Για τον σπουδαίο Έλληνα στοχαστή Χρήστο Μαλεβίτση γράφει ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας Σπύρος Γεωργίου, με αφορμή την τελετή αποκαλυπτηρίων της προτομής του Χρήστου Μαλεβίτση που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 5 Μαρτίου 2023 στις 12 το μεσημέρι στην οδό Παπαφλέσσα 15 στη Φιλοθέη.
Στο σημείο των νέων αποκαλυπτηρίων, απέναντι από την είσοδο του Γενικού Λυκείου Φιλοθέης «Στοχαστής Χρήστος Μαλεβίτσης), προϋπήρχε η προτομή του Χρ. Μαλεβίτση, η οποία είχε κλαπεί.
Αναλυτικά όσα γράφει ο Σπύρος Α. Γεωργίου:
«Ο Χρήστος Μαλεβίτσης (1927-1997) γεννήθηκε στο χωριό Καλοσκοπή Παρνασσίδος στις 18 Δεκεμβρίου του 1927. Μέχρι τα δεκαοκτώ του χρόνια γνώρισε τρεις παραδόσεις του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού: τις παραδόσεις της Θράκης, της Μακεδονίας και της Στερεάς Ελλάδος. Οι εμπειρίες από αυτούς τους πολιτιστικούς κύκλους, που τους έζησε οργανικά ως μέλος τους, αποτελούν τα θεμέλια της υπάρξεώς του. Μια άλλη σειρά συνθηκών-εμπειριών, που διαμόρφωσαν τον συγγραφέα, είναι εκείνες που έφερε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Σπούδασε οικονομικές και εμπορικές επιστήμες στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή Αθηνών. Η επαγγελματική του σταδιοδρομία στον δημόσιο τομέα αρχίζει από το 1958 στο Υπουργείο Συντονισμού, όπου εργάστηκε επί τριανταπέντε χρόνια και όπου διετέλεσε διευθυντής της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Στο διάστημα αυτό, αποσπάστηκε για ένα χρόνο στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Μελετών της Χάγης (1960-1961) και στα Γραφεία του Ο.Η.Ε. στη Γενεύη (1966-1967), όπου φοίτησε στο Κέντρο “Hautes ‘Etudes Internationales”. Η ενεργός συγγραφική του δράση αρχίζει το 1965: Συνεργάζεται με το περιοδικό «Εποχές» εκδίδοντας κείμενο με θέμα «Προς μια νέα θεότητα». Τον ίδιο χρόνο δημοσιεύει το πρώτο του βιβλίο, με τον τίτλο «Προοπτικές». Κατά τη δεκαετία του ’70 επεξεργάζεται τη μετάφραση δέκα ξένων φιλοσοφικών βιβλίων, των Μπερντιάεφ, Γιάσπερς, Χάιντεγκερ και άλλων κορυφαίων διανοητών, με στόχο να διευρύνει τον φιλοσοφικό στοχασμό στην Ελλάδα και να παιδαγωγήσει τη νεολαία.
Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου, της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας, της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κεντρου Δελφών. Υπήρξε τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας «Καθημερινή», αρθρογραφώντας από το 1986 μέχρι το τέλος της ζωής του, καθώς και μόνιμος συνεργάτης του περιοδικού «Ευθύνη», περιοδικού ελευθερίας και γλώσσας. Πραγματοποίησε μεγάλο αριθμό ομιλιών και διαλέξεων στον ελληνικό χώρο (Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, Χ.Ε.Ν. Αθηνών, Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν) με θέματα φιλοσοφικού περιεχομένου, όπως «Φιλοσοφία του Πολιτισμού», «Φιλοσοφία και Θρησκεία», «Το Δημοτικό Τραγούδι ως περιεχόμενο της συνειδήσεως του Νέου Ελληνισμού». [απόσπασμα από την ιστοσελίδα του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΩΝ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΕΒΙΤΣΗ, www.malevitsis.gr]
Ο Χρήστος Μαλεβίτσης (1927-1997) υπήρξε στοχαστής, δοκιμιογράφος – με πολύπλευρο συγγραφικό και μεταφραστικό έργο – που εργάστηκε άοκνα προκειμένου να συνειδητοποιηθεί και να διασωθεί ό,τι μαρτυρείται γνησίως από το παρελθόν καθώς και να επιβεβαιωθεί ό, τι υπόσχεται την αυθεντική επιβίωση στο μέλλον. Με το σημαντικό έργο του εμπλούτισε την ελληνική παιδεία με δοκίμια που συνιστούν τομές στη συνείδηση της εποχής μας. Σεμνή παρουσία στα ελληνικά γράμματα, με ευρεία φιλοσοφική και λογοτεχνική κατάρτιση εκφράζει την αγωνία του για το μυστήριο, τήν τραγικότητα και την έσχατη μέριμνα του ανθρώπου.
