Κανόνας πρώτος: στην πολιτική τίποτε δεν τελειώνει, προτού τελειώσει. Π.χ ο Αντώνης Σαμαράς βρέθηκε στην έρημο, αλλά επέστρεψε και έγινε Πρωθυπουργός.
Κανόνας δεύτερος: στην πολιτική όλα τελειώνουν, αν τελειώσουν. Ο Γ. Παπανδρέου τα έχασε όλα και αν ο εκάστοτε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν τον βάλει στο ψηφοδέλτιο, μένει εκτός Βουλής.
Σε ποιον από τους δυο κανόνες υπάγεται η περίπτωση της Άννας Διαμαντοπούλου – έστω και ως μικρότερο πολιτικό μέγεθος;
Όταν, το 2012, οι ψηφοφόροι της Α’ Αθήνας της γύρισαν την πλάτη, αποχώρησε αυτοβούλως από το ΠΑΣΟΚ. Έκτοτε, έκανε… ΙΧ πολιτική, με δηλώσεις απαξίωσής του και μια απόπειρα να στήσει τσαντίρι με τους Ραγκούση και Φλωρίδη.
Είδε ότι δεν τραβάει και το εγκατέλειψε. Αλλά από το 2019 δεν βρήκε θέση στο οβάλ τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου – όπως άλλοι. Παρότι ευχόταν αυτοδυναμία της ΝΔ και έβγαζε φωτογραφίες αγκαζέ με τον Άδωνη – που τη λατρεύει πάντα.
Για ποιο λόγο επέστρεψε στο κόμμα που είχε εγκαταλείψει; Είναι αρκετά ευφυής για να αντιλαμβάνεται ότι δεν είχε πιθανότητες να πάρει την ηγεσία του.
Απολωλός πρόβατο, που επέστρεψε στο μαντρί; Δούρειος ίππος με διαβρωτική αποστολή: να νερώσει το χαρμάνι του σημερινού ΠΑΣΟΚ και να δημιουργήσει προγεφύρωμα αλλαγής πορείας του; Θέλει να «κρυφτεί» στις γραμμές του, μαζί το «Δίκτυο» που συντηρεί τα τελευταία χρόνια;
Όταν τη δέχθηκαν ως υποψήφια για την ηγεσία -περίπου α λα Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ- ισχυρίσθηκε ότι τα φαινόμενα απατούσαν: πάντα το κουβαλούσε μέσα της. Μεταξύ μας: με τόσους διορισμούς που του οφείλει και να ήθελε να το ξεχάσει δεν γίνεται.
Πριν λήξουν οι εκλογές, ζητάει συνέδριο για να «τρουπώσει» και οργανωτικά – υποψήφια πρόεδρος δεν είναι ρόλος. Πρακτικά για να ολοκληρωθεί ο «εξαγνισμός» της και να αναλάβει ρόλο ομαδάρχισσας – εξελισσόμενη σε εγκαιροφλεγή βόμβα νεκρανάστασης του, κακόφημου, «εκσυγχρονισμού».
Απολογούμενη στη μομφή για ωσμώσεις με τον Μητσοτάκη είπε ότι δεν έγινε και τίποτε: μόνο το αίτημά της για τον ΟΟΣΑ ικανοποίησε. Αλλά οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ το είδαν αλλιώς: γιατί να βγάλουν πρόεδρο κάποια που είχε παρτίδες με την κυβέρνηση της Δεξιάς, όταν ο σκοπός τους είναι να μην την αφήσουν σε χλωρό κλαρί;
Ως υποψήφια πρόβαλε ότι η συμμετοχή θα φτάσει στις 400.000, υπονοώντας ότι θα τη διευρύνει η παρουσία της. Τελικά έφαγε από τα έτοιμα. Αν πήγαν νεοδημοκράτες να την ενισχύσουν, δεν ήταν αρκετοί και έμεινε στους 58.809 ψήφους και κάτω από 20%.
Παρότι η ψηφοθηρική καμπάνια της εξετράπη στον λαϊκισμό: μεσημεριανάδικα, εξομολογήσεις για τον ιδιωτικό βίο και την οικογένειά της -σαν οι άλλοι υποψήφιοι να μην είχαν κανέναν στον κόσμο- με κερασάκι την καριέρα της, που την καθιστά επαρκή για Πρωθυπουργό. Μπορεί. Όχι όμως του ΠΑΣΟΚ, όπως κατέληξαν οι οπαδοί του.
Με την επίδοσή της ούτε ηγετική, ούτε πρωθυπουργική ήταν η επιστροφή της. Απλώς έκοψε από τη δεύτερη θέση τον Γερουλάνο. Αν ανατρέξουμε στις εποχές των συγκρίσεων με Χίλαρι και τη Σεγκολέν δεν έπεσε έξω: την τύχη τους έχει.
Τώρα δηλώνει ότι θα μείνει υπό τον νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Η φιγούρα της, ειδικά αν επικρατήσει ο Ανδρουλάκης, θα δείχνει παράταιρη. Καθώς η πολιτική έχει και μια παιδαγωγική πλευρά, η παιδαγωγική της περίπτωσής της είναι αρνητική.
