Στο ΚΙΝΑΛ κομματική βάση δεν άντεχε ως πρόεδρο κάποιον για τον οποίο εκκρεμεί ποινική δίωξη για δωροδοκία.
Ούτε την υποψία ότι θα μοιραστεί το κόμμα με τον Μητσοτάκη. Έτσι η σαλταδόρικη απόπειρα Λοβέρδου απέτυχε.
Τώρα το ερώτημα είναι: για το ΠΑΣΟΚ που έγινε ΚΙΝΑΛ για να ξεφύγει από τα χρέη και την μνημονιακή κατακραυγή -να ψηφίσει αυτόν που τα προκάλεσε;
Γιατί να εμπιστευθούν ένα πρώην πρόεδρο και Πρωθυπουργό που διέσπασε το κόμμα για να πλήξει τον νόμιμο διάδοχό του;
Ενδεχομένως η τύχη του ΠΑΣΟΚ θα ήταν διαφορετική αν ο Βαγγέλης Βενιζέλος δεν είχε καταδικαστεί από τη διάσπαση του 2015, στο απογοητευτικό 4, 6%.
Παρά την ήττα του την πρώτη Κυριακή , ο Γιώργος Παπανδρέου συνεχίζει την προσπάθεια επιστροφής.
Προτείνοντας απλώς τον … εαυτό του – αν έχει άλλες προτάσεις δεν πήγε στο debate να τις παρουσιάσει – δεν έπεισε ούτε τους μισούς από όσους ψήφισαν το διασπαστικό κόμμα του το 2015.
Με τον ισχυρισμό ότι μπορεί να επαναπατρίσει τους ψηφοφόρους που έδιωξε ο ίδιος, διεκδικεί να τον ψηφίσουν όσοι τον απέφυγαν στον πρώτο γύρο.
Αλλά η επιχειρηματολογία κατά του αντίπαλου του δεν είναι ιδιαίτερης ποιότητας.
Σημείο των καιρών. Όταν ο Μητσοτάκης λέει ότι ο Τσίπρας έβαλε τη χώρα στο Μνημόνιο, γιατί και ο Παπανδρέου – που επιμένει ότι την έβαλε ο … Καραμανλής-να μην ισχυριστεί ότι ο «φίλος του ο Νίκος» δεν συνιστά ανανέωση, όσο ο ίδιος;
Η δολιότητα δεν σπανίζει στην πολιτική, αλλά σπανίως αποδίδει, γιατί η κοινή γνώμη δεν εκτιμά χτυπήματα κάτω από τη μέση.
Τι άλλο είναι όταν λέει ότι επί Σαμαρά – στον οποίο ο ίδιος …εκχώρησε από τηλεφώνου την εντολή που του είχαν δώσει οι πολίτες- «με γραμματέα του ΠΑΣΟΚ τον Ανδρουλάκη, πήγαμε σε λογική νομής της εξουσίας»;
Πως ακριβώς «παλεύει μια ζωή» για το αντίθετο, όταν είχε κάνει το κόμμα προσωπικό του φέουδο- στην επιτροπή οργάνωσης Συνεδρίου το 2008, δεν υπήρχε ούτε ένας του Βενιζέλου- και την κυβέρνησή του άσκηση κηπουρικής;
Τι είναι όταν τώρα υιοθετεί τις σοφιστείες του Λοβέρδου- λέγοντας: «αν εκλεγεί ο Ανδρουλάκης, δεν θα έχουμε στη Βουλή πρόεδρο, να δώσει μάχη απέναντι σε Μητσοτάκη και Τσίπρα».
Μεταξύ μας: κάποιοι τρέμουν στην ιδέα να τη δώσει ο ίδιος και να κάνουν πάρτι οι άλλοι.
Συνιστά αυτογκόλ ότι σχετίζει – στα ξεκούδουνα- τον Ανδρουλάκη με θέματα αρχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση- το βέτο εν προκειμένω.
Γιατί υπενθυμίζει άλλο φάλτσο του: επικαλέστηκε κάτι αντίστοιχο- την κύρωση των Συνθηκών-για διαγράψει τον Σημίτη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα και να τον αφήσει ταπεινωτικά εκτός Βουλής.
Ο Παπανδρέου λέει ότι δεν θα φύγει αν ηττηθεί, επικαλούμενος τις «αρχές του». Αλλά βάζει ακόμη όρους για debete και διατηρεί το ΙΧ κόμμα της διάσπασης, ως καβάτζα.
