«Υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας»; Η εκ μεταφοράς -από την πίστη ενός Αυστριακού…. μυλωνά ότι θα δικαιωθεί δικαστικά στο Βερολίνο με αντίδικο τον Φρειδερίκο της Πρωσίας- προσδοκία έχει κονιορτοποιηθεί από χρόνια.
Φαίνεται όμως ότι υπάρχουν εις Παρισίους -και δεν χαρίζονται ούτε στους προέδρους της Γαλλικής Δημοκρατίας. Π.χ. ο πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί κυκλοφορεί με «βραχιολάκι». Ο μακαρίτης Ζακ Σιράκ καταδικάσθηκε σε δυο χρόνια φυλάκιση για διαφθορά.
Αυτήν τη φορά η γαλλική Δικαιοσύνη περιέλαβε την, «εν αναμονή πρόεδρο», Μαρίν Λεπέν. Αν δεν αλλάξει κάτι στο Εφετείο, το ακροδεξιό τρίγωνο εξουσίας -που θα συμπλήρωνε με τον Ορμπάν και τη Μελόνι- θα μείνει ανοιχτό.
Η απόφαση του γαλλικού δικαστηρίου έχει δυο όψεις που αφορούν και όσους ζουν στη νότια πλευρά της Βαλκανικής Χερσονήσου.
Η μια σχετίζεται με την ιδιότητα της Ελλάδας ως κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εξουδετέρωση της Λεπέν θα αποδυναμώσει το μόνο -αλλά καταστροφικό για τις μικρές χώρες- πολιτικό αίτημα της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς: να επιστρέψουν στις εθνικές πρωτεύουσες, οι αποφάσεις που έχουν εκχωρηθεί στο κοινοτικό κέντρο.
Στην πράξη θα απαξιώσει τους κοινοτικούς θεσμούς, την εν δυνάμει ομοσπονδιακή ιδέα που υπηρετούν και θα οδηγήσει το κοινοτικό εγχείρημα σε τίτλους τέλους.
Η δεύτερη αφορά τα πολιτικά κόμματα. Είναι σκανδαλώδες ότι ποτέ δεν έδωσαν λογαριασμό για τα κοινοτικά χρήματα που διαχειρίζονται.
Όχι επειδή δεν διαπράττονται αδικήματα σαν αυτά που έστειλαν στο σκαμνί την Λεπέν και τα στελέχη της. Αλλά, γιατί αυτό το θέμα είναι κάτι σαν διακομματικό μυστικό.
Στην Ελλάδα για όλα αυτά γίνεται της… αδιαφάνειας
Εκτός από τα ευρωπαϊκά κονδύλια που καταλήγουν στο κράτος και στην Αυτοδιοίκηση -και από εκεί όπου θέλουν οι κυβερνήσεις και οι τοπικές Αρχές- υπάρχουν και πόροι που καταλήγουν στα κόμματα.
Οι πολιτικές ομάδες στο Ευρωκοινοβούλιο χρηματοδοτούνται από τον προϋπολογισμό του. Τα κονδύλια κατανέμονται σε εθνικά κόμματα μέλη τους, για να δραστηριότητες ευρωπαϊκού περιεχομένου: συνεδριάσεις, δημοσιεύσεις, έρευνες, εκδηλώσεις, λειτουργία think tanks και ιδρυμάτων.
Δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν με αυτά τα λεφτά, εθνικές εκλογικές δαπάνες, λειτουργικά έξοδα, ή αποπληρωμή χρεών. Ήτοι, όσα έστειλαν στο δικαστήριο την Λεπέν -που σε δέκα χρόνια πήρε 4,6 εκατ. ευρώ και τα διέθεσε για εσωτερικές ανάγκες του κόμματός της.
Στην Ελλάδα για όλα αυτά γίνεται της… αδιαφάνειας. Οι ευρωπαϊκής προέλευσης οικονομικές ενισχύσεις, είτε δεν αναφέρονται καν στους ισολογισμούς των κομμάτων, είναι καλύπτονται με παραπλανητικές εγγραφές.
Εξαίρεση αποτελεί η κατακράτηση μέρος των αποζημιώσεων από τους ευρωβουλευτές τους. Αλλά, ορισμένοι ιδιοποιούνται μέρος των ποσών που προορίζονται για τους συνεργάτες τους.
Τέσσερις τουλάχιστον -δυο του ΠΑΣΟΚ και δυο της ΝΔ- κατηγορήθηκαν για αντίστοιχες μεθοδεύσεις, από τις υπηρεσίες του Ευρωκοινοβουλίου και τον Ευρωπαίο εισαγγελέα.
Έχει συμβεί και σε άλλες χώρες, αλλά στην Ελλάδα δεν έφτασαν σε εθνική δίκη για κανέναν -α λα Γαλλία. Παρ ότι η κατάχρηση κονδυλίων του Ευρωκοινοβουλίου, από κόμματα ή μέλη τους, συνιστά υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος.
Κακά τα ψέματα. Χωρίς «δικαστάς εις τας Αθήνας», δεν πρόκειται να ερευνηθεί η ενδεχόμενη μεταφορά στην Ελλάδα, του αρνητικού υποδείγματος της Λεπέν. Και συνακόλουθα η μεταφορά του θετικού υποδείγματος της γαλλικής Δικαιοσύνης.
