Η κοινή ανακοίνωση την Παρασκευή των Υπουργών Εξωτερικών Γαλλίας – Γερμανίας που προειδοποιεί την Πολωνία ότι κινδυνεύει η συμμετοχή της στην Ε.Ε αν δεν υπάρξει πλήρης και άνευ όρων τήρηση των κανόνων της Ένωσης δεν πρέπει να μας ξεγελά.
Η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Πολωνίας που αποφάνθηκε ότι κάποια άρθρα των ευρωπαϊκών συνθηκών είναι ασύμβατα με το σύνταγμα της χώρας δεν αποτελεί ούτε μια πολωνική εξαίρεση, ούτε συνιστά μια παρατεταμένη κρίση προσαρμογής των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης στους κανόνες της Ε.Ε ,ούτε καν μια εθνική περιχαράκωση που περιορίζεται και χαρακτηρίζει την Τετράδα του Βιζεγκραντ (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία και Σλοβακία).
Από τότε που με την έναρξη της Κρίσης στην Ευρωζώνη την Άνοιξη του 2010 όταν η Ελλάδα έχασε την πρόσβαση στις Αγορές, ένα από τα κύρια επιχειρήματα όσων στην Γερμανία και αλλού θέλουν να μην προχωρήσει η Ε.Ε-Ευρωζώνη σε αμοιβαιοποίηση του κινδύνου μέσω κοινού δανεισμού και στην άμβλυνση των περιφερειακών ανισοτήτων ανάμεσα στον πλεονασματικό Βορρά και τον ελλειμματικό Νότο είναι η ασυμβατότητα των παραπάνω εργαλείων τόσο με τα εθνικά Συντάγματα όσο και με τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες.
Και όχι μόνον καθώς υπάρχουν και άλλα πιο ανησυχητικά δείγματα γραφής από τις προσφυγές ανησυχούντων πανεπιστημιακών οικονομολόγων στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης το οποίο ως άλλος Πόντιος Πιλάτος παραπέμπει το θέμα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επικαλούμενο αναρμοδιότητα.
Κορυφαία ενέργεια βραχυκυκλώματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης εξίσου αν όχι περισσότερο ανησυχητικής από την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Πολωνίας είναι το Φρένο Χρέους η Κόφτης Χρέους που προώθησε ο Σόιμπλε.
Ο Κόφτης Χρέους που τερματίζει προκαταβολικά κάθε συζήτηση για μόνιμη εγκατάλειψη του ασφυκτικού πλαισίου του Συμφώνου Σταθερότητας δεν υιοθετήθηκε απλά και μόνον από την Μπούντεσταγκ αλλά ενσωματώθηκε στον Θεμελιώδη Νόμο, το Γερμανικό Σύνταγμα δηλαδή, με μια σαρωτική πλειοψηφία που ξεπερνούσε την απαιτούμενη ενισχυμένη πλειοψηφία των δύο τρίτων που απαιτείται για την έγκριση συνταγματικών τροποποιήσεων.
Με άλλα λόγια αν και όταν μια κυβέρνηση στο Βερολίνο θελήσει να υιοθετήσει χαλαρή δημοσιονομική πολιτική με στόχο την διασφάλιση της ανάπτυξης με την χρηματοδότηση υποδομών και την αύξηση της ζήτησης χρειάζεται πλειοψηφία των δυο τρίτων για να απαλειφθεί από το Σύνταγμα ο Κόφτης!
Αν η Πολωνία κατηγορείται και ορθά ότι αντιμετωπίζει την διαχείριση της ένταξης της στην Ε.Ε με όρους του Μεσοπολέμου η ακόμη χειρότερα με όρους συμμαχιών του 19ου αιώνα τι να πει κανείς για την Γερμανία;
Ας θυμηθούμε την αποχαιρετιστήρια τελετή που οργάνωσαν πριν από τέσσερα χρόνια στο προαύλιο του Υπουργείου Οικονομικών στο Βερολίνο οι εργαζόμενοι προς τιμήν του αποχωρούντος Σόιμπλε που σχημάτισαν με έναν ανθρώπινο κύκλο ένα μαύρο μηδέν (SchwarzeNull) που συμβολίζει την «τοτεμική προσήλωση» στον στόχο των μηδενικών δημοσιονομικών ελλειμμάτων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι προχθές ο Χριστιανοδημοκράτης Πρωθυπουργός του Σάαρλαντ τόνισε ότι το κόμμα του πρέπει να εγκαταλείψει τις τοτεμικές εμμονές όπως το φρένο χρέους που εμποδίζει τον εκσυγχρονισμό των Υποδομών.
Μόνον αν πάρουμε υπόψη την εθνική αναδίπλωση –περιχαράκωση της Γερμανίας θα μπορέσουμε να καταλάβουμε πώς τα τελευταία χρόνια αργά αλλά σταθερά η Βαρσοβία διολισθαίνει προς την απόσχιση από την ευρωπαϊκή οικογένεια.
Πολύ απλά η δυναμική του Polexit αναπτύχθηκε και αναπτύσσεται στην σκιά μιας α λα καρτ αντίληψης για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση σαν μια φανταστική διώρυγα που συνδέει τον ποταμό Βιστούλα που διασχίζει την Βαρσοβία με τον ρου του Σπρέε στην καρδιά του Βερολίνου…
