Ο Χρήστος Ρούσσος μίλησε στην κάμερα του «Ακόμα δεν είδες τίποτα» και στον Στέργιο Σαμαρτζή, για τη δολοφονία του συντρόφου του που συγκλόνισε την κοινή γνώμη πριν από 48 χρόνια.
Ακολούθησε η ομολογία και η καταδίκη του από το Ναυτοδικείο αρχικά σε θάνατο και στη συνέχεια σε ισόβια κάθειρξη. Έμεινε στις φυλακές της Κέρκυρας για 15 χρόνια και μετά από την αποφυλάκισή του ακολούθησε μια ζωή διαφορετική. Θέλησε να παραμείνει ήρεμος κι απομονωμένος. Ενώ τώρα έχει βρει τη συντροφικότητα σε μια σχέση που τον καλύπτει συναισθηματικά και ασχολείται με το γράψιμο
Η υπόθεσή του ενέπνευσε την δημιουργία της κινηματογραφικής ταινίας «Άγγελος» για την οποία είχε πάντα ενστάσεις: «Ξεκίνησα να γράφω εξαιτίας της ταινίας «Άγγελος». Αισθάνθηκα ότι προσβάλλομαι, υπήρχαν ανακρίβειες, ένιωθα ότι έπρεπε να απαντήσω, να πω πως είναι τα πράγματα», είπε για όσα είδε.
Το τραγικό περιστατικό της δολοφονίας που διέπραξε και οι λόγοι που τον οδήγησαν σε αυτή την πράξη, τον καταδιώκουν μέχρι τώρα: «Η συμπεριφορά του Ανέστη μου άρεσε πολύ. Η φροντίδα, η αγάπη, η στοργή του.
Ο Ανέστης θέλησε να εκμεταλλευτεί το συναίσθημά μου και σκέφτηκα να φύγω. Το αποφάσισα και το βράδυ πήγα στην Καλλιθέα, ήρθε μετά ο Ανέστης. Συμπεριφέρθηκε πολύ άσχημα και εγώ τρελάθηκα. Ήμουν σε τέτοια ψυχολογική κατάσταση, που δεν μπορεί να καταλάβει κανείς. Εκείνη την ώρα ήμουν ένα ηφαίστειο που εξερράγη.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να ειδοποιήσω τους δικούς του. Ενημέρωσα τη μητέρα μου, εκεί είχαμε άλλο δράμα και της είπα “σκότωσα τον Ανέστη”. Θυμάμαι τη μάνα μου σαν εικόνα αρχαίας τραγωδίας. Οι εφημερίδες μας κανιβάλησαν, έγραφαν «οι ανώμαλοι…».
Όπως λέει, ο Χρήστος Ρούσσος: «Θα ήθελα να επικοινωνήσω με την οικογένεια του Ανέστη, αλλά δεν θα άλλαζε κάτι. θα τους γύριζα το παιδί; Όχι. Τον πόνο τον δικό μου, αυτόν που ακόμα έχω, δεν τον καταλαβαίνει κανείς. Πέρυσι τον Αύγουστο επισκέφτηκα το μνήμα του Ανέστη. Σπάραξα. Βλέποντας την ηλικία συνειδητοποίησα ότι ήμασταν παιδιά», πρόσθεσε στη συνέντευξή του.
