Zoi for Prime Minister; Αν πάρουμε τοις μετρητοίς το νέο κύμα δημοσκοπήσεων δεν αποκλείεται.
Ο απόλυτος εφιάλτης για τον Μητσοτάκη, με τόσους σκελετούς στα ντουλάπια του. Διασυρμός για τον Τσίπρα και ταπείνωση για τον Ανδρουλάκη – αν την προτιμήσουν αντί γι’ αυτούς οι ψηφοφόροι…
Αλλά εκτός από τις εικονικές κάλπες των γκάλοπ υπάρχουν και οι πραγματικές: την τελευταία φορά ο Μητσοτάκης πήρε 41%, τον Τσίπρα τον πήρε και τον σήκωσε, ο Ανδρουλάκης ήλθε τρίτος και η Κωνσταντοπούλου μόλις που μπήκε στη Βουλή.
Δυο χρόνια από τότε, στην επικαιρότητά εδραιώνεται ότι ο Μητσοτάκης έπαθε Σαμαρά και πάει για κάτω από 20%, ο Ανδρουλάκης για μονοψήφιο και ο Φάμελλος, ως νέο πρόεδρος υπηρεσίας για φούντο.
Αλλά η Ζωή Κωνσταντοπούλου από το 3,17% χτυπάει αξιωματική αντιπολίτευση και ο «πρίγκιψ» Παύλος Γκλίξμπουργκ που κυκλοφορεί με το ψευδώνυμο Ντεγκρές – ως μετάφραση από τα γαλλικά – έχει ακρωτήριο πάνω από 30%. Μιράκολο…
Προκύπτουν αυτά «από τα γεγονότα και τα περιγραφάς» που λέγε ο Χατζηχρήστος στον «Ηλία του 16ου»; Όχι ακριβώς: από τις «πίτες» και τις «κολώνες» των δημοσκόπων.
Στην ουσία πρόκειται για «προϊόντα» για τα οποία δεν ξέρουμε τίποτε. Τα «ευρήματα» των γκάλοπ διαμορφώνονται στο σκοτάδι.
Παρ’ ότι επηρεάζουν την πολιτική ατμόσφαιρα και το φρόνημα των πολιτών, ουδέποτε η αρμόδια δημόσια αρχή – το ΕΣΡ – και η Βουλή διενήργησαν έλεγχο παραγωγής των «ευρημάτων».
Το «δείγμα», η επεξεργασία του, τα αποτελέσματα, είναι αυτά που λένε οι δημοσκόποι. Πίστευε και μη ερεύνα. Οι εταιρίες «αυτοελέγχονται», υποτίθεται. Και πρέπει να βασιστούμε στον «λόγο» του δημοσκόπου.
Ουδείς άλλος εγγυάται την ακρίβεια των δημοσκοπικών στοιχείων που κοινοποιούνται – τα άλλα δεν ενδιαφέρουν – ούτε γνωρίζουμε ποιος πληρώνει μια μέτρηση, πόσο κοστίζει, που βρίσκεται το υλικό της και αν η εταιρία κάνει δουλειές με το κράτος – και άρα εξαρτάται από την κυβέρνηση.
Συχνά τα ΜΜΕ εστιάζουν στην «αναγωγή επί των εγκύρων» και άλλες «τεχνικές», που διαμορφώνουν το τελικό «αποτέλεσμα». Τι σημαίνει «έγκυρο» σε δημοσκόπηση», όταν οι μισοί δεν απαντούν, ή παραπλανούν, ο Θεός και ο «γκαλοπατζής», ως Μωυσής που κατεβαίνει από το όρος, ξέρουν.
Πάντως η «αναγωγή», δεν είναι γκάλοπ. Είναι η γνώμη του δημοσκόπου.
Κοντολογίς, η δημόσια σφαίρα πάσχει από «δημοσκοπίαση» και δονείται με υλικό σαν την «πυρόσφαιρα» των Τεμπών: δεν είναι εξακριβωμένο! Συχνά είτε διαψεύδεται, είτε λειτουργεί ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Ενίοτε υπερβολικά: το 2023 πήγαμε για ύπνο με τις δημοκοπικές εγγυήσεις για τον Μητσοτάκη γύρω στο 35% και τον Τσίπρα γύρω στο 30% και την επόμενη προέκυψε νταμπλ σκορ.
Κάποιοι δημοσκόποι δικαιολογήθηκαν: «το βρίσκαμε, αλλά δεν το λέγαμε». Τι άλλο βρίσκουν και δεν το λένε; Ή κάποιοι λένε και ότι δεν βρίσκουν;
Οι εκλογές γίνονται με ψήφους και όχι με δημοσκοπικά διαγράμματα. Και οι ψήφοι διαμορφώνονται ως απάντηση στο κεντρικό ζητούμενο της συγκυρίας των εκλογών – με βάση ιστορικές, πολιτικές, οικονομικές, ακόμη και αισθητικές παραμέτρους.
Ο τρέχων δημοκοπικός δείκτης μέλλουσας διακυβέρνησης, δείχνει κάτι που βολεύει τον Μητσοτάκη: την επέλαση προς την πρωθυπουργία μιας γυναίκας με πολιτικές ιδιοτυπίες, που δεν έχει καν κόμμα.
Η ίδια το κομποδένει και αρχίζει να «συζητάει για την πρωθυπουργία» με τον… εαυτό της, κατά δήλωση της. Πολύ θέλει ο άνθρωπος;
