Ο αναβαπτισθείς, Νίκος Ανδρουλάκης, σχεδιάζει αλλαγές στο ΠΑΣΟΚ, όπως σας ενημέρωσε νωρίς το πρωί σήμερα το iEidiseis.gr, ώστε να καταστεί κυβερνώσα δύναμη, απέναντι στη ΝΔ.
Καλή ιδέα. Αλλά το να λες ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές, είναι σαν να λες ότι ο σημερινός Παναθηναϊκός θα ξαναπάει στο Γουέμπλεϊ.
Για να μπει σ’ αυτό τον δρόμο το ΠΑΣΟΚ, πρέπει να αλλάξει. Και αυτό έρχεται σε αντίθεση με την εντολή της «συνέχειας» που έδωσε η κομματική βάση.
Κατά τις πληροφορίες της Έλλης, άξονας των αλλαγών θα είναι η συγκρότηση ισχυρής ηγετικής ομάδας. Σε απλή μετάφραση: κεντρικό όργανο αποφάσεων, στο οποίο θα μετέχουν και οι άλλοι διεκδικητές της ηγεσίας.
Εδώ σε θέλω κάβουρα… Τα όργανα λειτουργούν με πλειοψηφίες. Αν οι πέντε πλειοψηφούν και επιβάλουν τις αποφάσεις τους, τι νόημα έχει η επικράτηση Ανδρουλάκη; Αν διατηρήσει τον έλεγχο ο ίδιος – ήδη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα τον έχει – διαμορφώνοντας πλειοψηφία ημετέρων στο κόμμα, γιατί να μετέχουν οι άλλοι;
Από μια πλευρά ήδη εκδηλώνεται αμφισβήτηση του προεδρικού ιμπέριουμ. Η κυρία Διαμαντοπούλου, από την επόμενη της νίκης Ανδρουλάκη, παρεμβαίνει με… άνωθεν οδηγίες, δίκην περιορισμού του προνομίου της πρωτοβουλίας του.
Κανένας επικεφαλής κόμματος δεν θα υλοποιούσε όσα του υποδεικνύουν οι εσωκομματικοί ανταγωνιστές του. Ιδιότητα που δεν έχουν απωλέσει όσοι προσπάθησαν να βρεθούν στη θέση του – και στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν ότι εκπροσωπούν το 70% του κόμματος που «ήθελε αλλαγή».
Αυτό σημαίνει ότι μόλις λήξουν οι εθιμοτυπικές επικλήσεις ενότητας και ισορροπιών, θα εμφανιστεί εσωκομματική αντιπολίτευση. Ήδη οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το τίτλο θα διεκδικήσει η πρώην επίτροπος με τη συγκρότηση «ρεύματος εκσυγχρονιστών».
Με άλλα λόγια, όσοι «Σημιτικοί» δεν μετακινήθηκαν στον Μητσοτάκη, θα συσπειρωθούν αναδεικνύοντας τις διαφορές τους με την ηγεσία. Η εσωκομματική αντιπαλότητα θα είναι εμφανής με ζητούμενο: ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, ή Ανδρουλάκης του ΠΑΣΟΚ;
Σ’ αυτό σκηνικό το στοίχημα για τον επανεκλεγέντα δεν είναι ο διοικητικός έλεγχος με φίλιες πλειοψηφίες στα όργανα, αλλά ο πολιτικός – και ιδεολογικός – με τη διαμόρφωση «νέου ΠΑΣΟΚ». Όσο νέο μπορεί να γίνει ένα κόμμα με τον παλιό αρχηγό.
Στην πολιτική ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, μόνο «αν υπάρχει κάτι που αγιάζει το σκοπό», όπως έλεγε ο Τρότσκι. Εν προκειμένω είναι η επικράτηση επί της ΝΔ.
Ωστόσο η νίκη δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός. Για να κερδίσεις τον αντίπαλο πρέπει να διαφέρεις στρατηγικά μαζί του. Πόσο διαφέρει το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη από τη ΝΔ του Μητσοτάκη, με τον Σημιτικό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνησή της;
Πόσο απέχουν οι θέσεις τους στα ελληνοτουρκικά, την ευρωπαϊκή πολιτική και την οικονομία; Καθόλου. Μένουν για αναμέτρηση η κοινωνική πολιτική και η διαχειριστική ικανότητα.
Σ’ αυτό το πεδίο ο Ανδρουλάκης θα βρεθεί μπροστά σε δίλλημα: θα διεκδικήσει τα πρωτεία με αναφορές στο παρελθόν του ΠΑΣΟΚ, ή θα το αφήσει πίσω με πρωτοβουλίες για το μέλλον;
Για να εξαρτάται η απάντηση από τον ίδιο, δεν αρκεί ότι νίκησε στις αρχαιρεσίες. Πρέπει και να κατοχυρώσει εσωκομματικά τη νίκη του.
