Ο σώζων εαυτόν σωθείτω – στην Ευρώπη. Οι πολιτικές ηγεσίες της, πρώτα έβλαψαν τις χώρες τους -και την Ευρωπαϊκή Ένωση – μετέχοντας, με φανατισμό και ακρισία, στον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων που έκαναν οι Αμερικανοί με τον Πούτιν στην Ουκρανία.
Τώρα που οι Αμερικανοί μοιράζουν με τον… Πούτιν τους ουκρανικούς πόρους, χωρίς αυτούς, δεν ξέρουν που να σταθούν. Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι- αξιοθρήνητοι παραστάτες του διεφθαρμένου Ζελένσκι.
Ν’ αρχίσουμε με τα δικά μας άσχημα νέα – που μας εξασφάλισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Η εξωτερική πολιτική «μπίζνες και εξοπλισμοί», αντί για διπλωματία και η εθελόδουλη μετατροπή της χώρας σε υποχείριο των ΗΠΑ -στο Ουκρανικό και όχι μόνο- πληρώνονται.
Τα «μεγαλεία» στο Κογκρέσο και οι κομπασμοί για τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», ήταν επιλογές προσωπικής «ηγετοποίησης», με ξένα κόλλυβα. Αποτέλεσμα; Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα δεν έχει ούτε ένα έρεισμα στις ΗΠΑ και το μέγαρο Μαξίμου καταφεύγει στη μόνη μέθοδο που ξέρει: μισθώνει … επικοινωνιολόγους!
Να δούμε τι θα κάνει με την, ανιστόρητη, διάρρηξη των σχέσεων με τη Ρωσία- πέρα από το όριο που επέβαλε η ιδιότητα της χώρας μέλους του ΝΑΤΟ και η πίστη στο διεθνές Δίκαιο. Οικογενειακά το Μητσοτακέικο – εκτός από τον Πρωθυπουργό και η αδελφή του – κήρυξε την Ελλάδα σε …εμπόλεμη κατάσταση με τη Μόσχα.
Στις αμερικανικές εκλογές έβαλαν «όλα τα λεφτά» υπέρ του ανοϊκού Μπάιντεν. Έχασαν τη Ρωσία, χάνουν και την Αμερική. Μακάρι να μην αποδειχθεί ότι έφεραν τη χώρα στο έλεος του «απομονωμένου» Ερντογάν.
Πλέον τους κάνει μαθήματα ευρωπαϊκής πολιτικής ο …Αδωνις. Αφού εκτός από το αμερικανικό χαλί κάτω από τα πόδια τους, χάνουν και το ευρωπαϊκό.
Ο Πρωθυπουργός ήταν απών, στην εφετινή διάσκεψη για την Ασφάλεια- στο Μόναχο . Ούτε ένα τηλέφωνο από ευρωπαϊκή πρωτεύουσα δεν χτύπησε στο μέγαρο Μαξίμου για διαβουλεύσεις. Και ο Μακρόν τον ξέχασε στην ψευδή «ευρωπαικη σύνοδο» που οργάνωσε στο Παρίσι: κάλεσε τη Δανία και την Πολωνία, αλλά όχι την Ελλάδα.
Αυτό που είδαμε ήταν ντροπή – και πισώπλατο χτύπημα- για την κοινοτική Ευρώπη. Αντι να συγκληθεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο -και κάθε χώρα μέλος να αναλάβει τις ευθύνες της, ο, αποσταθεροποιημένος, Γάλλος φώναξε μια μειοψηφία τρομοκρατημένων αρχηγών κυβερνήσεων και δύο διορισμένους επικεφαλής οργάνων.
Συν τον γραφειοκράτη επικεφαλής του ΝΑΤΟ και τον Πρωθυπουργό της -φιλοαμερικανικής και εκτός Ένωσης – Βρετανίας. Τι δουλειά είχαν το τραπέζι ο Στάρμερ και ο Ρούτε; Αυτοί θα διαμορφώνουν την πολιτική συσπείρωση που χρειάζεται η Ευρώπη έναντι του Τραμπ;
Με την πρωτοβουλία του ο Μακρόν έγινε μοιραίος για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η φιλοτραμπική Μελόνι του μίλησε για «σόου κατακερματισμού» και είχε δίκιο. Ο ίδιος την κατέστησε από μειοψηφική φωνή, κεντρική φιγούρα, στη διασπαστική σύναξη. Που εξυπηρετούσε όσους είναι τελειωμένοι στις χώρες τους, επειδή ο νέος πλανητάρχης στήνει προγεφυρώματα στην ακροδεξιά της Ευρώπης- όχι στους ίδιους- υποτακτικούς του προκατόχου του.
Έστειλε τον αντιπρόεδρό του να τους απαξιώσει τραμπουκίζοντάς τους κατά πρόσωπο. Ουδείς αποχώρησε για να σώσει τουλάχιστον τα ευρωπαϊκά προσχήματα. Έκαναν δηλώσεις…μετά. Και…υπερ του Ζελένσκι.
Είναι οι «ηγέτες» που έφεραν την «Ευρώπη των 27» στο χειρότερο σημείο της ιστορίας της και τις κυβερνήσεις τους απέναντι στους ψηφοφόρους τους. Με πρώτον τον αποτυχημένο Σόλτς- που έγινε …αντιαμερικανός, αφού έχασε και τις αμερικανικές πλάτες και τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους.
Κακά τα ψέματα. Στην Ευρώπη ζητείται -εθνική και κοινοτική- ηγεσία για να μαζέψει τα σπασμένα των επικεφαλής κυβερνήσεων και πολιτικών ομάδων που αποδείχθηκαν κατώτεροι της Ευρώπης.
Πρωτίστως, νέοι εκπρόσωποι του άξονα Γαλλία-Γερμανία, νέα Κομισιόν και νέες πολιτικές – που οδηγούν στην ομοσπονδοποίηση και νέες ισορροπίες με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ..
ΥΓ. Η Ντόρα Μπακογιάννη κατάλαβε – επιτέλους- ότι για να υπάρξει κοινοτική εξωτερική πολιτική και πολιτικής άμυνας, πρέπει «να εκχωρήσουν οι χώρες εθνική κυριαρχία στον κεντρικό ευρωπαϊκό σχεδιασμό». Κάλιο αργά…
