Παρόντες στη συγκέντρωση του Συντάγματος ο Γιώργος και η Άννα Νταλάρα, σχολίασαν σε συνομιλητή τους: «Ελπίζουμε να μην μας πουν ότι αυτό το πλήθος είναι μόνο δώδεκα χιλιάδες». Είχαν κατά νου τις κυβερνητικές εκτιμήσεις για το προηγούμενο συλλαλητήριο.
Αυτή τη φορά δεν συρρικνώθηκε η συγκέντρωση στην αργκό των κυβερνητικών.- δεν θα μπορούσαν άλλωστε. Προσπάθησαν να το χειριστούν αλλιώς: πρώτα να τη διαλύσουν και στη συνέχεια να την αλλοιώσουν.
Το πρώτο το ανέλαβαν οι κουκουλοφόροι -που βρέθηκαν ανενόχλητοι στον πυρήνα της συγκέντρωσης. Για να προκαλέσουν τρόμο, έριχναν μολότοφ στα τυφλά. Συμπληρωματικά η αστυνομία εκτός από καπνογόνα, έριχνε και νερό… στους συγκεντρωμένους -και τους απωθούσε βίαια από το Σύνταγμα. .
Το κόλπο έβγαζε μάτι: να μην κυριαρχήσουν στις συζητήσεις της ημέρας, το συλλαλητήριο, με το πλήθος και το πάθος του – την οργή τα συνθήματα και τα αιτήματά του. Βόλευαν την κυβέρνηση οι φωτιές, οι καπνοί και οι αψιμαχίες. Το εξασφάλισε για λίγες ώρες. Και επισήμως απέδωσε εύσημα στον « επαγγελματισμό», της αστυνομίας.
Στο καπάκι πήραν το λόγο κάποια κανάλια- ευτυχώς όχι όλα- με τους συνήθεις δημοσιογραφούντες τους-που τις προηγούμενες μέρες απέδιδαν σε όσους θα διαδήλωναν προθέσεις να «κάψουν την Αθήνα».
Τώρα εξηγούσαν ότι «οι γνωστοί άγνωστοι» είναι διαχρονικό φαινόμενο- σαν τις ευθύνες για τα Τέμπη. Και ότι διαδηλωτές διατύπωναν «παράπονα για το κράτος»! Από κοντά και ο απαραίτητος Καλύβας. Παρ΄ τους στο γάμο σου και στη συγκέντρωση σου..
Από το πρωί ο Πρωθυπουργός είχε σπεύσει να ερμηνεύσει τα συλλαλητήρια περίπου ως εκδηλώσεις υπέρ της πολιτικής και της νοοτροπίας του. Το βράδυ πήρε τη σκυτάλη ο πορτ παρόλ του: «Η Δημοκρατία απέδειξε τη δύναμή της, προστατεύοντας τους συμπολίτες μας που συμμετείχαν..»
Ωραία προστασία, όταν δεν ξέρεις αν θα γυρίσεις στο σπίτι σου σακατεμένος από γκλόμπς, με αναπνευστικά προβλήματα από τα καπνογόνα ή μούσκεμα από τις «Αύρες».
Κατά τον Παύλο Μαρινάκη, τα αιτήματα που «εκφράστηκαν συνολικά» ήταν: «Αλήθεια, Δικαιοσύνη, Ποτέ Ξανά». Τα αισθήματα που εκφράσθηκαν για την κυβέρνηση, δεν τα πρόσεξε; Εκτός αν παρακολούθησε άλλη συγκέντρωση. Δεν αποκαλείται: σε άλλη αποστροφή του μίλησε για «ημέρα πένθους» , που «ενώνει όλους τους Έλληνες».
Για σιγά ρε μάστορα. Για να «πενθήσουν» βγήκαν στο δρόμο τόσο άνθρωποι; Όχι για να διαμαρτυρηθούν και να καταγγείλουν την κυβέρνηση, που τους αναγκάζει να διαδηλώνουν για το δίκιο τους;
Κι αυτό με τα συλλαλητήρια που «ενώνουν» γιατί δεν το εξηγούσε ο Πρωθυπουργός εγκαίρως στον Βορίδη, τον Φλωρίδη, τον Γεωργιάδη, τη Βούλεψη και τα άλλα τα παιδιά ; Σε άλλο υπουργικό Συμβούλιο ανήκουν;
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος συμπέρανε ότι στη μνήμη των 57, «η Πολιτεία έχει καθήκον ,το πάνδημο αίτημα του “Ποτέ ξανά” να το μετατρέψει σε ακόμη περισσότερες πολιτικές για ασφαλείς σιδηροδρόμους».
Η ποια; Εναντίον της «Πολιτείας» έγιναν οι διαδηλώσεις; Γιατί υπόλοιποι κατάλαβαν εναντίον της κυβέρνησης. Εκτός αν με την καθεστωτική κουλτούρα της, ταυτίζει τις δυο έννοιες.
Ο συμπαθής ο Μαρινάκης , μιλώντας εκ μέρους του Πρωθυπουργού , πρώτα κολάκευσε τους διαδηλωτές και στη συνέχεια άρχισε να ακυρώνει τους λόγους για τους οποίους διαδήλωναν.
Προφανώς, χάνει μια φάση. Μετά την 28η Φεβρουαρίου, η κυβέρνηση δεν έχει απέναντι της τα συλλαλητήρια, αλλά την κλεψύδρα…
