Θα εισβάλλει ο Πούτιν στην Ουκρανία;
Και αν ναι που και με ποιο στόχο;
Τα σενάρια ποικίλουν με το επικρατέστερα να είναι η εδαφική σύνδεση της Κριμαίας με την περιοχή του Ντόνμπας η οποία ελέγχεται από ρωσόφωνους αυτονομιστές μια κίνηση που θα καθιστούσε την Αζοφική Θάλασσα ρωσική λίμνη.
Αν το Κρεμλίνο υιοθετούσε το παραπάνω σενάριο θα είχε πυροβολήσει στα πόδια του, θα είχε κάνει μια μοιραία κίνηση σε βάρος των ζωτικών συμφερόντων της Ρωσίας.
Πρώτον θα δικαιολογούσε όλους όσοι εδώ και τριάντα χρόνια προειδοποιούν ότι η Μόσχα είναι μια αναθεωρητική-ρεβανσιστική δύναμη που στοχεύει στην παλινόρθωση της Σοβιετικής Ένωσης.
Επί πλέον θα νομιμοποιήσει ως μονόδρομη επιλογή για την Δύση την περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ με άμεση ένταξη της Ουκρανίας, αλλά και της Φιλανδίας και της Σουηδίας.
Εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία θα προκαλούσε σοβαρό βραχυκύκλωμα στις σχέσεις της Μόσχας με το Βερολίνο αλλά και με όλες τις ευρωπαϊκές δυνάμεις οι οποίες στον ένα η στον άλλο βαθμό διαφοροποιούνται και εναντιώνονται στην ρωσοφοβική στάση της Πολωνίας και των τριών Βαλτικών Χωρών.
Επιπλέον θα πάγωνε για άγνωστο χρονικό διάστημα κάθε συζήτηση για αμυντική χειραφέτηση της Ε.Ε με τις ΗΠΑ να επανέρχονται στην θέση του κύριου αν όχι του μοναδικού αξιόπιστου αντίβαρου στην επιθετικότητα της Ρωσίας.
Με δεδομένη την περιορισμένη αξιοπιστία των παραπάνω σεναρίων στο Λονδίνο κυκλοφόρησε μια πρώτη μετάλλαξη της επικείμενης εδώ και τώρα ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.
Πρόκειται για το σενάριο πραξικοπήματος στο Κίεβο που ανατρέπει την κυβέρνηση Ζελένσκι και εγκαθιστά στην εξουσία μαριονέτες της Μόσχας που ζητούν επισήμως στρατιωτική βοήθεια από την Ρωσία.
Οι στόχοι του Πούτιν που όντως επέλεξε να κλιμακώσει την ένταση με κύριο μοχλό την συγκέντρωση στην ρωσοουκρανική μεθόριο δύναμης 100.000 και πλέον στρατιωτών με υπερσύγχρονο οπλισμό και οπλικά συστήματα είναι ευρύτεροι και έχουν σε κάποιο βαθμό προωθηθεί το τελευταίο δίμηνο.
Το Κρεμλίνο θέλει να διεξαγάγει αρχής γενομένης με διμερείς διαβουλεύσεις με την Ουάσιγκτον μια συνολική διαπραγμάτευση για μια νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας στην Ευρώπη στην οποία η Ρωσία θα μετέχει ισότιμα.
Προϋπόθεση για την παραπάνω εξέλιξη είναι πρώτον η αναβίωση της Συνθήκης ΗΠΑ-ΕΣΣΔ για την κατάργηση των πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς στην Ευρώπη που υπέγραψαν τον Σεπτέμβριο του 1987 οι τότε υπουργοί Εξωτερικών των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ Σουλτς και Σεβαρτνάτζε.
Πέραν της συμφωνίας που κατήργησε τους αμερικανικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς Πέρσιγκ και Κρουζ και τους αντίστοιχους σοβιετικούς SS-20, o Πούτιν επείγεται για την σύναψη μιας Συμφωνίας για Αμοιβαία και Ισόρροπη μείωση των Δυνάμεων στην Ευρώπη κατά το πρότυπο της Συνθήκης του 1988 που ολοκληρώθηκε μετά από 19(!) χρόνια πολυμερών διαπραγματεύσεων στην Βιέννη.
Ο Πούτιν με δύο λόγια θέλει να τερματισθεί εδώ και τώρα η προσπάθεια της Δύσης να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς ασφαλείας στην Ευρώπη με πλήρη παράκαμψη και περιθωριοποίηση της Μόσχας.
Μια εισβολή στην Ουκρανία πέραν των όποιων πληγμάτων που θα προκαλούσαν στην Οικονομία της Ρωσίας οι κυρώσεις της Δύσης θα εγκλώβιζε την Μόσχα σε απομόνωση και περιθωριοποίηση.
Με δυο λόγια μια εισβολή στην Ουκρανία θα ήταν ένα δεύτερο μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991 συντριπτικό πλήγμα για την Ρωσία που θα επέστρεφε στην απομόνωση της από την ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη που τερμάτισαν στις αρχές του 18ου αιώνα ο Πέτρος ο Μέγας εξασφαλίζοντας ακτογραμμή στην Βαλτική και μετά το μέσο του ίδιου αιώνα η Μεγάλη Αικατερίνη με τον έλεγχο της βόρειας ακτογραμμής του Ευξείνου Πόντου.
