Μέσα δεν πάει καλά. Η πρόταση μομφής που… «περίμενε» ο Κυριάκος Μητσοτάκης, απλώς επιβεβαίωσε ότι η χιονοστιβάδα των Τεμπών θα συνεχίσει να τον απειλεί.
Ευλόγως: δεν μπορεί να αποσείσει τις ευθύνες του υπουργού Καραμανλή, να κρύψει ότι ο κρατικός μηχανισμός εξαφάνισε στοιχεία «στο πεδίο» -και δεν έχει εξήγηση για τη φωτιά, που αρχικά επιχείρησε να εξαφανίσει.
Έξω πάει χειρότερα: έμεινε χωρίς ερείσματα. Οι Γάλλοι του Μακρόν δεν τον παίζουν -και βάζουν στο παιχνίδι τον… Ερντογάν. Οι Αμερικανοί του Τραμπ, σύντομα θα του ζητήσουν, με κυνισμό, αποφάσεις στα ελληνοτουρκικά -που κανένας Έλληνας πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να πάρει.
Του μένει η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και την ακολουθεί αβασάνιστα στο «κόλπο των εξοπλισμών». Όπως το στήνει, μαζί με τις ηγεσίες της Γαλλίας και της Γερμανίας, που υποτάχθηκαν στις υποδείξεις των Αμερικανών στο Ουκρανικό και μένουν μετέωρες μετά την αλλαγή πολιτικής της Ουάσιγκτον.
Για να μην απολογηθούν -όπως και οι άλλοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, που έβλαψαν τους λαούς τους και την Ευρωπαϊκή Ένωση- κερδίζουν χρόνο με τον ισχυρισμό ότι θα «εξοπλίσουν» την Ευρώπη.
Έναντι της Ρωσίας, χωρίς την Αμερική και με λεφτά που θα δανειστούν και θα πάρουν από το Κοινοτικό Ταμείο και τους εθνικούς προϋπολογισμούς. Σαν μπίζνα για λίγους, ακούγεται, παρά σαν πολιτικό σχέδιο για την Ευρώπη.
Η Φον ντερ Λάιεν χρησιμοποίησε τον Μητσοτάκη ως «λαγό» της
Η Φον ντερ Λάιεν, με ειδίκευση σ’ αυτόν τον τομέα από τη σκανδαλώδη θητεία της ως υπουργός της Μέρκελ, είχε ήδη προετοιμαστεί για ρόλο «play maker» σ’ αυτό το παιχνίδι.
Θέσπισε στην Κομισιόν χαρτοφυλάκιο Άμυνας -που δεν έχει καμία αρμοδιότητα- ανέθεσε σε μια άπειρα και αλαφροΐσκιωτη Εσθονή την «εξωτερική πολιτική» -που δεν υπάρχει- και υπόσχεται «Ευρωστρατό» -που είναι ανέφικτος. Με την ιδία ευκολία που θα εντάξει και την Ουκρανία στην Ένωση -χωρίς να έχει προϋποθέσεις.
Χρησιμοποίησε τον Μητσοτάκη ως «λαγό» της, στην ιδέα να μην υπολογίζονται στο έλλειμα οι αμυντικές δαπάνες -στο πλαίσιο του περίπλοκου και ανεφάρμοστου σχεδιασμού, που αποδέχθηκε βεβιασμένα το Συμβούλιο.
Περιέργως ο Έλληνας πρωθυπουργός ενώ δήλωσε «πρωταγωνιστής», δεν πρόβαλε ιδιαίτερα την «επιτυχία» του -ούτε καν την αναφορά στην «άμυνα» κατά των απειλών «στα υπόλοιπα σύνορα της Ένωσης».
Προφανώς γιατί δεν έχει απαντήσεις σε εύλογα ερωτήματα. Η «δέσμευση» για τα σύνορα -που υπάρχει από το… 2003!- είναι άνευ αξίας, αφού δεν ορίζονται ρητά. Π.χ. πού ακριβώς είναι τα ευρωπαϊκά σύνορα στην Κύπρο; Πώς ορίζονται στο Αιγαίο, με τις «γκρίζες ζώνες» και το casus belli της Τουρκίας;
Με τη «ρήτρα διαφυγής» οι αμυντικές δαπάνες, δεν παύουν να είναι… δαπάνες -που χρειάζονται χρηματοδότηση. Εκτός από τα δάνεια -που θα διευρύνουν το ελληνικό χρέος- τα υπόλοιπα λεφτά πού θα βρεθούν;
Θα εξαιρούνται συνολικά οι δαπάνες ή μόνο οι αγορές όπλων; Θα αποφασίζει κάθε χώρα μόνη της, τι θα αγοράζει και από πού, ή θα το κανονίζει η Φον ντερ Λάιεν, όπως στα… εμβόλια; Θα μετέχουν η Βρετανία και η Τουρκία και με ποιους ρόλους; Ο «Ευρωστρατός» θα αναφέρεται σε κάθε κυβέρνηση ή μόνο στη διορισμένη Κομισιόν και οι αποφάσεις για τη δράση του από ποιους θα λαμβάνονται;
Πριν ξεκινήσει αυτή η συζήτηση το αδιέξοδο είναι ορατό -ειδικά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη: θα χρειαστεί νέα λαϊκή εντολή, για να έχει αξία η συμμετοχή του στη συνέχεια. Εδώ σε θέλω κάβουρα…
