Πέθανε σε ηλικία 86 ετών, ο βρετανός σκηνοθέτης Χιου Χάντσον, που έγινε διάσημος με το βραβευμένο με Όσκαρ αριστούργημα «Δρόμοι της Φωτιάς» (Chariots of Fire). O Χάντσον άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Λονδίνου, όπου νοσηλευόταν λόγω πρόσφατης περιπέτειας της υγείας του, όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του.
Σε ανακοίνωση που εκδόθηκε εκ μέρους της οικογένειάς του αναφέρεται: «Ο Χιου Χάντσον, 86 ετών, αγαπημένος σύζυγος και πατέρας, πέθανε στο νοσοκομείο Charing Cross στις 10 Φεβρουαρίου μετά από σύντομη ασθένεια. Αφήνει πίσω τη σύζυγό του, τον γιο του και την πρώτη του σύζυγο».
Προτού ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, ο Χάντσον σκηνοθετούσε τηλεοπτικές διαφημίσεις στα τέλη της δεκαετίας του 1960 πριν πιάσει δουλειά στο πλευρό του Άλαν Πάρκερ ως δεύτερος σκηνοθέτης στην ταινία «Midnight Express».. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 σκηνοθέτησε ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στον Αργεντινό Χουάν Μανουέλ Φάντζιο, θρυλικό οδηγό αγώνων της Formula 1.
Χιου Χάντσον: Οι «Δρόμοι της Φωτιάς»
Οι «Δρόμοι της Φωτιάς», η ιστορία των βρετανών δρομέων που αγωνίστηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924, σάρωσε τα Όσκαρ το 1981 – μεταξύ αυτών το βραβείο Καλύτερης Ταινίας και το βραβείο Καλύτερης Μουσικής, την οποία έγραψε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου.
Μάλιστα, η ταινία είχε χρηματοδοτηθεί από την εταιρίας παραγωγής του εκατομμυριούχου Ντόντι Αλ Φαγιέτ, του τελευταίου συντρόφου της πριγκίπισσας Νταϊάνα.
Αναφέρεται στην αληθινή ιστορία δύο Βρετανών ερασιτεχνών δρομέων οι οποίοι, καθένας για δικούς του λόγους, έβαλαν στόχο να κερδίσουν το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι, που πραγματοποιήθηκαν στο στάδιο Κολόμπ.
https://www.youtube.com/watch?v=CSav51fVlKU
Η ταινία είναι βασισμένη στην αληθινή ιστορία δύο Βρετανών ερασιτεχνών δρομέων που έχουν βάλει στόχο, να κερδίσουν το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι στο τρέξιμο 100 μέτρων και που το κατάφεραν. Πρόκειται για τον Χάρολντ Έιμπραχαμς ο οποίος είναι εβραϊκής καταγωγής και βιώνει τον κρυφό ρατσισμό των Άγγλων, επιθυμεί την συμμετοχή του στους Αγώνες προκειμένου να πάρει το αίμα του πίσω, και τον Έρικ Λίντελ, θεολόγο ο οποίος είναι από τη φύση του γρήγορος και θέλει να τιμήσει το Θεό για το χάρισμα που κατέχει.
Η γνωριμία με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου
Το καλοκαίρι του 1981, ο Χιου Χάτσον τηλεφώνισε στον Βαγγέλη Παπαθανασίου και οι δυο τους συναντήθηκαν με τον Ντέιβιντ Πούτναμ. Ο θρύλος λέει ότι η αρχική επιλογή του σκηνοθέτη ήταν να χρησιμοποιήσει ένα παλαιότερο κομμάτι του Παπαθανασίου, το «L’ Enfant». Εκείνος όμως τους έδωσε άλλη μια επιλογή, γράφοντας ένα καινούργιο κομμάτι. Για τον Χάτσον δεν υπάρχει δίλημμα: Χρησιμοποιεί στην εναρκτήρια σκηνή τη νέα σύνθεση του Παπαθανασίου, ενώ το «L’ Enfant» χρησιμοποιείται σε άλλη σκηνή της ταινίας.
To μουσικό θέμα των τίτλων έμελλε να γίνει ένα παγκοσμίως ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και δημοφιλή κινηματογραφικά κομμάτια όλων των εποχών. Η μουσική χρησιμοποιήθηκε στην αρχή και στο τέλος, στην ίδια σκηνή, όπου οι δρομείς τρέχουν σε αργή κίνηση σε μία παραλία.