Ο αείμνηστος Χρήστος Μαλεβίτσης ήταν ένας αυθεντικός πνευματικός άνθρωπος∙ επίκαιρος κι όχι επικαιρικός. Σημείωνε μάλιστα με έμφαση ότι το έργο του πνευματικού ανθρώπου στον κόσμο είναι αποστολικό και κατά συνέπεια όλοι όσοι νοιώθουν αυτή την ευθύνη, έναντι του μέλλοντος, θα πρέπει πρώτα-πρώτα να αντισταθούν, ύστερα να διατηρήσουν ενεργές τις αξίες πού δοκιμάζονται και τέλος να διανοίξουν, κατά τήν δύναμή τους, δημιουργικές διαφυγές από τίς θανάσιμες περιπτύξεις της φθοράς.
Με αυτή την προσέγγισή του δεν δικαιολογούσε την αποστασιοποίηση του πνευματικού ανθρώπου από την πολιτική-κοινωνική ζωή∙ ούτε ενέκρινε τη στάση αδράνειας μπροστά στα πολυειδή ζητήματα της καθημερινότητας. Ο πνευματικός άνθρωπος, έλεγε ο Χρήστος Μαλεβίτσης, χρειάζεται να λαβαίνει μέρος στους πολιτικούς αγώνες, αλλά με τον πνευματικό του τρόπο και τούτο σημαίνει συνεχή θεώρηση και αξιολόγηση (εκ μέρους του) της πορείας που ακολουθεί η ζωή.
Διατύπωνε με θαυμαστή εμβρίθεια τις απόψεις του για τα θέματα που τον απασχολούσαν και είναι ενδεικτική η προσέγγισή του για την κρίση των κοινωνιών. Έγραφε: Οι κοινωνίες πάντοτε βρισκόντουσαν σε κρίση. Η κρίση είναι στοιχείο της ζωής.
Ωστόσο δεν θα ενδιατρίψουμε σε θεωρητικά ζητήματα∙ καλύτερα να ξεκινούμε από τα πρακτικά ζητήματα που σχετίζονται με κινδύνους που μας απειλούν. Προς τούτο απαιτούνται: ισχύς και ήθος αγωνιστικό. Τούτα όμως δεν αρκούν μόνα, χρειάζονται υποστήριξη. Η ισχύς υποστηρίζεται από την Οικονομία και την Παιδεία. Εάν δεν έχουμε ικανή Οικονομία δεν μπορούμε να έχουμε επαρκή ισχύ. Καί αν δεν έχουμε κατάλληλη Παιδεία δεν μπορούμε να έχουμε αγωνιστικό ήθος. Βεβαίως, σε τελευταία ανάλυση χρειάζεται η καθοδηγητική παρέμβαση της πολιτικής έχουμε λοιπόν τρίτη γραμμή αμύνης, την κοινωνία και την πολιτική.
Η σχέση Παιδείας και Εκπαίδευσης απασχόλησαν έντονα τον Χρήστο Μαλεβίτση. Στο πολυσχιδές έργο του αποτυπώνεται η αγωνία του για την προοπτική της Παιδείας. Τόνιζε, μάλιστα, ως προς το μέλλον ότι αξίζει να αφομοιώσουμε δημιουργικά τον δυτικό πολιτισμό, με τον τρόπο τον ελληνικό και, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η στασιμότητα, να θέσουμε τον ελληνισμό στο σημείο της πολιτιστικής αιχμής.
