Το χειρότερο που μπορεί να συστήσει κανείς σε νέο πολιτικό είναι να… μοιάσει στον Κώστα Μητσοτάκη. Ο μακαρίτης ήταν παράδειγμα προς αποφυγή στον δημόσιο βίο.
Ακόμη και μετά θάνατον – αν κριθεί από τα τερατώδη που είπε στον Αλ. Παπαχελά, για να δημοσιευθούν αφού εκλείψει. Αλλά ο πρώην Πρωθυπουργός είχε ένα προτέρημα: ήταν κοινοβουλευτικός. Ξημεροβραδιάζονταν στη Βουλή.
Όχι μόνο προδικτατορικά, όταν συνωμοτούσε κατά του εκλεγμένου πρωθυπουργού της χώρας – με την Αποστασία. Στη δεκαετία του 1980, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ και στη συνέχεια ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν έχανε συνεδρίαση. Ήταν ικανός να μείνει στην άδεια αίθουσα και να παρακολουθεί τους ομιλητές. Περιττό να πούμε ότι έπαιζε στα δάκτυλα τις διαδικασίες.
Αν κάτι λοιπόν πρέπει να λάβει υπόψη ο νέος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ, Μιχάλης Κατρίνης, είναι ο κοινοβουλευτικός σταχανοφισμός του Μητσοτάκη.
Ακόμη και σήμερα, σπουδαίος πολιτικός γίνεσαι στη Βολή. Όχι στα κανάλια και στο Διαδίκτυο. Γιατί η ουσία της πολιτικής βρίσκεται πάντα στο Κοινοβούλιο. Εκεί γράφεται πολιτική ιστορία, διαμορφώνονται οι όροι διακυβέρνησης της χώρας, ανεβαίνουν και πέφτουν κυβερνήσεις, παρουσιάζονται πολιτικές και αποκαλύπτονται προθέσεις και δεξιότητες. Πιο απλά: εκεί χτυπάει η καρδιά της Δημοκρατίας και ταυτόχρονα κρίνεται η ζωή των ανθρώπων. Συνεπώς είναι ο χώρος στον οποίο κτίζονται οι μεγάλες πολιτικές καριέρες.
Ο Κατρίνης είναι ίσως ο μόνος από τους 300 του Κοινοβουλίου που πρέπει να το λάβει ιδιαίτερα υπόψη του. Με την τοποθέτησή του σε ρόλο κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, δεν αναβαθμίζεται απλώς στο κόμμα του. Εκ των πραγμάτων, στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα το ΚΙΝΑΛ, αυτό θα τον φέρει κάποια στιγμή μπροστά σε ένα στοίχημα: να γίνει επικεφαλής του. Όποιος έχει το ρόλο πριν απ’ όλα πρέπει να είναι κοινοβουλευτικός.
Γενικότερα, αν υπάρχει αλγόριθμος που μπορεί να σκιαγραφήσει τον κατάλληλο για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, με κριτήριο τον συνδυασμό της ανανέωσης με την επιστροφή στις ιδρυτικές ράγες του προγονικού ΠΑΣΟΚ, είναι ο βουλευτής Ηλείας.
Έχει καλή σκηνική παρουσία, μεστό λόγο με «πολιτικές» αποχρώσεις, προσωπικό ήθος, επαγγελματική ταυτότητα και είναι στην καλύτερη ηλικία. Κανείς άλλος βουλευτής στο ΚΙΝΑΛ δεν έχει μαζί αυτά τα χαρακτηριστικά.
Αυτό που μπορεί να τα μετατρέψει σε προϋποθέσεις ηγετικού μετασχηματισμού του προφίλ του, είναι το καμίνι της Βουλής και ο χρόνος. Αρχίζοντας από το ξεσκόνισμα του Κανονισμού και μαθαίνοντας τα «μυστικά του βάλτου», δίπλα στον παλαίμαχο Κώστα Σκανδαλίδη – τον μόνο φορέα ιδρυτικής μνήμης του ΠΑΣΟΚ στο ΚΙΝΑΛ σήμερα.
Ο ρόλος του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου είναι σχολείο πολιτικής. Σπουδάζει κανείς στο ανώτατο δυνατό επίπεδο ολόκληρη την ατζέντα του δημοσίου βίου και ενσωματώνει στην πολιτική δράση του όλη τη θεματολογία της καθημερινότητάς των Ελλήνων. Τα πάντα καταλήγουν στη Βουλή και από εκεί αρχίζουν…
Κατά τον χειρισμό αυτών των θεμάτων, είναι ο επικεφαλής του κόμματος στην αίθουσα – απόντος του αρχηγού του. Εξ ορισμού, αυτό τον καθιστά δελφίνο του. Αρκεί να είναι ο καλύτερος αυτό που κάνει.
