Τι ακριβώς υποδηλώνει η βαβούρα στην κυβερνητική παράταξη; Ότι είχαν πρόβλημα Σαμαρά και τώρα δεν το έχουν- όπως παιανίζει το μέγαρο Μαξίμου; Ή μήπως ότι είχαν πρόβλημα Μητσοτάκη και συνεχίζουν να το έχουν – όπως δεν κρύβουν βουλευτές και κομματικά στελέχη που διατηρούν επαφή με το εκλογικό σώμα;
Με άλλα λόγια, το θέμα στη ΝΔ είναι ότι ο Μεσσήνιος ιντριγκαδόρος επανέλαβε τον εαυτό του, βγάζοντας το άχτι του με τον πρώην υπουργό και προστατευόμενο του – αλλά και λέγοντας εμφανείς αλήθειες για την κυβερνητική πολιτική;
Ή ότι με τον Μητσοτάκη επικεφαλής χάνουν τις επόμενες εκλογές – ακόμη και αν πρόκειται να έλθει ο «κανένας» – και συνεπώς πρέπει να τον αλλάξουν ως τότε- έχοντας βρει μάλιστα και τον αντικαταστάτη του;
Ο Πρωθυπουργός , εξακολουθεί να μην δηλώνει ότι αυτός θα οδηγήσει το κόμμα στις κάλπες. Αλλά για να μην πάει σαν τον πατέρα του, αποθαρρύνει όσους το βλέπουν ως διέξοδο, στέλνοντας ειδικό μήνυμα- από εκδήλωση του Bloomberg :
«Έχουμε 2,5 χρόνια βάσει της λαϊκής εντολής για να υλοποιήσουμε τις πολιτικές μας και δεν χρειάζεται να μπούμε σε συζητήσεις για περίπλοκες πολιτικές συμμαχίες». Μετάφραση : κανείς δεν μπορει να με ρίξει από την πρωθυπουργία , γιατί έχω εφεδρείες σε άλλα κόμματα. Κάπου πάει το μυαλό μας…
Είναι όμως χαρακτηριστικό ότι, οι περισσότεροι στη ΝΔ σιώπησαν, στη διαγραφή Σαμαρά. Οσοι του οφείλουν την πολιτική τους ύπαρξη – όπως η Κεραμέως, ο Κικίλιας και ο Βορίδης -ψέλλισαν κάτι σαν «λυπάμαι αλλά ο πρωθυπουργός δεν μπορούσε να κάνει αλλιως». Με άλλα λόγια : το παρατράβηξε και έφαγε το κεφάλι του.
Από την άλλη πλευρά ωστόσο, σε μια υπόθεση που αφορά τον πυρήνα της ΝΔ , δεν θα βρισκόταν κανείς να πάρει στην πλάτη του την υπεράσπιση του Πρωθυπουργού, αν δεν υπήρχε ο Άδωνις. Έδωσε πάλι ρέστα , ανεβάζοντας κι άλλο τις μετοχές του ως δελφίνος.
Πάντα με τον αριστοτεχνικό τρόπο του: στηρίζοντας τον Μητσοτάκη, τον δείχνει με το δάκτυλο. Με ραφιναρισμένες διατυπώσεις, όχι με χοντράδες όπως έκανε παλιά – του τύπου «γεννήθηκε με χρυσά κουτάλια»
Με αυτή την τεχνική κέντησε ξανά, από κανάλι σε κανάλι. « Πάντα έδειχνα και δείχνω ευγνωμοσύνη στον Αντώνη Σαμαρά , που με έκανε υπουργό …». Ο συνειρμός είναι ορατός: ο Μητσοτάκης πάλι, όχι
Έδειξε και τον Γεραπετρίτη – τον οποίο «δεν γίνεται να τον φωτογραφίζεις ως μειοδότη»-αν και ο υπουργός Εξωτερικών μόνος του φωτογραφήθηκε. Η ότι «είναι άκομψο να λέμε ότι μπήκε στην πολιτική για να προδώσει την πατρίδα του» . Μόνο που …κανείς δεν το είπε -και πάντως όχι ο Σαμαράς.
Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Απευθυνόμενος στο κοινό του, έβαλε -και στον Πρωθυπουργό- το δικό του όριο, στα ελληνοτουρκικά : « Δεν δίνουμε απολύτως τίποτα, δεν παραδίδουμε καμία κυριαρχία» , προσθέτοντας ότι «το συνυποσχετικό πρέπει να περάσει από τη Βουλή ».
Το πιάσαμε το υπονοούμενο, αν και εδώ κάτι χάνει. Ο στόχος της Τουρκίας σ αυτή τη φάση ,δεν είναι να της «δώσει» κάτι η Ελλαδα. Είναι απλά να τα βάλει «όλα στο τραπέζι» – ως «διαφορές» , υπο συζήτηση.
Ο Πρωθυπουργός δεν πρέπει να αισθάνθηκε ευτυχής διαπιστώνοντας ότι τον υπερασπίζεται πιο θερμά από όλους, κάποιος που δεν προέρχεται από την «ιστορική ΝΔ».
Με επιχειρήματα που – αν δεν είναι εναντίον του στην ουσία μάλλον δικαιώνουν τον Σαμαρά- ασφαλώς δεν διευκολύνουν την πολιτική του. Όπως το κάνει η Ντόρα πχ , όταν λέει :« το Αιγαίο δεν είναι ελληνική θάλασσα» – και οι οπαδοί του «μην τα θέλουμε όλα δικά μας».
Η στήριξη του Μητσοτάκη κατά του Σαμαρά ,από τον Γεωργιάδη και τον Βορίδη – ή από τον… Σημιτογενή Χρυσοχοΐδη – δείχνει την απομόνωσή του στη ΝΔ.
