης δεν μπορεί παρά να είναι ένα νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο που θα οδηγήσει στην επανεκκίνηση της ανάπτυξης μέσα από διεθνή θεσμικά όργανα που θα έχουν την δυναμική μετεξέλιξης τους σε Παγκόσμια Διακυβέρνηση.
Θα μπορέσουν οι ΗΠΑ να επουλώσουν τον βαθύ εσωτερικό διχασμό τους και να ηγηθούν μιας παγκόσμιας ανάκαμψης την επόμενη μέρα της Πανδημίας;
Τι θα επιλέξει η Γερμανία στις Εκλογές του Σεπτεμβρίου την εκ νέου περιχαράκωση σε επιλογές του τύπου πρώτα η Γερμανία η την φυγή προς τα εμπρός της εμβάθυνσης της ευρωπαϊκές ολοκλήρωσης;
Θα τεθεί εκτός ελέγχου η κοινωνική και πολιτική δυσαρέσκεια στην Γαλλία ή θα χάσει ο Μακρόν κάθε πρωτοβουλία κινήσεων ένα χρόνο πριν από τις Εκλογές της Άνοιξης του 2022 με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις ισορροπίες και συσχετισμούς στην Ευρώπη και στην Μεσόγειο;
Τέλος με δεδομένη την παγκόσμια και περιφερειακή αβεβαιότητα τίθεται το ερώτημα κατά πόσον ο Ερντογάν θα προσαρμοσθεί με διαχειρίσιμο κόστος στην ιεράρχηση προτεραιοτήτων στην Εξωτερική Πολιτική από τον Μπάιντεν.
Στο ύψος των περιστάσεων;
«Κουτσή Πάπια» στην πολιτική ορολογία των ΗΠΑ αποκαλείται ο Πρόεδρος που δεν ελέγχει το Κογκρέσο. Με δεδομένο τον βαθύ διχασμό της χώρας όπως αυτός καταγράφεται τις τελευταίες δύο δεκαετίες είναι φανερό ότι οι αναπληρωματικές εκλογές στην Πολιτεία της Τζόρτζια για δύο έδρες στην Γερουσία αποκτούν πανεθνική σημασία.
Μέσα στις εκατό πρώτες μέρες του Μπάιντεν θα φανεί το πραγματικό περιθώριο ελιγμών που έχει ένας Πρόεδρος, ο οποίος κατά πάσα βεβαιότητα δεν θα θέλει και μάλλον δεν θα μπορεί λόγω ηλικίας να διεκδικήσει δεύτερη τετραετή θητεία.
Εκ των πραγμάτων με τα παραπάνω δεδομένα αποκτούν ιδιαίτερη σημασία και αυξημένη βαρύτητα οι Ενδιάμεσες Εκλογές του Νοεμβρίου του 2022 όπου το κυριότερο διακύβευμα είναι ο έλεγχος του Κογκρέσου.
Με άλλα λόγια η εκστρατεία για τις Εκλογές του 2024 θα αρχίσει την επομένη της ορκωμοσίας του Μπάιντεν με πρώτο ζητούμενο αν ο Τραμπ με ή χωρίς τον έλεγχο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος κατορθώσει να κατοχυρωθεί στην Πολτική Σκηνή της χώρας ως επικεφαλής της αντιπολίτευσης και ως εκ τούτου δικαιωματικά υποψήφιος για την επιστροφή στο Λευκό Οίκο.
Εάν τα πρώτα δείγματα γραφής του Μπάιντεν διαμηνύσουν ολική επαναφορά στην προ Τραμπ κανονικότητα, τότε είναι βέβαιο ότι ο διχασμός της αμερικανικής κοινωνίας θα βαθύνει.
Είναι σε θέση οι ΗΠΑ στην σκιά μιας παρατεταμένης εσωτερικής κρίσης που εντείνεται σε οριακό σημείο λόγω Πανδημίας, να διεκδικήσουν την ολική επαναφορά τους στην Διεθνή Σκηνή ως Κυρίαρχη Υπερδύναμη;
Ένα ερώτημα που οδηγεί σε ένα άλλο κατά πόσον τα υπόλοιπα κέντρα ισχύος του πλανήτη παλαιά και αναδυόμενα θέλουν και μπορούν να επιταχύνουν την ανάδυση ενός Μετααμερικανικού Κόσμου.
Ατμομηχανή η Τροχοπέδη;
Μετά την Μέρκελ και μετά τις Εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2021 τι;
Το μόνο προβλέψιμο αυτή την στιγμή όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις είναι ότι το κόμμα των Πρασίνων είναι αναπόφευκτος εταίρος σε οποιοδήποτε κυβερνητικό συνασπισμό καθώς χωρίς την συμμετοχή του δεν υπάρχει αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Κατά τα άλλα το μέλλον της ευρωπαϊκής οικοδόμησης πέρα από κάποιες γενικόλογες αναφορές λάμπει διά της απουσίας του από τον διάλογο και την αντιπαράθεση στην Πολιτική Σκηνή στο Βερολίνο.
Έτσι το ερώτημα αν η Γερμανία θα ξαναγίνει Ατμομηχανή ή θα παραμείνει τροχοπέδη στην εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα παραμείνει από ότι φαίνεται για το ορατό μέλλον αναπάντητο.
Ακυβέρνητη Πολιτεία;
Λίγο πριν την Πανδημία, στα τέλη του 2019, όταν έκλεινε ένας χρόνος από την έναρξη της εξεγερσιακής διαμαρτυρίας των Κίτρινων Γιλέκων, το κυρίαρχο ερώτημα ως προς τις πολιτικές εξελίξεις στην Γαλλία δεν ήταν άλλο από το αν ο Μακρόν θα μπορέσει να επανεκλεγεί την Άνοιξη του 2022, κλείνοντας στη Λεπέν για δεύτερη φορά τον δρόμο για το Μέγαρο των Ηλυσίων.
Σήμερα το ερώτημα που τίθεται στην περίπτωση που τεθεί υπό έλεγχο η Πανδημία εντός του 2021 είναι αν ένα γενικευμένο στο σύνολο της Γαλλίας κύμα διαμαρτυρίας θα επιτρέψει στον Μακρόν να ολοκληρώσει ομαλά την θητεία του.
Τέλος εποχής;
Θα μπορέσει ο Ερντογάν να πετύχει έναν συνολικό συμβιβασμό με τον Μπάιντεν, που να διασφαλίζει την σταθεροποίηση της παραπαίουσας Οικονομίας της Τουρκίας με όρους που να μην ακυρώνουν το αφήγημα για αναβάθμιση της χώρας στους διεθνείς συσχετισμούς;
Η απάντηση θα κρίνει κατά πόσον ο Ερντογάν θα μπορέσει να διεκδικήσει την επανεκλογή του το 2023, τηρώντας έστω και τα προσχήματα της δημοκρατικής κοινοβουλευτικής κανονικότητας.
