Ο παλιός είναι αλλιώς: με μόλις 15 λέξεις ο Γιάννης Λούλης συμπύκνωσε τρία κεφάλαια της διαδρομής του Αλέξη Τσίπρα στο χρόνο:
-Το πολιτικό του αποτύπωμα, τον -πραγματικό- φυσικό πολιτικό του χώρο και το μέλλον του: «ο Τσίπρας είναι ανεκτίμητος. Να φτιάξει μια καινούργια κεντροαριστερά και όσοι θέλουν να μείνουν»
Για το πρώτο η αφετηρία βρίσκεται στις δημοτικές εκλογές του 2006, όταν ένας νεαρός με μαλλί «καρφάκι», έκανε την πρώτη μεγάλη πολιτική έκπληξη του 21ου αιώνα.
Όχι γιατί τριπλασίασε τη δύναμη του κόμματός του, υπερβαίνοντας το 10% ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων.
Κυρίως γιατί στην παρθενική εμφάνισή του ως πολιτικός είχε φρεσκαδούρα, δομημένο λόγο και απέπνεε απίστευτη οικειότητα.
Σε μια δεκαετία, ήταν ο πρώτος νικητής σε εκλογές από την Αριστερά και ο Πρωθυπουργός της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας που δεν είχε πίσω του πολιτικό τζάκι-ούτε την κυρίαρχη μιντιακή υποστήριξη.
Το δεύτερο κεφάλαιο είναι η μετακίνηση του Τσίπρα από την αυτοπαρουσίασή του, ως επικεφαλής κόμματος της Αριστεράς, στο χώρο της Κεντροαριστεράς- ως φυσικός εκπρόσωπος της οποίας σταδιοδρομεί από το 2012 .
Προφανώς, ο Λούλης του έχει εξηγήσει και κατ΄ ιδίαν ότι το κόλλημα στον όρο «Αριστερά» είναι αντιπαραγωγικό. «Η Νέα Δημοκρατία λέει, είμαστε η Δεξιά;».
Αυτά τα δυο διαμορφώνουν το τρίτο κεφάλαιο: το άλμα στο μέλλον.
Ο Τσίπρας, θα γίνει 50 ετών του χρόνου. Με θητεία στα βαθύτερα της πολιτικής, θα αλλάξει τα δεδομένα, ανεβαίνοντας στη σκηνή από την κεντροαριστερή πόρτα.
Ο Λούλης, επειδή μάλλον τον ξέρει καλά λέει δημόσια τη φράση κλειδί για την προοπτική του: «να μείνουν όσοι θέλουν»- στο νέο κεντροαριστερό κόμμα του.
Αλλιώς: όσοι δεν θέλουν, να φύγουν.
Είναι το μυστικό του επόμενου Τσίπρα: να ξεπεράσει τη φυσική αδυναμία του να μην απομακρύνει πρόσωπα- ακόμη και όταν αυτό είναι όρος πολιτικής του επιβίωσης.
Το μεγαλύτερο δράμα του ως Πρωθυπουργός ήταν να κάνει ανασχηματισμό.
Το μεγαλύτερο μαρτύριό του ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να εξοβελίσει όσους αποδεικνύονται επιζήμιοι.
Δεν έφτασε, ακόμη, στο επίπεδο του Ανδρέα Παπανδρέου: πρώτα διέγραφε και μετά τηλεφωνούσε.
Στο διάστημα 2015-19 που κυβέρνησε δεν διόρισε ποτέ τον εαυτό του Πρωθυπουργό. Ως επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, δεν άσκησε τα προνόμια αρχηγού κόμματος.
Σαν να θέλει να τον ρίξει στη θάλασσα για να μάθει να κολυμπάει, ο Γιάννης Λούλης τον ωθεί στην πίστα που θα ξαναγράψει Ιστορία:
– Να σταματήσει «αυτή την παπαγαλία της Αριστεράς» και να διορίσει τον εαυτό του αρχηγό της νέας Κεντροαριστεράς.
Αν το μεταφέρουμε στον κινηματογράφο, ο πιο κατασταλαγμένος Έλληνας γκουρού της επικοινωνίας σκηνοθετεί τον Τσίπρα, όπως ο Αλφόνσο Κουαρόν τον Κλούνεϊ– με παρτενέρ τη Μπούλοκ- στην ταινία Gravity.
-Βρέθηκε εγκλωβισμένος στο διάστημα, αλλά επέστρεψε στη Γη, μετατρέποντας τη βαρύτητα σε επιλογή…
