Δεν είναι θριαμβευτής, όπως παιανίζει η κομπανία των υποστηρικτών του. Και άλλοι κέρδισαν δεύτερες εκλογές – με υψηλότερα ποσοστά.
Σε απόλυτο αριθμό ψήφων μάλιστα, υστερεί κατά 175.000 του Κώστα Καραμανλή, στην ήττα του το 2009 – με μικρότερο εκλογικό σώμα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι όμως παντοκράτωρ. Στη χώρα και στη ΝΔ. Και κυρίως στη Βουλή.
Η παντοδυναμία του δεν προέρχεται από τις 158 έδρες του, αλλά από τον «σακατεμένο» βασικό αντίπαλό του και την κατακερματισμένη ελάσσονα αντιπολίτευση.
Αυτό του δίνει «κρυφά όπλα».
Πχ μπορεί να στοιχηματίσει κανείς ότι ο Ανδρουλάκης και η Κωνσταντοπούλου θα έχουν ως βασική αποστολή την προσωπική εξόντωση του Τσίπρα – δίκην εκτέλεσης συμβολαίου.
Ειδικά σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ είναι καλύτερα που δεν του βγήκε -του Μητσοτάκη- ο Λοβέρδος.
Ο πρώην παρακολουθούμενος ευρωβουλευτής αποδεικνύεται καλύτερος στο συμπληρωματικό- παιχνίδι κατά του Τσίπρα, για τον οποίο ο Βορίδης είχε ζητήσει:
-Να πάρει ο Μητσοτάκης μέτρα για να μην ξαναβγεί. Τα πήρε.
Πάντως για πολύ καιρό μικρή σημασία θα έχει τι θα λένε ο Τσίπρας και ο Ανδρουλάκης.
Τα βλέμματα, εντός και εκτός της χώρας, θα εστιάσουν στον αναβαπτισθέντα στη λαϊκή ετυμηγορία Πρωθυπουργό.
Το πρώτο ερώτημα είναι πώς αντιλαμβάνεται τη λαϊκή εντολή που έλαβε και συνεπώς τι είδους διακυβέρνηση θα ασκήσει – κάτω από το κέλυφος «επιτελικό κράτος».
Δεν έχει κρύψει την αποστροφή του στα θεσμικά αντίβαρα: προτιμά προεδρία της Δημοκρατίας, Κοινοβούλιο, Δικαιοσύνη, ανεξάρτητες Αρχές, στο έλεός του. Και την ΕΥΠ στην υπηρεσία του.
Το δεύτερο ερώτημα σχετίζεται με την πολιτική του στην οικονομία και το παραγωγικό μοντέλο, στην εργασία, στη διοίκηση, στην κοινωνική οργάνωση.
Χωρίς τους -σωτήριους γι’ αυτόν- καταναγκασμούς της Πανδημίας και με το Σύμφωνο Σταθερότητας σε ισχύ, τι θα κάνει στη δημόσια Εκπαίδευση, τη δημόσια Υγεία, την Ασφάλιση και την Πρόνοια;
Η προεκλογική ασάφεια της ρητορείας του, καθιστούσε ταξικά διφορούμενες τις υποσχέσεις του – κατά τη μέθοδο των καλογέρων: θα βαφτίζει το κρέας, ψάρι.
Το τρίτο ζητούμενο αφορά τα ελληνοτουρκικά.
Καθώς υπήρξε περίεργος εκλογικός συντονισμός του με τον Ερντογάν, ως πού θα φτάσει αυτό που ο Καραμανλής χαρακτήρισε: «πιέσεις εταίρων και συμμάχων, να τα βρούμε στο Αιγαίο»;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βγήκε από τις εκλογές με φυσιολογική κοινοβουλευτική ισχύ: 40,5% και 158 έδρες.
Την πολλαπλασιάζουν απλώς -σχεδόν τερατωδώς- τα κομμάτια και θρύψαλα της αντιπολίτευσης.
Του επιτρέπει πάντως να γράψει Ιστορία αφήνοντας πραγματικά σημαντικό έργο.
Μπορεί όμως και να τη χρησιμοποιήσει με τρόπο που θα τον κάνει να μην βρίσκει πόρτα να φύγει στο τέλος – όπως ο πατέρας του.
Ίσως περισσότερο και από την πολιτική, είναι θέμα χαρακτήρα.
Δεν είναι ρήτορας, ούτε έχει ηγετική στόφα. Είναι όμως επαγγελματίας και ικανός. Πολύ ικανός.
Παραπέμπει σ’ αυτό που έλεγαν στην Ιταλία για τον Ανδρεότι: «Είναι τόσο ικανός, ώστε είναι ικανός για όλα»…
