Ένα μυστικό που έχουν μάθει πια όλοι στις Βρυξέλλες είναι ότι η Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν αναμένεται να εξασφαλίσει μια ακόμα πενταετή θητεία ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κομισιόν. Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο της εφημερίδας «Politico», ο ιδανικός πρόεδρος που θα μπορούσε να εξισορροπήσει την κατάσταση και συμβάλλει στην αντιμετώπιση των προκλήσεων της Ευρώπης δεν είναι άλλος από τον Μάριο Ντράγκι.
«Πράγματι, με την Χριστιανική Ευρωπαϊκή Ένωση της Γερμανίας να την ανακηρύσσει ως υποψήφια του κεντροδεξιού κόμματος EPP για τις επερχόμενες ευρωεκλογές του Ιουνίου, μια τέτοια κατάληξη είναι αναπόφευκτη. Το ευρωπαϊκό κόμμα EPP παραμένει μπροστά στις δημοσκοπήσεις, καθώς αναμένεται να κερδίσει περίπου 176 θέσεις σε αντίθεση με τις 138 θέσεις που περιμένουμε να κερδίσουν οι σοσιαλιστές. Και το πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές θα είναι και αυτό που θα αποφασίσει ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της Κομισιόν», γράφει το Politico.
Κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον από το ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της Κομισιόν, ωστόσο, είναι το εξής ερώτημα: ποιον θα επιλέξουν οι ευρωπαίοι ηγέτες ως επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου – και τι ακριβώς σημαίνει αυτό για τις προτεραιότητες και τους στόχους των ευρωπαϊκών ηγετών σε βάθος πενταετίας.
Αφού επέλεξαν να διευθύνουν το χαρτοφυλάκιο του Ύπατου Εκπροσώπου της Ε.Ε για τις εξωτερικές υποθέσεις για τις τρεις τελευταίες θητείες, οι σοσιαλιστές εποφθαλμιούν την συγκεκριμένη θέση, με σκοπό φυσικά να κερδίσουν λίγη παραπάνω επιρροή στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αλλαγή αυτή οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι η επιρροή του Ύπατου Εκπροσώπου μειώνεται σταδιακά τα τελευταία χρόνια, με την μείωση αυτή να γίνεται όλο και πιο ραγδαία, από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Και με την Φον Ντερ Λάιεν να έχει θέσει την άμυνα στο επίκεντρο της πολιτικής ατζέντας της για την επόμενη θητεία, η τάση αυτή φαίνεται πως μάλλον θα συνεχιστεί.
Λαμβάνοντας, λοιπόν, υπόψη ότι οι σοσιαλιστές μάλλον θα έρθουν δεύτεροι στις ευρωεκλογές, μια ηγεσία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσε να εξισορροπήσει τα πράγματα για αυτούς. Όμως υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα: η έλλειψη υποψηφίων για έναν τέτοιο ρόλο.
Οι υποψήφιοι ηγέτες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Εφόσον η θέση αυτή απαιτεί τόσο την διεύθυνση συζητήσεων όσο και την έκδοση ετυμηγοριών ανάμεσα στους ευρωπαίους ηγέτες, ο ηγέτης του Κοινοβουλίου θα πρέπει να είναι είτε εν ενεργεία είτε πρώην αρχηγός κράτους.
Για τους σοσιαλιστές, τα αξιόπιστα ονόματα που υπάρχουν αυτή την στιγμή είναι:
- Ο πρώην πρωθυπουργός της Πορτογαλίας Αντόνιο Κόστα
- Ο πρώην πρωθυπουργός της Σουηδίας Στέφαν Λόφβεν
- Ο Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ
- Η πρωθυπουργός της Δανίας Μέτε Φρεντεριξεν
Σύμφωνα με το Politico, όπως μια πρόσφατη δημοσκόπηση «έδειξε» τον Κόστα ως τον επικρατέστερο υποψήφιο των σοσιαλιστών.
Φυσικά, δεν πρόκειται για μια εξέλιξη που προκαλεί εντύπωση, καθώς ο Κόστα κατόρθωσε αφενός να καθοδηγήσει αποτελεσματικά την Πορτογαλία σε μια περίοδο που η Ευρωζώνη αντιμετώπιζε κρίση, αφετέρου διατηρεί μέχρι και σήμερα πολύ καλές σχέσεις με τους ευρωπαίους ηγέτες.
Τα βασικά του εμπόδια είναι δύο: η έρευνα για διαφθορά που τον εξανάγκασε σε παραίτηση (αν και είναι πιθανόν η υπόθεση να διαλευκανθεί μέσα στους επόμενους μήνες) και η ήττα του στις εθνικές εκλογές.
Όπως, όμως, αναφέρει το Politico, παρά τα πολιτικά και διπλωματικά προτερήματα του Κόστα, υπάρχει ένα ακόμα πιο ενδιαφέρον πρόσωπο για την θέση του ηγέτη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου -και αυτός δεν είναι άλλος από τον πρώην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και πρώην Ιταλό πρωθυπουργό, Μάριο Ντράγκι.
«Τόσο στις Βρυξέλλες, όσο και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, υπάρχει μια ολοένα και αυξανόμενη αποδοχή της αντίληψης ότι το Κοινοβούλιο θα επωφελούταν εάν ηγείτο από έναν πολιτικό που οδεύει προς το τέλος της πολιτικής του καριέρας, που έχει ένα εκτόπισμα, μια ξεκάθαρη ευρωπαϊκή ταυτότητα και κυρίως που δεν θα καθοδηγείται από τα καθημερινά πρωτοσέλιδα των εφημερίδων», επισημαίνει το άρθρο του Politico.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα του άρθρου και επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του Eurasian Group, το προφίλ του Ντράγκι θα ταίριαζε σε αυτή την περιγραφή και θα βοηθούσε στην επαναφορά της ισορροπίας μεταξύ των δύο πιο ισχυρών ευρωπαϊκών ιδρυμάτων.
«Αλλά, όπως πάντα, οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν θέλουν να επισκιαστούν με κάποιον που έχει το εκτόπισμα του Ντράγκι. Όπως είπε ένα ηγετικό στέλεχος της Ε.Ε. το οποίο ζήτησε να παραμείνει ανώνυμο: ‘Ο Ντράγκι θα έλεγχε την πολιτική ατζέντα, αλλά ποιος θα έλεγχε τον Ντράγκι’;».
Ένα ακόμα πρόβλημα με τον Ντράγκι είναι πως δεν είναι πολιτικά ευθυγραμμισμένος «γεγονός που μειώνει σημαντικά τις πιθανότητές του, καθώς οι σοσιαλιστές ξεκάθαρα θέλουν να λάβει το χρίσμα ένας από τους δικούς τους».
Ωστόσο, αυτό που θεωρείται ως το μεγαλύτερο μειονέκτημα του Ντράγκι είναι αυτό που θα έπρεπε να προκαλεί τη μεγαλύτερη ανησυχία – η ουσιαστική προοπτική που εκπροσωπεί, ιδίως η ειλικρινής υποστήριξή του για περισσότερο κοινό δανεισμό της Ε.Ε., με σκοπό την αντιμετώπιση των γεωπολιτικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Ευρώπη.
«Σε τελική ανάλυση, η προσέγγιση του Ντράγκι με τη λογική ‘θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί ήταν εκείνη που έσωσε την Ευρωζώνη. Και οι ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να ακολουθήσουν στο ίδιο πνεύμα για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις με τις οποίες έχει έρθει πρόσωπο με πρόσωπο η Ευρώπη, για ακόμα μια φορά».
